Son Çare

8. BÖLÜM (KISA BÖLÜM)

(Çınar'dan)

Çıldırmıştım. Ama o pislik benden asla kaçamayacaktı. Ayağa kalktım ve mekandan dışarı çıkarken, arkamı dönüp o pisliğin adamlarının ayaklarına birer mermi sıktım. Benim böyle olmamı onlar istemişlerdi. Ne kadar uzaklaşsamda sevdiklerime zarar vermeyeceklerdi. Mekandan çıktım ve arabaya bindim. Hızlıca sürdüm. Sürüyorum ama nere sürdüğümü bilmiyorum. Nereye gideceğimi, Yaren'i nerede bulacağıma dair hiçbir fikrim yoktu. Öylece sadece arabayı sürüyordum...

...

Aklıma gelen hiç bir yer yoktu. Yaren'i nasıl ve ne şekil bulacağımdan eminde değildim. Korkuyordum.

Ya ona dokunursa...

Ya saçının teline zarar verirse...

Allah'ım yardım et!

Öylece hızlı bir şekilde arabayı sürüyordum. Bir yandan da düşünmeye çalışıyordum. Mete pisliğinin gidebileceği yerleri aklıma getirmek için geçmişi düşünmeye başladım. Bir an aklıma bir yer geldi.

"Evet! Orası. Tabi ya."

Deyip, hızlıca arabayı aklıma gelen yere doğru sürdüm.

...

Gittiğim yer Mete'nin seveceği kızla hayatını yaşayacağı yerdi. Geçmişte bunun için planlar yapmış, hatta evini bile kurmuştu. Tek bir şey eksikti, oda gerçekten seveceği kızın olmamasıydı. Yaren'i getireceği tek yer orası olabilir. Umut etmekten başka çarem yoktu. Bu yüzden oraya gidip bakacaktım. Bir iki saat sonra arabayı hızla sürerek, sessiz ve karanlık bir yola girdim. Sonu nere çıkıyor bilmiyordum. Ama bu benim asla umrumda değildi. Umrumda olan tek bir şey vardı, oda Yaren. Karanlık yolda arabayı sürerken, yolun ötesinde üzerime doğru koşan birini gördüm. Biraz daha arabayı ileriye doğru sürdüğümde bu sefer beni durdurmaya çalışıyordu. Biraz daha yaklaştım. Ve karşımda duranın Yaren olduğunu farkedince, şaşkınlığımla ne yapacağımı şaşırdım. Onu öyle gördüğümde ise gözlerimden yaş akmaya başlamıştı. Hemen arabayı durdurup, arabadan indim. Yaren'le göz göze gelince oda şaşkınlığıyla bana bakıyordu. Sadece derinden bakan umutlu gözlerine odaklanmıştım. Onu beyazlar içinde görmek ayrı bir güzeldi. Üzerinde ki elbise ne kadarda kısa olsada vücuduna ayrı bir güzel oturmuşdu. Suskunluğu ise bana her şeyi anlatıyordu. Öylece ikimizde susmuştuk. Onun, bana karşı olan gözlerindeki sevgiyi sadece gözyaşları anlatıyordu. Gözyaşları aktıkça benim de içimden sanki bir şeyler kopuyor gibiydi.

Yine ikimiz sessizliki sardı.Sadece hasret kaldığımız gözlere bakıyorduk. Artık dayanamayıp sessizliği bozmaya karar verdim.

"Seni buldum!"

Deyip tekrar bakışlarına odaklandım. Gözlerimi asla onun gözlerinden alıkoymadım. Yaren ise gözyaşları akıyordu. Ama kalbinde o umudu, o sevinci de hissedebiliyordum. Derin bir nefes alarak bana karşı haykırdığını duydum.

"Çınarrrr!"

Diye bağırarak koşarak boğazıma sarıldı. O an hiç kimse bu anı bozamazdı. Her şeyi unutmuş, Yaren'e olan özlemimi gidermeye çalışıyordum.Kokusunu, sarılışını, her şeyini çok özlemiştim. ilk kez rahattım. Onu bulmaktan asla umudumu kesmemiştim. Sımsıkı sarıldım. Özlediğim o hasretle kaldığım kokusunu içime çektim. Ve biz bu özlemi sadece bir yolun ortasında gideriyorduk. Yaren'i kollarımda huzura daldığını hissedince o anı bozmak istememiştim. Ama arkadan gelen ses bu anı bozmuştu.

"Kızı bırakk!"

Cümlesini duyduğumda, başımı o yöne doğru çevirdim. Karşımdakinin Mete olduğunu gördüm. Ama dikkatimi çeken bir şey vardı o da elindeki doğrulttuğu silahdı. Pisliğin tekiydi. Ve ben ona cezasını verecektim. Ve bunu ilk kez yapacaktım. Annemi koruyamamıştım ama Yaren'i korumaya gücüm vardı. O asla annem gibi olmayacaktı. Buna izin veremezdim. Yaren'i arkama alıp, Mete'ye karşılık vermiştim.