Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

58

POV SOPHIE
Ik draai me om en mijn ogen worden zo groot als schoteltjess

'Niall!!' Gil ik en ik spring in zijn armen. Ik sla mijn benen stevig om zijn middel heen en verberg mijn hoofd in zijn nek. Ik voel dat ik moet huilen. Niall wrijft over mijn rug en ik sluit mijn ogen

'Ik heb je zo gemist' fluister ik terwijl ik hem nog steviger vasthoud.

'Ik jou ook Princess, je moest eens weten hoe veel' zegt hij. Hij zet me neer maar heeft nog steeds zijn armen om mijn middel heen, de mijne liggen om zijn nek

'Je ziet er prachtig uit' zegt hij en ik bloos.

'Maar hoe kom je hier? Heb je geen concerten?' Vraag ik. Niall grinnikt.

'We hebben een weekje vrij, en ik heb kunnen regelen dat ik gister het eerste vliegtuig naar Londen kon pakken om naar je toe te komen' zegt hij. Ik glimlach.

'Ik kan niet geloven dat je hier bent' zeg ik zacht. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd.

'Ik kan toch niet de verjaardag van mijn prinses missen?' Ik bloos. Hij leunt voorzichtig voren en kust me zachtjes. Hij trekt me nog dichter tegen me haan, alsof hij me niet los wilt laten. Hij trekt terug en drukt nog een kus op mijn neus. Ik giechel en hij glimlacht.

'Zullen we eten? Ik heb honger' zegt hij waardoor ik begin te lachen. Ik knik dan en we gaan zitten.

-------
'Dit is het beste verjaardagscadeau ooit' zeg ik terwijl ik Niall aankijk. Hij lacht en verstrengelt onze vingers met elkaar.

'Het was ook precies twee jaar geleden dat ik je vroeg' ik knik en meteen schieten de beelden van die dag door mijn hoofd wat me nog blijer maakt. Het gaat echt zo snel allemaal, niet te geloven.

'En iets meer dan een jaar later waren we verloofd' zeg ik blij.

'Ik was zo bang dat je nee ging zeggen, ik dacht dat je het misschien te snel vond gaan en niet zeker ervan was' mompelt hij. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

'Het ging snel ja, maar ik wist gewoon dat ik met jou door wilde gaan' zeg ik verlegen. Ik ben altijd slecht met dit soort dingen. Niall zegt het makkelijk, en altijd laat hij me blozen. Nog steeds maakt het me verlegen. Als we thuis zijn pak ik mijn sleutel en open ik de deur. Ik hang mijn jas op. De meiden zouden vanavond komen, dus ik denk de jongens ook.

'Eindelijk even thuis' hoor ik Niall mompelen. Ik grinnik. We lopen de woonkamer in en gaan op de bank zitten.

'Oh ja, ik heb nog een cadeautje voor je' zegt hij. Ik spring op. 'Echt?' Hij knikt.

'Krijg je vanavond pas als de rest er ook is' ik zucht 'nouuuu' ik trek een prullipje. Hij kan daar slecht tegen. Niall lacht even en schudt zijn hoofd.

'Ik zeg niks' ik zucht.

'Ook niet voor een kusje?' Zeg ik terwijl ik mijn liefste blik op zet.

'Graag, maar je krijgt het nog niet' grinnikt hij. 'Oke ik wacht wel' mompel ik terwijl ik dicht tegen Niall aan ga zitten.

'Ik heb je echt gemist' zegt hij voor hij me een lange kus geeft. 'Ik jou ook, heel erg' zeg ik terwijl ik nog een kus op zijn wang druk. Hij slaat zijn arm stevig om me heen.

'En hoe is het met de kleine?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.

'Soms schopt hij wel eens, maar verder gaat het wel' zeg ik. Hij knikt.

'Is het raar als ik vraag of ik je buik mag zien?' Ik glimlach

'Nee hoor' zeg ik. Ik doe mijn shirtje voorzichtig omhoog. Zijn vingers gaan naar mijn buik, wat best raar voelt. Ik voel het kindje zelf ook. Op de plek waar Niall's vinger zit voel ik hem schoppen. Ik kijk Niall aan en hij glimlacht nog breder. Zijn ogen beginnen te twinkelen wat er echt super schattig uit ziet.