Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

5.

*herschreven*

POV SOPHIE
Als ik me heb opgefrist pak ik mijn telefoon weer. Ik hoorde hem net al afgaan maar was bezig. Mijn ogen worden groot als ik zie wie het is.

Stoute meisjes krijgen straf. Je krijgt wat je verdient, wacht maar

Ik verwijder het bericht weer en stop mijn telefoon terug in mijn broekzak. Wat wilt hij doen dan? Me ontvoeren? Pijn doen? Vermoorden?.. Of de jongens wat aandoen? De angst neemt mijn lichaam over en de paniek wordt groter. Ik probeer me zelf zo rustig mogelijk te houden en dat lijk ik ook, maar van binnen ontplof ik bijna.

'Hey! Raad een-' hoor ik Liam zeggen. Ik draai me om en zie hem tegenover me staan.

'Is er iets?' Vraagt hij bezorgd. Ik schud snel mijn hoofd.

'Nee hoor!' Hij trekt een wenkbrauw op en slaat zijn armen over elkaar.

'Lieg niet Sophie, ik weet wanneer iemand liegt en nu spreek je niet de waarheid' ik zucht en besluit om het toch te zeggen.

'Mijn vader stuurde me weet zo'n dreigberichtje' mompel ik terwijl ik naar mijn handen kijk.

'Wat heeft hij gezegd?' De bezorgdheid in zijn stem is er weer. 

'Eh.. Hij zei dat ik mijn verdiende loon ga krijgen ofzo.. Ik heb het meteen verwijderd' zucht ik. Ik zie Liam zuchten terwijl hij gestrest opstaat.

'Ben je boos op me?' Vraag ik, mijn stem veel zachter dan ik wilde. Hij kijkt me aan en zijn blik verzacht. Nee. Geen medelijden.

'Op jou? Tuurlijk niet! Maar wel op je vader. Wie doet dit nou bij zijn eigen kind?' Ik haal mijn schouders op.

'We geven om je Sophie, en gaan er alles aan doen om je veilig te houden'

'Maar jullie kennen me net.. Niet dat het erg ofzo is, maar je weet wel..' wat als ze de echte ik leren kennen en me niet meer aardig vinden?

'Je bent speciaal, Sophie. Geloof me.' Zijn ogen kijken me doordringend aan en ik kan niks anders doen dan knikken. Hij glimlacht.

'Laten we terug naar de jongens gaan, ja?' Ik knik en we lopen allebei terug naar de eetzaal. Meteen komt Niall naar me toegelopen

'Gaat het? Je ziet bleek..' Ik zie Liam in mijn ooghoeken knikken als teken om het aan hem te vertellen.

'Eh, ja... Alleen uh..' hij kijkt me bezorgd aan.

'Mijn vader sms'te me weer.' Zijn ogen worden groot.

'Wat zei hij?' Zijn toon is kalm, maar zo kalm dat het eng wordt. Ik slik even.

'Dat ik krijg wat ik verdien ofzo' mompel ik. Hij sluit zijn ogen weer en ik zie hoe boos hij is

'Rustig, Ni. Het komt goed.' Ik weet niet of het echt goedkomt, maar ik moet hem rustig proberen te krijgen. Hij zucht zachtjes en knikt als hij me aankijkt. Dan voel ik mijn telefoon in mijn zak trillen. Ik kijk naar wie er belt en er staat: Pap. Ik stop hem weer weg en voel dan Niall mijn hand pakken.

'Eh.. Sophie?' Ik kijk meteen op naar hem.

'Ja?' Hij opent zijn mond een paar keer, maar sluit hem dan weer. Hij zucht even en schudt zijn hoofd.

'Laat maar, het.. Is niks belangrijks' zucht hij. Ik knik lichtjes. 

'Jongens, komen jullie nog?!' Roept Zayn.

'Zayn, laat ze maar, ze gaan elkaar vast helemaal doodkussen!' Roept Louis. Ik voel mijn wangen rood worden en kijk naar mijn schoenen.

'Moet ik je herrinneren aan de "leuke nachten" met Eleanor?' Hoor ik Niall zeggen. Het is dan stil. Ik grinnik en kijk Niall aan.

~~~~~~~~~~~~

We zitten met zijn allen in de kamer die Liam en Louis delen een film te kijken. Ik ben op de een of andere manier beland met mijn hoofd op Niall's schouder en zijn arm om me heen geslagen. Eigenlijk heb ik er niet zo veel problemen mee.. Wacht nee, dat is raar. Sophie, stop. Hij ziet je als een fan en wilt je waarschijnlijk een plezier doen.. Over een paar weken sturen ze me weer terug en zullen ze mij meteen weer vergeten. Ineens gaat de bel. Niall's arm gaat van me weg waardoor ik rechtop ga zitten.

'Ik ga wel.' zeg ik terwijl ik opsta. Niall's hand pakt mijn hand ineens. Ik kijk hem vragend aan.

'Niall, er staat echt geen moordenaar ofzo' lach ik. Hij knikt.

'Ja, je hebt gelijk' lacht hij. De bel gaat weer. Ik haal zijn hand voorzichtig weg en loop naar de deur. Zodra ik het open is het enige wat ik nog zie zwart.