Stupid life. Or not? *AAN HET HERSCHRIJVEN*

45

Met tranen in mijn ogen zit ik nog steeds op de bank. Ik kan niet eens voor mijn eigen vriendin zorgen!! Ik moest haar helpen, er voor haar zijn, maar nee. Kleine Niall was weer eens zo slap. Ik snap niet wat Sophie in me ziet. Ik ben een sukkel, een mega sukkel. Dan ineens krijg ik een appje van een onbekend nummer
-ik zou maar snel zoeken naar die vriendin van je, ik weet niet of het goed gaat met haar- de foto die ik dan zie laat mijn hart stil staan. Sophie ligt op de grond, in een kleine kamer. Ze heeft allemaal blauwe plekken en volgens mij zie ik op haar armen....nee, nee ze is niet weer begonnen toch?
'Niall?' Ik kijk op en zie Liam staan met een dienblad
'Ja' antwoord ik
'Kom op, eet iets'
'Nee'
'Niall, Sophie zou het niks vinden als je jezelf uithongert' bij haar naam komt er al weer een brok in mijn keel
'Liam ik eh, moet je iets laten zien' ik pak mijn telefoon en open het berichtje. Liam kijkt er met grote ogen naar
'Is dat Sophie??' Ik knik,
'Kunnen we niet via  gps zien waar xe zit? Met het nummer?'
'Het valt te proberen'
'Ik haal Louis,Zayn en Harry wel' hij loopt de kamer uit. Even later zijn ze er.
'Sophia blijft hier Oke?' Ik knik, Liam moet niet zijn vriendin kwijtraken.
'Oke, even zoeken...'

POV SOPHIE (sorry ik wissel vaak af)
Ik word langzaam weer wakker. Ik zie freek voor me staan. Ik wil weggaan maar voel dan dat ik vast zit. Ik kijk en zie dat ik op een stoel lig, mijn handen en voeten zijn vastgebonden. Ik zie dat ik een heel kort jurkje aan heb, eigenlijk bijna een shirt!
'Zo, ben je eindelijk wakker' grijnst hij.
'Rot op' sis ik. Ik ben eigenlijk doodsbang voor hem, maar dat laat ik niet merken.
'Zo zo, heb je eindelijk je tong weer' ik rol mijn ogen
'Wat moet je van me' zeg ik boos. Hij grijnst nog breder
'Kappen of ik sla die grijns van je gezicht af'
'En hoe dan? Je zit vast' hij loopt op me af en pakt me vast
'Werk mee dan doet het geen pijn' er rolt een traan over mijn wang. En nog een en nog een. Ik wil dit niet. Dan zoent hij me. Ik duw hem van me af.
'Blijf van me af!!!!' Gil ik. Hij slaat me oo mijn slaap en alles wordt weer zwart.....

