Bir katil düşünün.. duygularını bitirmiş, tüm benliği bir hiç olmuş bir kız nehir. O hep karanlık sularda boğulmuşken artık karanlığı kendine arkadaş edinmiş ve bu yolda yalnız yürümye devam ediyor...
Babası tarafından şiddete alıştırılmış bir kız ç...
Herkese selam! Nasılsınız ilk öncelikle? Ben biraz durgunum çünkü kitabın sonuna geldik.. daha önce bir çok kez denedim ama olmadı. Mahkûm'un bende yeri ayrı çünkü inanarak ve severek yazdığım tek kitap 😂 evet bu bölüm final olduğu için açıklama yapmak istedim, Wattpad de bu kitabı hiç düzenlemedim en son bitirip dizenlemeyi düşünüyordum ve sonunda oldu. Mahkûm 1K olursa o zaman düzenlemeye başlayacağım.💓
Bu arada bölüm biraz kısa oldu bunun sebebi bu bölümü sadece evlilik teklifine ayırmak istediğim içinn. Bir süre sonra bir iki tane daha bölüm ekleyip ilerki zamanları yazacağım. Eğer sevmezseniz başka şeyler yaparım ✨ sizleri seviyorum kendinize iyi bakın 🥺❤️
Oturduğum yerden elimde ki elbiseyi de attım kenara. Bugün çok heyecanlıydım. Ama aynı zamanda gergin. Kartal evlenme teklifi edecekti. Ve ben bunu biliyordum!
Tam ayağa kalkacağım sırada gözüme çarpan siyah mevsimlik deri uzun ceketi aldım. Zaten yağmur yağıyordu bence bunu giyebilirdim. Altına da ceketin bir iki santim uzun olan kiloş siyah elbisemi aldım. Dolabın altında ki ayakkabı çekmeceden siyah kısa botumu aldım.
Elbiseyi üzerime geçirdim botumu da taktım. Ceketi çıkarken takabilirdim. Dizimin biraz altında biten elbise botumla çok güzel olmuştu..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendime kahve yapmak için mutfağa gireceğim sırada telefonum çaldı. Kartal arıyordu heyecandan bir iki saniye bekleyip nefes almaya çalıştım. Tamam iyiydim sanırım
Daha fazla bekletmeden telefonu açtım,
"Kaçak sevgilim selam,"
"Sa-sanada."
"İyi misin sen?" Nasıl iyi olabilirdim ki!
"İyiyim sen nasılsın?" Dedim sesimi kısarak.
"Bende iyiyim. Beş dakikaya kapındayım hazırlan seni bir yere götüreceğim." Dudaklarımı ısrarak zıplamaya başladım.
"Tamam! O zaman ben hazırlanıyim seni bekliyorum bayy" diyerek suratına kapattım telefonu anlıma vurarak telefonu koltuğa attım.
"Kendine gel kızım! Sen nehir Gürsoy'sun! Asil bir insansın saçma sapan çocukça davranmayı kes!" Diyerek kendime kızdım. Yoksa kartala rezil olacaktım. Üzerime deri ceketi giydim. Tam çıkacağım an aklıma hiç makyaj yapmadığım gelmişti! İnsan biraz özen gösterir dimi nehir!
Koşarak odama çıktım odasından uykulu bir şekilde çıkan nalan'a da yanlışlıkla çarpınca bağırarak "kusura bakma!" Diyerek kendi odama daldım. Makyaj aynamın önüne geçip rahat olmaya çalış abartısız bir eyliner çektim. Koyu kırmızı ruju de biçimli bir şekilde sürünce olmuştu. Taradığım saçlarımı bir kez daha tarayıp aşağı indim. Koltuğa attığım telefonu elbisemin cebine attıktan sonra ceketimi giydim hazırdım artık. Gelen korna sesilyle hızlı adımlarla çıktım. Umarım evlenme teklifi edeceğini bildiğimi anlamaz.
Arabanın önünde beni bekleyen adam benim gibi o da siyah giyinmişti. Ve her zaman ki gibi çok yakışmıştı.. arabanın kapısını benim için açan adama büyük bir tebessüm ettim. Ve bindim. O da binmişti baştan aşağı süzdükten sonra, "çok güzelsin." Dedi yüzümden düşmeyen tebessüm ile bende ona "sen de her zaman ki gibi çok yakışıklı ve güzelsin." Diyince o da tebessüm etti. "Gidelim." Diyip arabayı sürdü.
