Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

59

POV SOPHIE
Ik word wakker van iets dat valt. Ik schrik op en kijk rond. Ik voel Niall niet naast me. Waar is hij? Is dat een inbreker?

'W-wie is daar?' Vraag ik voorzichtig

'Rustig maar, ik ben het' hoor ik Niall zeggen. Ik voel me al veel rustiger worden.

'Wat ben je aan het doen?' Vraag ik.

'Ik wilde ontbijt voor je maken, maar toen liet ik alles vallen' zegt hij schamend. Ik durf te wedden dat hij nu bloost. Ik sta op en loop naar hem toe

'Nee blijf liggen. Ik doe dit wel' zegt hij snel. Ik schud mijn hoofd en raap een bord op.

'Ik help wel' zeg ik. Ik hoor hem zuchten, hij lijkt verdrietig

'Hey, wat is er?' Vraag ik terwijl ik hem aankijk.

'Ik wilde gewoon weer wat voor jou doen, maar dat mislukt weer' mompelt hij.

'Niall, het is niet erg. Geloof me, je doet al echt zo veel voor me. Je bent hier naartoe gekomen voor mijn verjaardag!' Zeg ik. Hij haalt zijn schouders op.

'Je doet al echt zo veel voor me. Je bent het liefste vriendje en nu de liefste man die ik me kan wensen' zeg ik terwijl ik zijn hand pak. Hij lijkt even te blozen. Meestal zeg ik dit soort dingen niet. Ik ben nooit goed met woorden.

'Meen je dat?' Ik knik 'tuurlijk! En om zoiets hoef je toch niet verdrietig te zijn? Laten we dit opruimen en dan samen iets maken?' Hij knikt.

'Dat lijkt me een super idee'

-----------------------
Zo gezegd, zo gedaan. Niall en ik zijn nu pannekoeken aan het maken. Hij wilde het eerst zelf doen, maar later wilde hij toch dat ik hielp.

'Oke, nu mag je hem omdraaien' hij knikt en draait de pannekoek op de pan om. Ik leg de borden alvast op tafel en wat thee. 

'Zo, dat was de laatste!' Hoor ik Niall zeggen.

'Is het gelukt?' Vraag ik terwijl ik naar hem toe loop. Hij knikt trots en ik glimlach

'Kom, dan gaan we eten' zeg ik terwijl ik hem een kus geef.

'Hmm' mompelt hij tegen mijn lippen aan. Ik grinnik. Hij trekt ineens terug

'Kom babe, ik heb honger' zegt hij waardoor ik moet lachen

'Hou je echt zo veel van eten?' Zeg ik terwijl ik aan tafel ga zitten

'Als het kon, was ik met eten getrouwd. Het is mijn grote liefde' ik kijk hem aan.

'En ik dan?' Pruil ik. Hij grinnikt.

'Jij staat daar ver boven' zegt hij. Ik glimlach en knik.

'Waar heb je zin in vandaag?' Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Kies jij maar' zegt hij voordat hij een stuk eten in zijn mond propt.

'We kunnen gewoon door het park
wandelen?' Vraag ik. Nee wacht, Sophie wat zeg je nou? 'Of nee eh, het hoeft niet eh..'

'Dat lijkt me heel leuk' zegt hij terwijl hij mijn hand pakt. 'Echt? Vind je het niet dom ofzo?' Vraag ik onzeker. Hij schudt zijn hoofd.

'Alles met jou is super en niet dom' zegg hij terwijl hij een kus op mijn hand drukt. Ik bloos en hij glimlacht. Na een tijdje zijn we klaar.

'Ik ruim wel op' zeg ik terwijl ik de borden pak. Niall houdt me tegen 'kom, ik doe het wel' ik sxhud mijn hoofd

'Waarom doe je zo veel voor me' mompelt hij 'omdat je hier maar eventjes bent' zeg ik. Hij zucht

'Ga jij maar even op de bank tv kijken oke?' Zeg ik terwijl ik hem een kus geef. Hij knikt en staat op. Ik ruim alles op en doe de borden in de vaatwasser. Daarna maak ik de tafel schoon. Als ik klaar ben loop ik de woonkamer in en ga ik dicht tegen Niall aanzitten. Hij doet zijn arm om me heen en drukt een kus op mijn haar.

'Ik hou van je' zegt hij. Ik glimlach en kijk op naar hem. 'Ik hou ook van jou' zeg ik. Hij pakt mijn hand weer vast

'Je bent wel in een knuffelstemming he?' Lach ik. 'Altijd' mompelt hij. Ik grinnik

'Vind je het erg?' Ik schud mijn hoofd. 'Tuurlijk niet' zeg ik. 'Gelukkig' zucht hij. Ik grinnik weer en sluit mijn ogen. Niall is de liefste man die ik me maar kan wensen.
--------
We lopen door het park. Het is best koud nu, binnekort is het ook alweer winter. Ik heb daarom ook een sjaal en dikke handschoenen aangedaan. Niall heeft alleen handschoenen aan. Het is nu echt rustig.

'Het is hier zo mooi' zeg ik terwijl ik rondkijk. 'En rustig' zegt hij. Ik knik. Omdat het hier zo rustig is, hoeven we ook geen vermomming ofzo op te doen en dat is echt fijn. Ik voel dat iets op mijn hoofd. Ik kijk omhoog.

'Het sneeuwt!!' Zeg ik terwijl ik naar boven kijk. Het wordt steeds meer. Ik kijk naar Niall en zie sneeuwvlokjes in zijn haar. Ik grinnik.

'Op jouw haar lijken er nu allemaal witte stipjes te zitten' lach ik.

'Ben ik blij dat mijn haar nu licht is. Bij jou zie ik veel meer' ik probeer hey eraf te halen maar Niall pakt mijn handen vast.

'Niet doen, je ziet er heel mooi uit zo' ik bloos en kijk naar de grond.

'En dat je bloost maakt het nog schattiger' zegt hij. Mijn wangen worden nog roder 'Niall!' Lach ik. Hij kijkt me aan.

'Ja?' Ik schud mijn hoofd. 'Laat maar' zeg ik. Hij kijkt me nog steeds aan. Het is even stil. Gewoon helemaal stil. Je hoort echt niks

'Niall?' Hij antwoordt niet. Ik zwaai met mijn hand voor zijn ogen. 'Niall, hallo?' Hij blijft me in mijn ogen staren. 'Niall, stop' lach ik terwijl ik wegkijk. Hij pakt met zijn vingers mijn kin vast en draait me voorzichtig terug.

'Hee, laat me naar je staren' mompelt hij. Ik bloos. 'En waarom dan?' Vraag ik.

'Omdat je zo mooi bent, en mijn prinsesje bent' ik lach.

'Heb je het niet koud vraag ik?' 'Nee hoor' mompelt hij. Zijn wangen zijn rood, net als zijn neus. Hij ziet er zo echt super schattig uit. Alles aan hem is perfect. Zijn ogen, zijn wangen, neus, lippen, haar gewoon echt alles.

'Zullen we naar huis gaan?' Vraag ik. Hij knikt. Ik leg mijn hand op zijn wang.

'Je bent echt koud!' Zeg ik 'kom, ik maak thuis wat chocolademelk voor je oke?' Hij knikt en rilt even. Misschien was dit geen goed idee geweest....