MAHKÛM (Tamamlandı)

X |AYARLARIMLA OYNADIN!

Yine açmak istemediğim gözlerimi açmış ve kâbusuma devam etmiştim kaldığım yerden.. gözlerimi bir hastane odasında açmıştım yine ve yine..

Ve tam olarak an itibariyle kendime aldığım kararın arkasında durucaktım. Bir planım vardı.

İçeri bir hemşirenin gelmesi ile daha beni görmeden kapadım gözlerimi. Birazdan içeri kartalda gelicekti ve eğer şansım varsa onların ne yapacağını dinlemeliydim.

Daha bir dakika bitmeden içeri gelen kartalı kokusundan tanıdım,
"Hala niye uyanmadı?" Diye sordu hemşireye.
"Şuan çok derin uykuda ama bir saat sonra filan ilacın etkisini kesicez." Dediğinde Şok oldum ne bana o çok ağır uyku ilacından vermişse ben neden uyandım? Ve daha kesmemişler serumu! Allah kahretsin! Bende ilaçlar işe yaramıyordu. Umarım aynı şey astımda da geçerli değildir..

"Anladım," dedi kartal ve içeri biri daha girdi, yoğun parfüm kokusu rahatsız etmişti. Kaşlarımı çatmamak için kendimi zor tutuyordum.

"Kartal" diyen oğuzu sesinden tanıdım.
"Hasta uyanınca bana haber verin." Dedi hemşire ve ayak sesleri kapının açılmasıyla kesildi. Sanırım gitmişti
Şimdi sadece kartal ve oğuz kalmıştı. Lütfen konuşsunlar..

"Kartal," dedi oğuz çok şükür biri konuşabildi.
"Ne yapacağız devrem?"

"Bilmiyorum oğuz," dedi kartal.

"Ne demek bilmiyorum?"

"Bilmiyorum işte!"

"Ben biliyorum."

"Neymiş o?"

"Devrem kız hak ettiği yerde olcak yani ceza evinde," sağol bilmiyorduk!

"Sağol ya bilmiyordum oğuz!" Beni tekrarlayınca bir an gülecek gibi olmuştum.

"Bak kartal, anlıyorum acıyorsun. Ama yapabileceğimiz bir şey yok " deyince ağlamak istedim bana acıyorlar dı..

"Babası öldü onum oğuz!" Deyince yutkunmak istedim. "Kendi öldürdü!" Diye bağırınca çığlık atmak istedim..
"Oğuz! Kız ölümden dönmüş gece! Sen kendi yaptı diyorsun!" Diye bağırınca kartala karşı biraz yumuşamıştım..

"E, yani kartal ne yapalım? Suçluyken senin aşkın yüzünden göz ardı mı edelim? Sen acımıyorsun! Sen aşık olmuşsun!!" Diye bağırınca şok olmuştum ne? Bana? Aşık kartal? Hayır. Oğuz saçmalıyordu..

"Ne aşkı lan!" Diye bağırınca kaşlarımı çattım. Bu kadar oyun yeterdi ama susmaları gerekiyor du.

"Kartal uyanıyor sanırım," dedi oğuz.
"Oğuz git hemşireyi çağır" dedi. Bir kaç dakkanın ardından içeri gelen hemşire ile tekrar kaşlarımı çattım. Sorumdan kurtulurken yavaşça gözlerimi açtım. Biraz hafif bulanıkdı her yer.. boğazım kurumuş, başım ise etrafa bakınca çatlıcak gibi olmuştu.

"Nasılsın nehir hanım?" Diye sorunca hemşireye güçlükle baktım. İlk dikkatimi çeken olgun vücudu dikkat çeken göğüs hatları ve arkadan çok belli olan her an patlıcak gibi duran kalçalar.. yüzünde ki makyaj o biçimken giydiği elbise beyaz gömleğinden daha kısaydı. Ve gömleğini çıkarıp kartala baktı. Ve sonra bana bakıp tebessüm etti.

"Nehir?" Diye sorunca kendimi toparladım, "nasılsın?" Diye sordu tekrar.
Kurumuş dudağımı güçlükle aralayıp konuşabildim sonunda.
"Be-ben iyyim." Dedim çatallaşan sesimle. Dünden sonra neler olmuştu?

"Ölümden döndün," dedi hemşire ciddiyetle "kalbin durmuş." Diyince kartala baktım çok büyük tepki vermemi bekliyor du sanırım. Zaten istediğim durmasıydı. Ve ben boş gözlerle bakmaya devam ettim. Benim şok olmam gerekirken onlar şok olmuştu nasıl bu kadar hissiz olduğumu sorguluyorlardı.