Uninvited\Taekook\

17. Bölüm FİNAL

Taehyung gördüğü rüyadan beri kendini bir türlü gördüğü şeylerin nasıl böylesi gerçek geldiğine inandıramıyordu. Her şey zihninde o kadar berrak ve duruydu ki bir an Jungkook'un yaşadığı gerçeğine bile inanmakta zorlanmıştı. Hatta neredeyse bir kızı olduğunu bile inkar edebilecek kadar etkisine girmişti.

Gergince elindeki bardağı masaya bıraktığında arkasında acı dolu bir ses duydu.

"Ah!"

Hemen arkasını dönüp Jungkook'a baktığında eli önünde acıyla iki büklüm olmuş sızlanıyordu.

"Bebeğim ne oldu?"

"Taehyung şeyimi vurdum."

Gülmemek için kendini zorlayan Taehyung iki üç adımda Jungkook'un yanına vardı ve dizlerinin üzerine çöktü. Jungkook'un bir şey demesine izin vermeden eşortmanını indirdi. Jungkook karşı koymaya kalkışınca kafasını kaldırıp gözlerine baktı ve konuştu. "Bakmama izin ver kıymetline bir şey olursa yaşayamam."

Ve Jungkook'a konuşma hakkı tanımadan kıymetlisine bir öpücük kondurdu. Jungkook utançla geriye çekilip eşortmanını toplamaya çalışırken bir yandan da Taehyung'a söyleniyordu. "Sapık herif." Mutfaktan söylene söylene çıkan Jungkook'un ardından Taehyung bağırdı. "İstersen daha farklı sapıklıklarda yapabilirim."

O sırada merdivenlerden koşarak inen Danbi ile Jungkook Taehyung'a cevap vermeden kızına endişeyle seslenmişti. "Danbi bu çok tehlikeli, merdivenlerden koşmamalıyız."

Danbi ise yüzünde beliren haylaz gülümseme ile son basamaktan inerken cevapladı. "Bir şey olmaz. Uçabilirim."

Taehyung Danbi'ye doğru ilerlerken yüzündeki tebessümle konuştu. "Biz olmadan uçabileceğini sanmıyorum küçük hanım." Hızla kızını koltuk altlarından yakaladı bir kolunu karnına koyarken sıkıca tuttu ve etrafında döndürmeye başladı. Bir yandan da ağzından uçak sesleri çıkarıyordu. Jungkook ise bu iki yaramaza kınarcasına bakıyor ve eğleniyor oluşları içten içe onu da mutlu ediyordu. Danbi'nin ve Taehyung'un neşeli sesleri odayı dolduruyordu ta ki kapı çalana kadar.

Danbi sahte bir hüzünle babasının kucağından indi merdivenlere bıraktığı çantasına doğru ilerlerken kendince küçük elleri ile güldüğü ağzını kapatmaya çalışıyordu. "Sanırım Jimin amca beni almaya geldi. Bugün Daniel ile randevumuz vardı da."

Taehyun şok olmuş bir şekilde ağzı bir karış açık Jungkook ve Danbi'ye bakarken Jungkook çoktan kapıyı açmak için oturduğu koltuktan kalkmıştı bile. "Acaba benim neden haberim yok bu durumdan küçük hanım?"

Danbi cevap vermek için hazırlanırken Daniel içeriye girmiş ve Danbi'ye seslenmekteydi. "Danbi haydi gidelim geç kalacağız." Kapıda oğlunun arkasında pis pis sırıtan Jimin'i görünce sahte bir sinirle ayaklandı ve Jimin'e doğru ilerledi. "Kızımı kıskandığımı bildiğin için inadına yapıyorsun değil mi?"

"Abartma Taehyung alt tarafı randevuya çıkacaklar." Taehyung tam ona vurmak için hazırlanıyordu ki Danbi ona seslenmişti. "Baba ne yapıyorsunuz kapıda?" Yumruk yaptığı elini esnermiş gibi arkasına koymuş ve gerinmişti. Jungkook ise Taehyung'un konuşmasına fırsat vermeden ,gülmemek için kendini sıkarak cevapladı. "Esneme hareketlerini Jimin amcana gösteriyordu tatlım."

Danbi omuz silkmiş o sırada
Daniel kendini bilmiş bir eda ile Danbi'nin elini tutmuş ve Taehyung'un yanına ilerlemişti. "Şimdi gitmemiz gerek filme geç kalacağız yoksa." Taehyung Daniel'in büyümüşte küçülmüş tavırları karşısında şaşkınlıkla bir Daniel'e bir de Jimin'e baktı. "Gerçekten kendini klonlamayı nasıl becerdin bilmiyorum ama bu çok korkunç olmaya başladı." Jungkook ve Jimin Taehyung'un bu tavırlarına gülerken ikisi de biliyordu ki Taehyung kıskanç baba rolünü yaparken en az onlar kadar eğleniyordu.