Episode - 14 🩺❤️
အခ်စ္ဆိုသည္မွာၾကည္ႏူးၾကတဲ့အခိုက္လမင္းတစ္ရာဆိုသကဲ့သို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး၏ရင္ထဲႏွလံုးသားထဲတြင္အခ်စ္ဓာတ္ေလးမ်ား ကိန္းေအာင္းေနၿပီျဖစ္သည္။မေျပာျဖစ္ေသာခ်စ္ျခင္းတရားတို႔ျဖင့္ ဆက္လက္ေနွာင္ဖြဲ႔ေနေသာသံေယာဇဉ္ေလးမ်ားကခိုင္မာေနၿပီ ~~~~
"ဟယ္လို ေဒါက္တာလား"
"အင္းကေလး ေျပာ"
"ဒီေန့က Overtimeရိွလားလွမ္းေမးတာ"
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ"
"ေဆးရံုကိုအလည္လာမလို႔ေလ"
"ေဆးရံုကအလည္လာစရာလား ဖြဟဲ့လြဲပါေစဖယ္ပါေစ"
"ဪ ေဒါက္တာကလည္း ေဒါက္တာ့ဆီလာမွာေလ ေဆးရံုကိုေတာ့ဘယ္လာမလဲ"
"ဒီတိုင္းၿခံဳေျပာလိုက္တာကို ေဒါက္တာကလည္းအယူသီးလိုက္တာ"
"သီးရတယ္ရွင့္ သီးရတယ္ ရွင္ေလးမို႔"
"စိုးရိမ္တာလားဒါက"
"မစိုးရိမ္ပါဘူး စိတ္ပူတာ"
"အား........"
"ကေလး ဘာျဖစ္တာလဲ"
(သူမကအလန႔္တၾကားေမးလိုက္ရာ)
"ရင္ကိုတၫ့္တၫ့္ထိမွန္သြားတာ"
(ရယ္သံေလးစြက္ကာ)
"ဘာကလည္း"
"ေဒါက္တာ့စကားေလးေတြက"
"အပိုေတြ"
"မပိုပါဘူးလိုေတာင္လိုေနေသးတယ္"
"ဒါဆိုညေနပိုင္းလာခဲ့မယ္ေနာ္ "
"အင္းအင္း စိတ္ႀကိဳက္သာလုပ္"
"ဟင္ စိတ္မရွည္တဲ့အသံႀကီးနဲ႔"
"ဟယ္ အသံေတာင္အမ်ိဳးအစားခြဲေနတယ္ၾကၫ့္ဦး"
"ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ ဒီလိုမေျပာလို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္ ေကာင္းပါၿပီရွင္တို႔ေျပာေလ ေဒါက္တာကလည္း ဒါမွနား၀င္ခ်ိဳတာ "
"အငယ္ကလိုက္သင္ေပးေနရတာဟုတ္ေသးဘူး"
"တပၫ့္ကဆရာထက္တစ္လႀကီးေနျပန္ၿပီ"
"စတာပါေဒါက္တာရယ္ ေဒါက္တာဘယ္လိုပဲေျဖျဖေ ေဒါက္တာ့အသံေလးေတြက Roseနားထဲမွာအကုန္နား၀င္ခ်ိဳတယ္"
