Onverwachts - Sven Kramer

Hoofdstuk 20

a/n:

Hi!

Nu alvast een vervroegde update.
Ik moet vandaag werken en ga vanavond namelijk door naar het Ed Sheeran concert! Enjoy this update en iedereen onwijs bedankt voor het support van dit boek; dit had ik nooit verwacht! Heel erg bedankt allemaal.

Liefs, Lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Kom op Sven! Nog heel eventjes! Zet hem nog door!" riep Hailey terwijl ze hem aan stond te moedigen terwijl ze hem op stond te wachten in de allerlaatste bocht in de laatste ronde. Sven had haar wel gehoord maar niet de tijd om te reageren. Hailey hield haar adem in. Net zoals de rest van het stadion. En toen gebeurde het. Sven maakte vaart, haalde zijn tegenstander in om vervolgens de sprint in te zetten naar de eindstreep. Hailey keek vol spanning toe en een paar seconden later eindigde hij als eerste. Zijn tegenstander van de vijfduizend meter kwam er teleurgesteld achteraan geschaatst. Hij had zilver en Sven had goud. 

"Wat heb je het ontzettend goed gedaan!" gauw schaatste Hailey richting Sven en hij deed zijn muts af van zijn schaatspak. "Dank je wel." Sven glimlachte breed en omhelsde haar. Een warm gevoel overspoelde haar met zijn lichaam opnieuw zo dicht tegen haar aan maar ze probeerde het te negeren. "Ik heb gewoon goud!" riep Sven enthousiast en gooide zijn armen de lucht in. Hailey voelde zich lichtelijk trots en een zware last viel van haar schouders af. Sven reed nog een paar rondjes uit terwijl Hailey vast naar het middelste gedeelte schaatste van de schaatsbaan. De glimlach op haar gezicht zou de rest van de dag hopelijk niet meer verdwijnen. 

Hailey nam plaats op een van de vele bankjes die er geplaatst waren en trok haar schaatsen uit. Aan het begin, toen ze pas begon met de sport, moest ze er nog aan wennen en deden haar enkels pijn, maar nu was dat gevoel gelukkig helemaal verdwenen. Hailey zag dat de pers zich al klaar maakte voor interviews met Sven en de andere sporters. Nederland was hier duidelijk de favoriet samen met Canada. Ze moest het zich nog even beseffen maar appte haar familie en vrienden snel dat Sven goud had gewonnen. "Hey, goed gedaan!" Hailey schrok op en zag Kjeld voor haar. Plus een camera van de NOS Sport maar die negeerde ze. 

"Dank je wel. Lief van je!" zei Hailey en omhelsde haar neefje. Toen schoot haar te binnen dat ze Kjeld nog steeds moest vertellen over haar en Sven. Maar was dat wel zo belangrijk? Ze ging wel bijna dagelijks met de twee om en de mannen waren beste vrienden van elkaar. Hailey besloot om er nog even niet aan te denken. Dat gedoe kwam naar de wedstrijden van vandaag wel. Ze stelde het weer uit maar wilde het ook nog niet onder ogen komen omdat ze bang was voor de reactie van Kjeld. 

"Lee? Gaat het?" vroeg deze bezorgt toen ze voor zich uit staarde. "Ja ja, sorry, gewoon even bijkomen van net." verzon Hailey snel. Kjeld knikte maar ze zag dat hij haar niet geloofde. "Kom je mee? Ze willen jou ook nog spreken." vertelde Kjeld en haar mond viel verrast open. "Willen ze mij spreken? Van de televisie?" vroeg Hailey. "Volg je dan helemaal niks? Verschillende Nederlandse televisieprogramma's hebben het al over je gehad. Ook over Sven en jou. Denk maar niet dat jullie gedonder onopgemerkt bleef." grijnzend keek Kjeld haar aan en Hailey zuchtte. "Laten we maar naar de pers gaan dan." zei ze. 

Hailey en Kjeld liepen naar een plek buiten de schaatsbaan waar de interviews gegeven werden. Van een paar Chinese vrijwilligers die mee hielpen tijdens de Olympische Spelen kreeg ze een keycord die ze om haar nek hing. Daaraan hing een speciaal pasje zodat Hailey overal naar binnen kon komen waar het publiek normaal gesproken niet kon komen. Sven kreeg net een camera voor zijn neus geduwt en samen met Kjeld liep ze er heen. Meestal duurde de interviews ongeveer tien minuutjes dus ze was zo aan de beurt en bleef op een klein afstandje staan luisteren naar wat de journalisten te vertellen hadden. Hopelijk waren ze niet te opdringerig want ze wist dat Sven dat niet fijn vond. 

"Sven, hoe is het om hier, op de Olympische Spelen, weer te staan naar een paar jaar?" "Hoe voel je je nu?" "Hoeveel voorbereidingen waren er voor vandaag?" de vragen vlogen hen om de oren. "Hoe reageerde je familie?" Sven grinnikte en beantwoordde ze allemaal een voor een. Zo'n lieve jongen was hij wel. Sven nam altijd overal alle tijd voor en hetzelfde gold voor zijn fans. "Om te beginnen voel ik mij fantastisch. Goud winnen is gewoon prioriteit en het is me gelukt. Daar draait het allemaal om. Grotendeels dankzij Hailey, mijn coach, heb ik dit allemaal gered." de interviewster van RTL Boulevard keek hem glimlachend aan en ergens irriteerde Hailey zich eraan. 

"Zij is sinds kort jouw coach, hoe is dat?" vroeg de onbekende interviewster. "Eerst was het wennen, natuurlijk. Jac is al jaren mijn coach. Maar Hailey doet het boven verwachting goed." zei Sven en ze glimlachte naar elkaar. "Nog een laatste vraag!" werd er omgeroepen en er werd op horloges gekeken. Het tijdslimiet was verstreken en Hailey grinnikte. Sven wou ze meer vertellen maar het leek niet te gebeuren. "We geven de beurt aan Shownieuws." zei de man die het interview leidde en de laatste vraag kwam naar voren. 

"Sven, vertel, hoe zit het tussen jou en Hailey? Jullie zijn samen gespot naar het promotiefeestje, die avond. Is er daar niks gebeurt? Mogen jullie elkaar dan toch wel?" vroeg de interviewer van Shownieuws en direct keek Hailey zelf op. Haar hart begon sneller te kloppen want ze wist echt niet wat Sven voor de camera's ging antwoorden. Dat hadden ze eigenlijk helemaal nog niet besproken, bedacht Hailey zich en vloekte binnensmonds. Fronsend keek Kjeld haar aan maar ze probeerde te doen alsof ze dat niet zag. 

"Hailey? Ze bracht mij terug naar het hotel omdat ik iets verkeerds gegeten had en me ineens niet lekker voelde. We zijn gewoon hele goede vrienden. Maak je geen zorgen."