seni beklerim öptüğüm yerde | sekai

4

"Hep yaralarımı iyileştiriyorsun." dedim. Elleri nazikçe tenimden geziyordu. Sırtımı ona dönmüştüm, yatağında morluklarımı kremliyordu. "Hem ruhsal, hem fiziksel."

"Keşke olmasa hiç yaran." çıplak omzuma öpücük kondurdu. "Keşke iyileştirmek zorunda kalmasam." dudakları omzumdan sırtıma yol almaya başladı. "Yine de her yaranı saracağım." dedi. Morluklarımdan öpmeye başladığında titredim. "Teker teker öpeceğim tüm yaralarını."

"Huylanıyorum." dedim titrerken.

"Bana da başka şeyler oluyor."

"Sapıksın. Ağrıyor her yerim, aklın fikrin nerde."

"Seni görünce gidiyor aklım, ne yapayım?" dedi. Dudakları bu sefer aşağıdan yukarıya doğru öperek çıktı. Sıcak dudakları, soğuk tenimi yakıp kavuruyordu. Ölüyordum onun dokunuşlarına. Sehun gerçekten hayatta kalmamın tek amacıydı. Benim ondan başka sevdiğim hiçbir şey yoktu ve sevgisiz yaşanmıyordu.

"Bugün için özür dilerim. Seni hayal kırıklığına uğrattım-"

"Jongin.."

"Sehun, dinle beni." dedim. Kollarını nazikçe belime dolayıp, sırtımı göğsüne yaslandırdı. Başı omzumun üzerindeydi. "Denedim, gerçekten denedim. Ama işte sonuç bu. Oraya gittiğimde o kıza da söyledim. Başkasını sevdiğimi, onunla beraber olmak istemediğimi söyledim."

"O ne dedi?" fısıldıyordu. Mayıştığını hissettim. Uykusu geliyor olmalıydı. Boynumda iç çektiğini duyuyordum, kokumu soluyordu.

"Anlamadı, bana başka kızlara bakmamamı falan söyledi. Sanırım önümüzde büyük bir engel olacak."

"Aşarız Jongin. Seninle her engel aşılır."

"Özür dilerim. Biliyorum başkasıyla anılmamdan nefret ediyorsun ama elimde değil. Sadece beni bırakma, bunu da aşarız. Hatırlaman ve bilmen gereken tek şey her şeyimle sana ait olduğum."

"Günün sonunda yine kollarımdasın." diye fısıldadı. Uyukluyordu omzumda. "Kimsenin değil, benim kollarımdasın." sesi yavaş yavaş gidiyordu. "Seni seviyorum." en sonunda kolları gevşedi.

"Yatağının içine gir." dedim. Kafasını sağa sola salladı. "Burda uyumak istiyorum."

"Sehun, gir yatağına. Uzanarak uyu, böyle uyuyamazsın."

"Sen de benimle uyu o zaman."

"Uyuyamam, annem sabah görmezse beni deliye döner." dedim. Onunla uyumayı ondan daha çok istiyordum. Kötü bir gün geçirmiştim, terapi olurdu bu. "Seni uyutayım, öyle gideyim."

"Bebek miyim ben Jongin?"

"Değil misin?" dedim. Ona doğru döndüm. "Bebeğimsin." göğsünden ittirip yatağa düşürdüm. "Hadi gir yorganının içine."

"Sen de gel, lütfen. Uyuyamıyorum sensiz."

"Yalan söylüyorsun." dedim yorganı açarak. İçine yerleştim, yüzünde güller açtı. "7 ay boyunca nasıl uyudun?" Sehun da yorganın içine girdi. Kollarını direkt belime doladı.

"Ne uyuduğum belliydi ne uyandığım. Fotoğrafların, tişörtlerin yetmedi."

"Tüm dolabımı götürdün." dedim. Kıkırdadı. "Yetmedi yine de. Senin olan her şeye muhtaçtım ama onlar seni daha çok özlememi sağlıyordu."

"Bitti, artık hep burdayım. İstediğin zaman görebilirsin beni."

"Burdasın ama yine yetmiyorsun. Jongin hiç dibimden ayrılmasan bile doyamam sana."