Uninvited\Taekook\

1.Bölüm

İyi okumalar🥂

Çalan telefon sesi kulaklarıma uğursuz bir tını ile ulaşırken, uyanmamak için direniyordum. Huysuz mırıltılar eşliğinde nihayet tek gözümü ufakta olsa açtığımda gelişi güzel yatakta telefonu aramaya koyulmuştum.

Yastığın altındaki telefonu bulduğumda arayanın kim olduğuna bile bakmadan kulağıma dayamış ve uykulu bir mırıltı koyverdim.

"Hmm"

"Alo, Kim seni tatil gününde rahatsız ediyorum fakat acil hastaneye gelmen lazım."

Sıkıntıyla bir nefes alıp, yeni uyanmışlığın mağrurluğu ile bıkkın bir şekilde cevap verdim."Konu ne tam olarak Jimin?"

"Trafik kazası geçirmiş kırklı yaşlarında acil bir hasta geldi. Bay Lee'nin çocuğu rahatsızlandığı için izin alıp gidince seni arayayım dedim. "

" Anladım. On beş dakikaya orada olurum."

Bir şey demesine kalmadan telefonu suratına kapatmış ve yataktan bir hışımla kalkmıştım. Hızlı hareket ederek elimi yüzümü yıkamış her zaman ki işe giderken giydiğim kıyafetlerimden bir tanesini alelade üzerime geçirmiştim.

Hızlı olmaya özen gösteriyordum. Sonuçta hastalık bekleyemezdi. Özellikle yaşı ilerlemiş kişilerin hücresel yapıları genç bir insanınkisine göre daha yavaş kendini yenilediğinden, her hangi bir geç kalınmışlık hastanın canına maal olabilirdi.

Aynı zamanda hastayı kurtarma çabam sadece işime önem verdiğimdendi çünkü bu; insanlar üzerinde bir otorite sağlamamı ve görünmek istediğim imajı oluşturmamı sağlıyordu. Bu yüzden işlerimi her zaman temiz bir şekilde halletmiş, gün geçtikçe başarıma başarı katmayı amaçlamıştım ki yapıyordum da. İnsanların gözünde büyüyor, saygı değer birisi ve mükemmel bir insan olarak görünüyordum.

Onları kandırmak oldukça kolaydı. İki tatlı söze, güler yüzüme tav olup hiçbir zaman gerçekten gözlerimden geçenleri görememişlerdi ya da ben kendimi gizlemek konusunda oldukça iyiydim.

Evde işim biter bitmez aşağıya inmiş, bahçeme park ettiğim arabama yerleşmiş ve dediğim üzere yola koyulmuştum. Yaklaşık beş dakikaya yakın bir süredes ise hastanedeydim. Hızlı adımlarla kapıdan girmiş ve kapıda beni bekleyen Park'ın yanına doğru ilerlemiştim. Beni görmesiyle harakete geçmiş, hastanın durumu hakkında bilgilendirmeye başlamıştı çoktan.

"İkinci ameliyathaneyi hazırladım. Yanlız bir problem var Anastasya'dan başka anestezist olmadığından onunla ameliyata giriceksin."

Gözlerimi devirerek ufak çaplı bir iç çekişten sonra"Tanrım o kadın beni çileden çıkartıyor." diye söylendim.

Gözleri küçülene kadar gülümsemişti Park Jimin.
"Sen profesyonelsin Kim, unutma ." dalga geçer gibi bakan gözlerine inat ters ters bakmakla yetindim.

Üzerimdeki ceketi çıkartıp ilk gördüğüm hemşireye uzattığımda alışıla gelmiş bu hareketimden dolayı tek bir söz bile söylemeden ceketimi alıp odamın olduğu kata çıkmak için asansöre ilerlemişti. Yavaş yavaş kıyafetleri ameliyathane kıyafetleriyle değiştiriyordum ve evet bunu kesinlikle koridorlarda ilerlerken yapıyordum. Pantolonumu gözüme kestirdiğim ilk odaya girip değiştirmiş, odadan çıkarken bir görevliye odama bırakmasını tembihlemiştim.

Nihayet ameliyathaneye geldiğimde yardımcı hemşirenin getirdiği boneyi takmış, ellerimi sabunla beraber bir güzel sterelize etmiştim.

Ellerimin temiz olduğuna emin olduktan sonra kısa bir an duvardaki saate bakmış ve kalan süreyi kafamda kurarak kapıdan giriş yapmıştım. Hızla yardımcı hemşirelerin yardımıyla önlüğümü ve eldivenlerimi giydiğimde ise tamamen ameliyata hazırdım.