Unicode
"ကြင်ယာတော်! မယ်တော်ကြီးကအခေါ်တော်လွှတ်လိုက်ပါတယ်"
"ဟင်! အခုလား"
"ဟုတ်ပါတယ်...အခုပဲမယ်တော်ကြီးရဲ့အထိန်းတော်လာပြောသွားတာပါ"
အကိုမင်ဆော့ရဲ့ စကားအဆုံး ဂယောင်ဆူးခပ်တွေတွေ ခနစဥ်းစားမိသည်။ ယောလ်ရဲ့အမေဖြစ်သူမယ်တော်ကြီးက ဂယောင်ဆူးကိုအရင်ကတည်းကြည်ဖြူသူမဟုတ်။ တစ်ခါမှလဲ အခေါ်တော်လွှတ်ဖူးသည်မျိုးလဲမရှိခဲ့ချေ။
"ကြင်ယာတော် အဆင်ပြေရဲလား?"
"ဟင်! ပြေပါတယ်အကို ကျွန်တော်ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
ဂယောင်ဆူးအကိုမင်ဆော့ကို ခပ်ရေးရေးပြန်ပြုံးပြမိသည်။ အကိုမင်ဆော့ဟာ ဂယောင်ဆူးရဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် အထိန်းတော်လဲဟုတ်သလို ယုံကြည်ရသည့်ကိုယ်ရံတော်ဆိုလဲမမှားပေ။ မင်းကြီးကသူအားမင်ဆော့နှင့်သာ စိတ်ချသည် ဆိုပြီး အကိုမင်ဆော့အား အမြဲအနားမှာထားခြင်း။
မယ်တော်ကြီးဆီသွားသည့် လမ်းတစ်လျှောက်လဲ ဂယောင်ဆူး စိတ်ထဲမတင်မကျနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။
"ကြင်ယာတော် ရောက်လာပါပြီ မယ်တော်ကြီး "
အထိန်းတော်ကြီး၏စကားသံနှင့်အတူ တံခါးများမှာလဲ ပွင့်လာသည်။
"ရောက်လာပြီလား? ထိုင်ပါကြင်ယာတော် "
"ဟုတ်ကဲ့"
ချိုသာသော မျက်နှာနှင့် မယ်တော်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့ အနည်းငယ်တော့ စိတ်ပူပင်မှုတွေ လျော့သွားသလိုပင်။
မယ်တော်ကြီးမှာ သူ့အရှေ့ကမျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်စေသည်။
"မယ်တော်ကြီး ကျွန်တော်မျိုးကိုခေါ်တာဘာအကြောင်းများရှိလို့ပါလဲ "
"ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူးလေ မယ်မယ်က ကြင်ယာတော်ကိုပစ်ထားသလိုများဖြစ်နေသလားလို့ပါ။ မတွေ့ရတာကြာပြီမို့ ဒီက ဆေးဖက်ဝင်လက်ဖက်ရည် အတူသောက်ရအောင် ခေါ်လိုက်တာပါ "
"အာ ဟုတ်ကဲ့ပါမယ်တော်ကြီး ကျွန်တော်မျိုး မယ်တော်ကြီးဆီလာမလို့ပါပဲ၊ တော်ကြာမယ်တော်ကြီးစိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်မှာစိုးလို့ပါ "
YOU ARE READING
Soul (ဝိဉာဉ် /လိပ်ပြာ)
Fanfictionကမ္ဘာတွေခြားနေရင်တောင် အနားမှာပဲရှိနေမှာ ရက်စက်တယ် သူ..... Chansoo
