Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

7.

*herschreven*

POV SOPHIE
Ik word wakker en open mijn ogen, maar sluit ze zodra het felle licht in mijn ogen schijnt. Als ik gewend ben aan het licht kijk ik rond. Liam, Louis, Harry, Zayn, Niall, Perrie....

Wacht.

Perrie Edwards?!

Mijn ogen worden groot. Ik zie dan Harry opkijken en hij glimlacht naar me.

'Hey!' de rest kijkt ook meteen en ze lachen allemaal naar me.

'Hoe voel je je?' vraagt Liam

'Wel okay, alleen hoofdpijn..' mompel ik. Meteen gaat mijn blik naar Perrie. Rustig, Sophie. Niet. Flippen.

'Heyy, ik ben Perrie!! Leuk je te ontmoeten!' zegt ze vrolijk. Ik glimlach lichtjes

'Ik ben Sophie, ook leuk om jou te ontmoeten.' zeg ik wat verlegen.

'Wanneer mag ik trouwens het ziekenhuis uit?' vraag ik

'Nou, nu nog niet! Heb je je been gezien?' meteen gaat mijn blik naar been. er ligt gips omheen. Ugh... Ineens wordt Liam gebeld. Hij neemt op en praat even. Ik kijk naar Niall en hij knipoogt naar me. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen en kijk meteen weg. Wat doet deze jongen met me...

'Jongens, we moeten naar Simon voor een meeting ofzo.' zucht Liam.

'Wie blijft dan bij Sophie?' vraagt Niall.

'Ik kan wel blijven! Ik heb toch nog de hele dag.' zegt Perrie.

'Wil je dat?' vraagt Louis

'Als Sophie het wilt, dan wel.' grinnikt ze. De jongens kijken me vragend aan en ik knik.

'Okay.. Wij komen later wel terug, ja?' ik knik en we nemen kort afscheid van de jongens. Als ze weg zijn beginnen Perrie en ik over van alles en nog wat te praten.

'Dus... Zijn jij en Niall een stelletje?' vraagt ze ineens.

'Eh, nee? Hoezo?' vraag ik. Niall, en ik.. Een stel?

'Je had hem moeten horen net, die jongen kan niet stoppen met praten over je!' ik kijk haar ongelovig aan.

'Echt?' ze knikt.

'Het zou me niks verbazen als hij je uit zou vragen. Jij vindt hem ook leuk toch?'

'Nee.' zeg ik snel, maar mijn wangen verraden me al. Ze grinnikt. Er komt dan een dokter binnen. Meteen kijk ik op naar hem.

'Sophie, je bent wakker! Nou, alles gaat beter dan we dachten, en je kunt naar huis. Doe wel voorzichtig met je been en je moet af en toe voor controle terugkomen, of bij een andere dokter als je gaat reize .' ik knik. Gelukkig kan ik nog reizen, anders kon ik niet meer meetouren..

'Laten we dan gaan!!' zegt Perrie vrolijk.

~~~~~~~~~~

Als we terug zijn leg ik mijn spullen in de hotelkamer die Niall en ik delen. Als ik alles terug heb gelegd valt het me pas op dat er een briefje op bed ligt.

Hey Soph,
Ik hoop dat je je al wat beter voelt! Ik heb een cadeautje voor je, gewoon omdat je zo aardig bent. En ik gebruikte deze al niet meer. Kijk maar in mijn kast :)
Xx Niall

Ik kan niet stoppen met glimlachen en de vlinders in mijn buik gaan weer los. Dat hij zoiets voor me doet. We kennen elkaar niet eens zo lang.

Ik open de kast en mijn ogen worden groot. IK HEB EEN GITAAR GEKREGEN DIE NIALL HORAN HEEFT GEBRUIKT OMG.

'Heb je het al ge- oh ja!' hoor ik Perrie zeggen.

'Vind je het leuk?' vraagt ze. Ik knik heftig met mijn hoofd, en ik weet zeker dat hij er bijna af zou vallen.

Het is echt een tijd geleden dat iemand iets aardigs voor me deed. Niall is echt een schat. Ik weet nog hoe het ging bij mijn negende verjaardag..

*flashback*

'Hier een cadeautje voor je, Sophietje!' lacht Sacha. Ik open de doos voorzichtig en langzaam, dan zie ik er modder in zitten. Ik voel sacha's hand mijn hoofd in de doos duwen. Achter me hoor ik haar vriendinnen lachen.

'Geficiteerd!' lacht ze. Ik vier mijn verjaardag nooit meer, nooit. Meer

*EINDE FLASHBACK*

Dat was zo'n 9 jaar geleden dus. Daarna vierde ik mijn verjaardag niet meer, en ik dacht er niet meer aan. Ik weet dat ik over een week jarig ben, maar denk maar niet dat ik dat van de daken af ga schreeuwen.

Ik word uit mijn gedachten gehaald door de bel die gaat. Ik sta op en open de deur. Daar zijn de jongens.

'Wacht, ben je al terug?' zegt Louis verbaasd. Ik knik.

'Ik ging blijkbaar snel vooruit!'

'Nou, leuk dat je weer terug bent.' glimlacht Liam. Als laatste komt Niall en ik trek hem meteen in een knuffel.

'Dankje.' mompel ik zacht.

'Geen probleem, ik doe het graag.' zegt hij waarna hij zijn zachte lippen tegen mijn wang zet. Ik voel mezelf helemaal warm worden en glimlacj.

'Kun je wat spelen?' vraagt hij

'Een beetje, maar niet veel? Kun je me helpen?' hij knikt.

'Zullen we dan even naar mijn kamer gaan? Dan kan ik allebei de gitaren pakken.' ik knik

'Wat gaan jullie doen?' vraagt Zayn

'Naar mijn kamer.'

'doe het wel veilig he! Ik hoef nog geen mini Niall's en mini Sophie's!' zegt Louis.

'Louis!!!' zeg ik verontwaardigd. Hij grijnst en haalt zijn schouders op.

'Je weet maar nooit..' ik rol mijn ogen en loop met Niall mee. We gaan op bed zitten.

'Je weet de namen van de akkoorden toch?' ik knik. Hij legt het uit en doet het dan langzaam voor. Ik knik en probeer het, tot ik een noot fout doe.

'Wacht, ik help wel.' hij komt dichterbij zitten en legt zijn grote handen over de mijne heen. Weer komt dat warme gevoel terug.

'Zie je? Je moet die daaronder doen.' ik knik.

'Oke, probeer nog eens.'

Na ongeveer een half uur van spelen en zingen krijgen we allebei honger.

'Zullen we ergens eten? we hebben niks hier volgens mij..' ik knik

'Is goed!!'