Yol boyunca bana nasıl teklif edeceğini düşündüm. Önümde egilecegini sanmıyorum kartal romantik ama abartılı değildi. Yani beni her şeyi ile büyüler di ama masada güller mumlar vs. bu tarz bir adam değildi.
Heyecandan ellerimi sürekli sıkıyordum kartalın arada bana baktığını fark ediyordum ama ona bakmaya utanıyordum. Ve biraz daha böyle yaparsam kesin anlardı..
Arabayı bir kaldırımın kenarına park ettikten sonra arabadan indi ve benim kapımı açtı. Şaşırarak ona baktım. Tebessüm ederek elimi tutan adam arabayı kitleyip yürümeye başladık.
Galata kulesi tam karşımızdaydı.. tekrar bana baktı. "bugün çok özel bir gün olacak sevgilim." Evet biliyordum..
"Ne gibi özel?" Göz kırparak tekrar yürümeye başladık kartala hayran hayran bakarken elimden bir şeyin çekilmesiyle iki adım geriye gittim. Ne oldu öyle!
Etrafıma bakınca bizden hızla uzaklaşan bir adam elinde çantamla son sûrat koşuyordu! Şimdi olacak şeymiyid!!
Kartal beni durdurarak adamın peşine takılınca bende onun peşinden koşmaya başladım. Adam kartala bakıp tekrar önüne döndü ve ağzıyla bir ıslık çaldı. Kartal bir polis olma gereği adama yetişince önce çantayı aldı ve adamı yumruklamaya başladı.
Harika!
"Kartal dur! Yapma!" Diye bağırdım sonuçta çantayı almıştık bence kaldığımız yerden devam etmeliydik!
Kartal hala yumruklarken yokuş aşağı olan sokaktan ellerinde kalın sopalarla koşarak geliyorlardı kahretsin!
*Kartal geliyorlar! Yapma koş!" Diye bağırıp çekiştirince yerde baygın olan adamı bırakıp gelenlere baktı, "hassiktir!" Diyerek elimden tuttu hızla koşmaya başladık. Hayalim böyle değildi!
Hala son sürat peşimizde olan adamların üzerine birden yağmur yağmaya başlayınca sinirden ağlayacak duruma geldim! Evlenme teklifi hayali yağmura kapılıp gitti..
Kartal beni bir yere çekince mahallenin ortasında küçük bir binanın önünde olan bir metrelik duvarın dibine sığındık. Yağmur daha çok şiddetleniyordu. Adamların bağırma sesleri geldiği için çıkamıyorduk yani şimdilik guvendeydik. Kartal etrafına baktıktan sonra bana baktı ve saçlarımı öne getirdikten sonra kapüşonu mu başıma geçirdi. Ona şaşkınca bakarken cebinden çıkardığı beyaz kadife kutuyu açtı.. gözlerimi kocaman açılırken kalbimin ritmini duyuyordum..
"Nehir Gürsoy kaçak sevgilim benimle böyle bir hayata ömür boyu benle geçirerek benimle evlenir misin?..."
Yağmur yağıyordu peşinizde bir sürü adam bizi arıyordu hava soğuktu ama şu anda damarımda ki kanlar ısıtmaya kalbimin ritimleri etafımda ki her şeyin sikinmesine ve sadece kartalın kalmasına sebep olurken ona hayır demem mümkün değildi. Böyle bir şey hayal etmemiştim ama şu anda rüyada gibiydim..
"E-evet evlenirim evet!" Diye bağırınca kartalın gözleri parıldamıştı birden beni kollarının arasına alıp sımsıkı sarıldı "iyi ki varsın kaçak sevgilim seni çok seviyorum seni çok seveceğim.." diyerek beyaz kutuda ki tek taş yüzüğü parmağıma geçirdi. önce yüzüğe sonra kartala baktım
"Sende iyi ki varsın sen olmasaydın ben.." diyerek cümlemi yarıda kestim sen olmasaydın ben senin gibi biri tarafından hiç bir zaman sevilmeyecektim.. birbirimize bakarken birden alkış sesiyle etrafıma baktım. Elinde bezbol sopasıyla olan adamlar bizi alkışlıyordu. Yok artık!
Daha kartalın etkisinden çıkamamışken bu adamların böyle yapması beni şaşırtmıştı.. kamera şakası gibiydi ama gerçekti.. iyi ki gerçek..
En başta çektiğim acıların sonunda bunları yaşayacağımı bilsem, yine çekerdim..
BÖLÜM SONU
Bu zamana kadar yanımda olan herkese minnettarım teşekkür ederim umarım yeni bir kitap ile devam ederizz..✨
