Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

32.

POV NIALL
We zijn op Sophie's begrafenis. Iedereen is er. Kinderen van Sophie's school, familie en zelfs haar vader. Iedereen zit in zwart en huilt. Het idee dat de liefde van mijn leven er niet meer is breekt me.
'Sophie... Het spijt me, ik was de slechtste vader ooit, ik heb dit nu pas ingezien. Pas wanneer je er niet meer bent. Ik hou van je' zegt hij. Dan komt Sacha.
'Sophie, het.. Het spijt me zo.... Ik wist niet dat ik je zo veel pijn deed. Ik was jaloers op je, jaloers dat jij geen make up nodig had om mooi te zijn, jaloers om hoe je was. Ik weet nog dat wij ooit beste vriendinnen waren, maar sinds onze ruzie 8 jaar geleden, wilde ik je niet meer zien. Dat allemaal om een klein ding. Omdat ik jaloers was. Ik mis je' nu is het mijn beurt. Ik sta op.
'Sophie, je was of nee bent de liefde van mijn leven. Ik hoefde je alleen maar aan te kijken en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Jij was er altijd voor me, we missen je allemaal zo erg. Ik zag een toekomst samen, met kinderen. Ik wilde met jou oud worden, maar helaas kan dat dus niet meer. Nooit meer zal ik iemand als jou vinden' ik loop met tranen in mij ogen het podium af. Daar ligt ze. Ik zie dat ze een ketting in haar hand heeft. Het heeft de vorm van een hart. Voorzichtig pak ik het en maak ik het open. Er zit een foto van Sophie en mij in. Nu kan ik me niet meer inhouden, de tranen nemen het over. Ik doe voorzichtig de ketting in mijn zak. Sophie ligt daar, lijkbleek met haar ogen dicht. Ik mis je...
'Niall' negeren
'Niall' ik kijk rond. Huh?
'Niall hallo' ik word nu echt bang. Ik lig dan ineens in het grasveld. Ik heb het gevoel dat ik de toekomst heb gezien, zonder Sophie.
'Niall hallo?' Ik kijk op en zie Perrie staan.
'Wat nu weer'
'Sophie ze..ze..'
'Is dood ja'
'Nee' er verschijnt een glimlach op haar gezicht.
'Ze is wakker' ik spring op en ren zo snel als ik kan naar het ziekenhuis, ik had moeten luisteren naar die dokter en niet weg moeten lopen. Ik open de deuren en ren naar de wachtkamer. Daar staat iedereen met een big smile.
'Waar is ze?'
'In haar kamer' ik doe de deur open, daar ligt ze. Het meisje waarvan ik dacht dat ze dood was, het meisje voor wie ik alles over heb,
'Niall?' Haar stem, die ik zo heb gemist. Ze draait zich om.

Hoe vinden jullie het??