Bir katil düşünün.. duygularını bitirmiş, tüm benliği bir hiç olmuş bir kız nehir. O hep karanlık sularda boğulmuşken artık karanlığı kendine arkadaş edinmiş ve bu yolda yalnız yürümye devam ediyor...
Babası tarafından şiddete alıştırılmış bir kız ç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her zaman olmaz ama bazı anlarda gerçekten gülebiliyorsak hala yaşıyoruz demektir..
Kartal bana hala ters ters bakarken dudaklarımı ne zamandır gülmemek için dudaklarımı tutuyordum bilmiyorum. onun yüzüne hapşırdıktan sonra dakikada bir yüzünü siliyordu.
O kadar da iyrenç değilim ya!
En son takisedeydim ve şimdi kendi evimdeydim evet kartal beni kendi evime bırakmıştı ama yüzü endişeliydi. Beni karakola götürmesi gerekirken buraya getirmesi Büyük sıkıntı oldur du.
"Kartal," dedim gulemeyi bırakıp ciddiyetimi bırakıp bana dönen adam ile dudaklarımı birbirine bastırdım ve derin bir nefes aldım.
"Neden buradayız? Benim karakolda olmam gerekmiyormuydu?" Diye sorduğumda bana değişik bakıyordu. Yanıma gelip oturdu ve bana ciddiyetle baktı.
"Keşke sen hiç bu işlere bukaşmamış olsaydın.." dediğinde hiçbir şey demedim sustum ne diyebilirim ki?
"Kartal ben-"
"Şt," dedi beni susturarak "biliyorum nehir biliyorum" dedi.. Kartalı anlamıyordum neden beni bırakmak istemiyor du? O da bir polisken onu engelleyen neydi?
"Nehir beni öyle bi çıkmaza soktun ki ne seni bırakabiliyorum ne de yanıma alabiliyorum."
"Keşke o gece bana hiç bir anlatmasaydın belki bunlar olmazdı."
"Sen istedin."
"Biliyorum ama işte -" diyip sustu ve uzun bir süre yüzüme baktı..
"Nehir ben gidicem sen ise kendi evinde kalıcaksın ve daha sonra seni yurt dışına göndericem." Dedi ve ayağa kalktı ,
"Haftaya kadar buradan gidiceksin." Dedi yüzüme bakmadan
"Hayır,"
Bana döndü
"Ne demek hayır!" Diye kızınca onuz silktim.
"Ben babamı bırakmam!" Diye bağırdım kartal sinirden kaşları çatılmıştı.
"Babanın yüzünden bu haldesin! Bana babam deme nehir hayatın çürümesin diye diyorum!"
"Baba-"
"Senin artık bir baban yok!" Diye bağırınca sanki hayat bana bir tokat daha atmıştı. Geriye doğru sendeleyince kartalın kendine küfürler ettiğini gördüm ama duyamıyordum kafamda sadece bir ses vardı,
Senin artık bir baban yok! Bu Muydu bu kadar basitmiydi?
Sinir kanımda dolaşırken sakin olamıyordum bir yandan astım kapıda beklerken diğer yanda kartalı öldürmek istiyorum!
