Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

61

POV SOPHIE
Ik stap de auto uit. Niall en ik zijn naar het ziekenhuis nu, voor de echo. We willen ook heel graag weten wat het wordt, vooral Niall. Hij is echt hyper.

'Ik kan niet wachten. Als het een meisje is kan ik met haar leuke dingen doen en kan ik haar van alles leren en als het een jongen wordt kan ik hem leren voetballem, en dingen over meisjes uitvragen leren' ik grinnik bij het laatste. Hij kijkt me aan en trekt een wenkbrauw op.

'Wat?' Zegt hij. 'Nee, niks' zeg ik onschuldig

'Denk je dat ik niet goed met meisjes ben? Tsssss..' Zegt hij. Ik schud lachend mijn hoofd. Ik ben getrouwd met een idioot. We lopen het ziekenhuis in en gaan in de wachtkamer zitten. Ik knijp in Nialls hand en hij wrijft er zachtjes over.

'Rustig' lacht hij. 'Sorry hoor, maar jij was net een vijfjarig kind net buiten' lach ik. Hij rolt zijn ogen. 

'Ik hou van je' zeg ik terwijl ik hem aankijk. Hij kijkt me met een lieve glimlach aan, en zijn ogen twinkelen 'ik hou ook van jou' hij geeft me een korte kus en ik leun met mijn hoofd tegen zijn schouder.

'Meneer en mevrouw Horan?' We kijken op en daar staat een verpleger. We knikken.

'Kom maar mee' zegt hij. We staan op en Niall knijpt in mijn hand. Ik kijk hem aan.

'Gaat hij de echo doen? Ik laat dat niet gebeuren' sist hij.

'Rustig, Niall' zeg ik zacht. Hij zucht en we lopen het kamertje in. De verpleger schudt onze hand.

'Meneer Simpson' ik geef hem ook een hand en omstebeurt zeggwn Niall en ik onze namen

'Zometeen komt de verloskundige, die de echo zal maken, ' zegt de verpleger. We knikken en ik merk dat Niall een stuk rustiger is. Dan komt er een vrouw binnen, volgens mij de verloskundige.  binnen. Ze ziet er lief uit. Ik schat haar rond de 40

'Hallo' glimlacht ze. We groeten haar ook en geven haar een hand. Ze verpleger loopt de kamer uit.

'Wilt u uw man bij u hebben?' Ik knik 'en zeg maar je hoor' ze knikt en schenkt me een warme glimlach

'Ga maar hier zitten' ze wijst naar een soort bedje en ik ga erop zitten.

'Oke, gaat liggen en doe je shirt omhoog' ik knik en doe wat ze zegt

'Dit kan een beetje koud aanvoelen, dus niet schrikken' zegt ze alvast. Ik knik en dan smeert ze iets over mijn buik heen. Het is echt koud ja. Ze gaat dan met een soort apparaatje eroverheen.

'Je kunt nu op het schermpje daar kijken' ze wijst omhoog. Niall en ik kijken ernaar en we zien inderdaad iets. Ik voel mijn ogen natter worden en Niall knijpt in mijn hand.

'Gefeliciteerd, julie krijgen een meisje!!' Zegt de verloskundige vrolijk.

'Ik zei het!' Lacht Niall. De verloskundkge lacht ook en ik grinnik.

'Ze is helemaal gezond, mooi zo' zegt ze.

'Wanneer wordt ze verwacht?' Vraagt Niall.

'17 juli, het kan eerder of later, maar rond die tijd' zegt ze (het is nu pas midden december in dit verhaal, kerst en nieuwjaar enz lopen niet gelijk met wanneer het echt is) we knikken.

'Nou, jullie kunnen gaan! Volgende maand kunt u weer voor een onderzoek komen, ik hoorde dat meneer er helaas niet bij kan zijn dan?' Niall zucht en schudt verdrietig zijn hoofd.

'Ik stuur wel foto's naar je' lach ik om hem wat vrolijker te maken. De verpleegkundige lacht.

'Mag ik nog een ding vragen?' Zegt ze voordat we de deur uitlopen. 'Tuurlijk' zegt niall

'Mijn nichtje is een erge grote fan van jullie, zouden jullie misschien jullie handtekeningen hierop zetten?' Ik glimlach

'Ja hoor! Hoe heet ze?' Vraagt Niall

'Lycia' antwoordt ze. We knikken. Ik zet mijn handtekening erop en niall nog een lief berichtje

'Bedant, tot ziens!' Zegt ze nog voordat we weglopen

'Tot ziens!' Zeggen we in koor. We lopen hand in hand het ziekenhuis uit. Thuis houdt Niall het niet meer en tilt hij me op en draait me rond

'Ik krijg een dochtertje!!' Zegt hij blij en ik giechel. Hij zet me weer neer en kijkt me blij aan.

'We moeten al wel namen voor haar bedenken!' Zegt Niall.

'Of we noemen haar Sophie junior' lach ik. Niall grinnikt. 'Je bent gestoord'

'Nouuu' zeg ik nep verdrietig 'maar daarom hou ik van je' zegt hij voordat ik zijn lippen op de mijne voel
Jaaa ik ben terug met dit boek!! Maar... Het is bijna afgelopen :(. Ik wil het niet weer te lang maken en me meer concentreren op mijn andere boeken. Hij gaat door tot ongeveer hoofdstuk 65/66 denk ik. Love you all!! Xxxx Damla