Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

19. Terug?

POV SOPHIE
Ik hoor van alles, maar voor mijn ogen blijft het zwart. Ben ik dood? is dit de dood? dat je van alles hoort maar niks ziet en niks kan zeggen? Dan hoor ik een stem. Het is Perrie
'Soof, Plies word wakker. We missen je allemaal en zijn ontzettend geschrokken' dan hoor ik haar weglopen en komt iemand anders binnen. Volgens mij is het Louis.
'Soof, word alsjeblieft wakker, we vragen ons allemaal 1 ding af. Waarom? Waarom sneed jij jezelf en deed je dit jezelf aan?' Omdat ik een slet ben. Wil ik zeggen maa Rik kan het alleen maar denken. Dan hoor ik machines piepen. Mensen komen naar binnen gerend en doen van alles en nog wat. Na een tijdje weet ik mijn ogen te openen

POV PERRIE
'Ze is wakker' zegt de dokter met een glimlach.
'Mogen we naar haar toe?' Vraag ik
'Ja, maar niet meer dan 3 personen tegelijk' meteen rennen Louis, Liam en ik naar de kamer en daar ligt de Sophie. De dunne Sophie die niks eet en zichzelf pijn doet.
'Gaat het?' Vraag ik meteen. Ze knikt zachtjes
'Waarom?'vraagt Liam. Dan begint ze te huilen
'Nou, ik ben zoals jullie weten vroeger gepest' zegt ze. We knikken.
'En, ze zeiden echt erge dingen tegen me. Dat ik dood moest enzo. Ik was er echt kapot van. Ik wilde zelfmoord plegen, maar er was 1 groep die mij hielp. En dat was One Direction. Ik ben mezelf gaan snijden tot ik jullie ontmoette. Maar toen die ruzie met Niall... Ik ging weer snijden en schrok van alle haat. Bijna allemaal zeiden ze dat ik een slet en een varken was en ik geloofde dat. Toen heb ik besloten om niks meer te eten' zegt ze verdrietig
'Je hebt ons toch nog?' Zegt Louis. Ze knikt.
'Maar ik voel me zo schuldig voor Niall'

POV SOPHIE
'Ik voel me zo schuldig voor Niall, ik ben gewoon een echte slet' zeg ik met tranen in mijn ogen.
'Het liefst wil ik nu naar hem toe, alles uitleggen en hopen dat hij me vergeeft' zeg ik snikkend.
'Dan doe je dat toch?' Hoor ik een stem zeggen. Ik draai me om en daar staat Niall. Niall, de jongen die mijn hele wereld was, is er en vergeeft me hopelijk. Ik wil opstaan maar dan duwt Perrie me terug.
'Je moet blijven liggen' zegt ze en ze geeft Niall een dodelijke blik. Ik gebaar hem dat hij moet komen.
'Euh.. Kunnen jullie ons alleen laten?' Vraag ik. Ze knikken en lopen de kamer uit.
'Luister Niall, het spijt me zo erg dat..' Meer kan ik niet zeggen want ik voel dan zijn lippen op de mijne. Even later trek ik me terug.
'Dus vergeef je me?' Vraag ik verlegen
'Nee' ik schrik
'Want jij hebt niks fout gedaan. Ik liet het jou niet uitleggen. Ik was degene die steeds boos op je was' er komt een glimlach op mijn gezicht.
'Lieve Sophie, wil je het weer opnieuw proberen?' Even valt er een dodelijke stilte.
'Ja tuurlijk!' Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht.
'Zo wil ik je zien' zegt hij blij. Dan rommelt mijn buik en ik begin keihard te lachen.
'Je moet nodig aankomen Sophie, dus eet maar zo veel oreo als je wilt' ik lach en dan stapt de dokter binnen.
'U mag naar huis mevrouw Van Dijk' ik knik en sta op. Gosh, ik zie er niet uit! Ik loop de kamer uit en zie de rest zitten. Ze komen op me afgerend en geven me een groepsknuffel. Even later trekken ze zich terug
'Gaat het?' Ik knik
'Zijn jullie weer samen?' Vraagt Eleanor hoopvol. Met een glimlach op mijn gezicht knik ik. Niall pakt mijn hand vast en samen lopen we het ziekenhuis uit.
'Ik heb je dagboek gelezen' zegt hij ineens. Ik schrik
'Ook datuuuh.... Stukje over jou?' Vraag ik met een rood hoofd. Hij knikt en ik kijk met veel schaamte naar beneden.
'He, het is juist super lief hoor' ik bloos en we lopen terug naar het hotel.
'Oke jongens we gaan morgen naar Polen!' Roept Louis opgewonden. Ik lach. Mijn leven is nu beter dan ooit