Panna Madrigal, Panna Śmierci.

Obrona

Ruszyliśmy do przodu. Wyrwy na "pół góry" nie było, ale Bruno przeprowadził mnie przez trudną do zobaczenia i wyczucia jaskinię.

— Słyszałam, że w tym rejonie "pękły góry" — 💀

— Bo pękły. — ⏳

— Nie widziałam pęknięć. — 💀

— Bo się nareperowały. — ⏳

— Od tak puff? Same z siebie? — 💀

— Za sprawą pewnej Magicznej rodziny. — ⏳

— Łał.. Magia.. — 💀

Udawaj, że nic nie wiesz, gdybyś wiedziała byłoby to zdecydowanie dziwne.

— Nie miałaś już z nią styczności? — ⏳

— Nie wiem, raczej nie.. Czemu pytasz? Jesteś magiczny? Widziałeś mnie w przepowiedni albo coś w tym stylu? — 💀

Czy ty jesteś Bruno Madrigal?

— Szybka dedukcja. — ⏳

To chyba oznacza.. Tak? Ej no! Tak nie wolno!

— Nienawidzę nie rozumieć co jest mi przekazywane. — 💀

Stanął jak wryty, co jest?

— Co ty powiedziałaś? — ⏳

— Nienawidzę nie rozumieć co jest mi przekazywane? — 💀

Potrząsnął głową wybudzając się z letargu.

— Co powiedziałam nie tak? — 💀

— Nic, po prostu.. Słyszałem już jak ktoś to mówi. — ⏳

— Kto? — 💀

Ugh! Nie wolno nie odpowiadać! Znaczy wolno, ale no.. Nie w takiej ważnej sprawie! Uspokój się Nika.. Uspokój...

Wyszliśmy z jaskini, przeszliśmy przez las i takim sposobem znaleźliśmy się w miasteczku.

— Więc? — 💀

— Co więc? — ⏳

— Doskonale wiesz kto. — 💀

Nie odzywał się.

— Nie zmuszaj mnie do tego. — 💀

— Do czego? — ⏳

— Doskonale wiesz. — 💀

Pov Bruno

Ona chce się spytać głośno kim jestem.. Czy na pewno muszę słuchać tej okrutnej piosenki?

— Przepraszam, czy ktoś mógłby mi powiedzieć kim ten miły Senior jest? — 💀

Ona za szybko robi to o czym myślę.. I zaczęła się ta irracjonalna piosenka.

Pov Nika ( już po koncercie )

Stałam jak wryta i z nietęgą miną. Co to miało do jasnej ciasnej cholery miało znaczyć?

— Co to miało znaczyć?! Po pierwsze nie wiem czy rozumiecie, jeśli widzi przyszłość, co on ma wspólnego z waszymi genami, albo z tym, że nie dbacie o swoje zwierzęta?! To wy nie umiecie wykorzystać tego co dostaliście! Odczepta się od dobrego człowieka! Prawdopodobnie widział mnie, i co? I przyszedł mi pomóc! — 💀

Przynajmniej mam pewność, że to mój ojciec.. Niepotrzebnie to zrobiłam, pewnie czuje się urażony. Złapałam go za rękę i pociągnęłam w stronę Casity.

— To idioci, nie zwracaj na nich uwagi. — 💀

Mruczałam rozdrażniona jak nie wiem co. Co oni se myślą?! Jasne.. Najlepiej wszystko zrzucić na jedną osobę! Głupota ludzka nie zna granic.