YARA İZİ

2.5.

Düşüngeç- Gitmelerdesin

*

Kaç yaşında olursak olalım içimizde büyümeyen bir çok olduğu hep söylenir, bilirsiniz. İşte onu hissettiğim anlar gerçekten çok mutlu oluyordum. Mesela kar topu oynamak için evden çıktığımızda muhtemelen Hilal'le benim mutluluğum aynıydı. Hem kim demişti ki kar topu sadece çocukların eğlencesi diye? Zaten evren bana bu güzelliğin yanı sıra bir de Derin'le beraber olma şansı da tanıyordu bugün. Sanırım uzun zaman sonra hiçbir eksiklik hissetmeden huzurlu olduğum günlerden birini yaşayabilecektim.

Ozan arabayı sahildeki çocuk parkına yakın bir yere park ettiğinde parkta gördüğüm kırmızı montlu çocuğun Hilal olduğunu aramızdaki mesafeden bile fark edebilmiştim. Eldivenlerimi ellerime geçirdim arabadan inerken. Dün geceki yoğun kar yağışından sonra bugün gerçekten etraf oldukça kar tutmuştu, yolların belediye araçları tarafından temizlenmiş olması Ozan'ın arabayı çalıştırabilmesini de sağlamıştı. "Biz seninle hiç karda oynamadık Vera. Şaka gibi ama bu ilk." dedi Ozan beraber parka yürümeye başladığımızda. Gerçekten de kış aylarında genelde aynı şehirde pek bulunmuyorduk. Onun Erasmusla Rusya'ya geldiği dönemde de kar olduğu zaman buluşamamıştık. "O zaman bu ilki ben başlatayım." dedim eğilip bir karı elime aldıktan sonra hiç beklemeden yüzüne fırlattığımda. Ozan bunu hiç beklemiyordu ki bir an şaşkınlığa uğradığında bundan yararlanarak hızlı adımlarla Derinlerin yanına ilerledim.

"Bu kardeşliğe sığmaz Vera!" diye seslendi arkamdan Ozan. Ve saniyeler içerisinde sırtıma attığı büyük kartopunu hissetmiştim. Yakalanmış olmanın verdiği mutsuzlukla dudaklarımı büzüp "Asıl arkadan vurmak kardeşliğe sığmazdı Ozan. Ben en azından yüzüne atmıştım." dedim. Bu sırada söylene söylene varmıştık bizimkilerin yanına. Leman, Derin ve Hale abla beraber sahil parka gideceklerini söylediklerinde onlara katılma kararı alarak gelmiştik buraya. Zaten burada olduğu her dakika Derin'in yanında ayrılmak istemeyen ben için bu hiç de fena bir fikir değildi.  Leman'ı görünce Ozan'ın ilgi odağı olmaktan çıktığımı fark edince bakışlarımı Hilal'e çevirdim. Elindeki kar topuyla bana muzurca baktığını gördüğümde "Vur hadi, sen de vur. Alıştım ben." diye duygusalca konuşmaya çalıştım Yeşilçam filmlerine atıf yaparak.

Bu tepkime Hale abla kahkaha attığında Hilal'in gülüşünden bana acımayacağını anlamıştım. Kaderime razı gelip kar atışını beklediğim anda Hilal'in elindeki kar topunu fırlatmasıyla Derin'in bir anda önüme geçtiğini fark ettim. "Nayır! Buna izin veremem." dedi tıpkı benim gibi film repliklerine ayak uydurarak. Arkasında  kaldığımdan dolayı kar topunun tam olarak nereye denk geldiğini göremesem de Derin sanki kurşun yemişçesine bir adım geriye sendelediğinde elimi uzatıp tutmak istedim ancak bilerek kendini yere, karların arasına bıraktı. Bu haline güldüğümde "Dayı!" diyerek Hilal de koşup yanına gelmişti. Yerlerin kar olmasını umursamadan dizlerimi kırıp yanına çöktüm. "Benim için vuruldun..." dedim dramatik bir şekilde. Ama kahkaha atmamak için bir yandan da dudağımın kenarını ısırıyordum.

"Senin için kurşun bile yerim, kar topu ne ki?" dedi Derin uzandığı yerden bana göz kırparak. Hemen ardından da beklemediğim bir hamleyle hemen yanında duran Hilal'i tutarak karlara uzanmasını sağladı. Bu sırada uzandığı yerden kalkıp Hilal'i esir almışçasına kollarını tutmaya başlamıştı. "Ya dayı yapma." diyerek gülen Hilal'e rağmen Derin onu bırakmadığında "Pis hainler, bırakın kızımı." diyen Hale ablanın sesini duydum. Sonrasında hiç beklemediğim bir şekilde yüzüme kar topu yediğimde afallamıştım. Hilal "Canım annem." diyerek Derin'in kolları arasından kurtulurken kahkaha attık arkasından. Derin benden önce toparlanıp ayağa kalktığında benim de kalkmam için ellerini uzattı. Hiç düşünmeden ona tutunarak kalktıktan sonra Lemanlara katılarak eğlenmiştik biraz.