လုပ္ငန္းေဆာင္တာတို႔ၾကားကအိမ္ရွင္မႏွစ္ဦးမွာ ေန့ရက္တစ္ရက္ကုန္သြားလို႔ကုန္မွန္းမသိေအာင္အလုပ္ဇယ္ဆက္ေနသၫ့္အခါ ေဝးကြာခ်င္သေယာင္ျဖစ္လာသည္။ထိုခံစားမႈကိုေဒၚထိပ္ထားေထြးမွာ စဉ္ဆက္မျပတ္ခံစားလာရသည္။အသက္အရြယ္ကြာျခားရသၫ့္အထဲ လူႀကီးျဖစ္ေန၍ Rose အေပၚမွီခိုအားထားစိတ္က တစ္ေန့ထက္တစ္ေန့ ဆထက္တိုး၍ ပိုလာမိပါသည္။
Rose ေနာက္ပိုင္းအလုပ္ခရီးထြက္သၫ့္အခါ သူမအၿမဲလိုလိုအိမ္၌ေနခဲ့ရသည္။Rose မူကား ၾကင္သူ၏အသက္အရြယ္ႏွင့္ခရီးပန္းသၫ့္ဒဏ္ကိုထၫ့္တြက္ကာ အိမ္အကူအမ်ိဳးသမီးေလးႏွင့္အတူခ်န္ထားခဲ့တတ္သည္။ခ်န္ထားသူ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဤသို႔ျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္ခဲ့ရသူ၏ခံစားခ်က္ကား ဤသို႔ျဖစ္ေလသည္။
ႀကီးရင့္လာသၫ့္အသက္အရြယ္ႏွင့္အတူ Rose ၏ ခ်စ္ျခင္းသည္လည္း မီးစာကုန္ဆီခန္းသၫ့္အခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့သည္။Rose မွာငယ္တုန္းရြယ္တုန္း ေနာက္ထပ္အသစ္ေတြ့လာႏိုင္သည္။ထိုအခါ Rose ေဘးမွ ဇနီးမယားဟူသၫ့္ရပ္တည္မႈက ယိုင္နဲ႔သြားႏိုင္သည္။Rose မိမိအေပၚသံေယာဇဉ္ကုန္ခမ္းလာခဲ့သည္။
လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာသၫ့္အေလ်ာက္ Rose ႏွင့္အတူ ခ်စ္စကားေလးမ်ားတီတာရမၫ့္အခ်ိန္က နည္းလာသည္။ကေလးငယ္၏မ်က္ႏွာအရိပ္အကဲကိုလိုက္ၾကၫ့္တတ္သၫ့္သူမမွာမူ အေတာ္ေလးေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနရေလသည္။သူမစိတ္ထဲ စိမ္းပင္စိုက္၍ စိမ္းရိပ္က်ေနသည္ဟုယူဆေနခဲ့ၿပီးျဖစ္၍ တစ္ေန့သ၌ -
"ကိုကို"
"ဟင္ အန္တီထား"
Laptop ကိုစိတ္၀င္တစားၾကၫ့္ကာ အတူထိုင္ေနေသာ္လည္း ေဘးကိုမၾကၫ့္ဘဲ ထူးလိုက္သည္။အာရံုမထားသၫ့္အတြက္ ၀မ္းနည္းသကဲ့သို႔ခံစားရေသာ္လည္း ဖံုးဖိ၍ -
"အန္တီထားတို႔ လမ္းခြဲၾကမလား"
"ဟင္"
ထိုစကားၾကားမွ Rose မ်က္လံုးႏွင့္အာရံုမ်ားကသူမဆီတန္းေရာက္လာကာ ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ေနသည္ျဖစ္၍ Rose သူမလက္ေလးကိုလ်င္ျမန္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ သူ႔ပါးႏွင့္ထိထားကာ -