Ik word wakker naast een slapende Freek. Nee, hij heeft toch niet..... Ik kijk onder de dekens en gil als ik zie dst ik naakt ben. Ik begin zachtjes te huilen. Ik moet hier weg, en snel. Ik pak mijn kleren en trek ze snel aan. Ik open de deur en loop voorzichtig naar de buitendeur. Daar staat mijn vader. Hij loopt op me af
'En jij denkt dst je kunt ontsnappen!!' Hij pakt me vast en duwt me tegen de muur. Ik voel aan mijn achterhoofd en zie bloed.
'Handen om hoog! Kom nu naar buiten!!' Hoor ik een stem roepen.
'HEB JIJ ZE GEBELD??!' Je kan zien dst hij heeft gedronken. Ik schud wild mijn hoofd.
'LEUGENAAR!!' Hij trapt me in mijn buik en slaat me in mijn gezicht. Ik wil hem slaan maar dan krijg ik heel veel pijn in mijn arm. Dan vliegt de deur open.  Daar staan 2 agenten
'Pas op, als je nog 1 stap dichterbij zet gaat ze eraan!' Ik schrik en er rollen tranen over mijn wangen. Dan gaat de deur weer open.
'Waar is ze?!' Ik zie Niall staan
'Sophie! Oh ik heb je zo-'
'Kom niet dichterbij!!' Hij zet het pistool op mijn slaap.
'Pap, kom op. Ik ben je dochter!!!' Snik ik. Ineens wordt hij vastgegrepen van achteren, zodat hij niks kan. Hij word meegenomen
'E-er zit nog iemand in een andere kamer' zeg ik. De andere agenten rennen er heen. Niall rent naar me toe en knuffelt me. Ik begin te trillen en ademen gaat lastig. Hij laat me geschrokken los
'Wat is er? Wat hebben die klootzakken je aangedaan?'
'Geslagen, pijn gedaan. Mijn arm doet super veel pijn, En ik ben ontmaagd, tegen mijn zin' ik barst in snikken uit. Hij slaat zijn arm om me heen en ik ril weer.
'S-sorry Niall. Het is gewoon, ze hebben me zo bang gemaakt. Elke keer als Eem jongen me aan raakt denk ik even dat het pap of Freek is' er staan tranen in Niall's ogen
'Dit is mijn schuld, allemaal mijn schuld...'
'Wat? Niall, hoe kom je er bij?!' Vraag ik verbaasd
'Gewoon... Ik moest je beschermen, maar ik deed dat niet'
'Niall, je was gewond!' Dan stappen Liam, Louis, Zayn en Harry binnen. Ze kijken me geschrokken aan.
'Hebben zij dat gedaan?' Vraagt Zayn. Ik knik.
'En Euh... Ze hebben me..' Ik begin weer te huilen,
'Ze hebben Sophie verkracht..' Zegt Niall en ik. Ik huil nog meer.
'Ze hebben me zo veel afgenomen' snik ik. Liam loopt op me af en wilt me knuffelen, maar ik ril alweer.
'Ik vertrouw bijna niemand meer, zelfs jullie niet. Dat allemaal dood die klootzakken' zeg ik.
'Wat hebben ze je aangedaan?'
'Geslagen, geschopt, me misbruikt, me opgesloten in een kleine kamer waardoor ik een aanval kreeg, en ik.... Ik heb mezelf weer... Gesneden' mijn stem breekt. Niall kijkt me aan, ik zie dd teleurstelling in zijn ogen.
'Sorry Niall' er rolt een traan over mijn wang.
'Het is niet erg, het belangrijkste is dat je nu hier bent toch?' Zegt hij. Ik knik
'Ik ben zo blij dat jullie me zijn komen zoeken, dank je'
'Zullen we gaan? Ik krijg de kriebels van deze plek' zegt Louis. Ik knik en we lopen het huisje uit.
'Zullen we je eerst naar de dokter brengen? Dan kunnen ze je even onderzoeken' zegt Niall
'Eh Oke dan' zeg ik
'Ik blijf bij je Oke?' Ik knik.
'Waar is mijn moeder?'
'Naar Nederland, we hebben het haar verteld dus je kan haar zo meteen bellen, dan weet ze dat je weer terug bent' ik knik.
'Maar eh, mijn telefoon is een beetje heel erg kapot' zeg ik
'Je kan die van mij wel gebruiken' zegt Harry
'Oh Oke, Dankje Harry' en ik lach naar hem. Hij lacht terug en geeft me zijn telefoon aan. Ik pak de telefoon en typ mijn moeders nummer in
'Hallo?'
'Hey mam'
'Sophie!!! Je bent terecht! Gaat net wel met je? Wat is er gebeurd? En-'
'Mam, ik ben Oke, Niall en de rest hebben me gevonden en toen zijn ze gearresteerd'
'Wie?'
'Pap en een oud vriendje van me, hij misbruikte me'
'Maar je bent dus Oke? Waar zijn ze nu?'
'Meegenomen door de politie'
'Oh gelukkig, maar ik moet gaan liefje, doei!'
'Bye mam!' Ik hang op. Ik was zo blij om haar weer even te spreken.
'Wat zei ze?' Vraagt Louis
'Hoe het met me ging enzo' zeg ik
'Snap ik wel, ik zou ook doodsbezorgd zijn als ik mijn kind kwijt was geraakt' zegt Zayn
'Yep' ik kijk naar Niall, hij staart maar voor zich uit
'Is er iets, Ni?'
'Nee' Antwoordt hij kortaf. Ik wil iets vragen maar dan zegt Liam iets
'We zijn er!'
'Oke' ik stap uit en we lopen het ziekenhuis in.