Soul (ဝိဉာဉ် /လိပ်ပြာ)

Part-1

Zawgyi

ေမွာက္မိုက္ေနတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ေနရာတစ္ခု။ အခန္းတစ္ခုေ႐ွ႕တြင္ ရပ္ေနမိသည့္ကြၽန္ေတာ္။ တံခါးရဲ႕တစ္ဖက္ျခမ္းက
တစ္စံုတစ္ခုက ဆြဲေဆာင္ေနသလို။ ေၾကာက္လန္႔ေနသည့္စိတ္ကို ထူးဆန္းစြာတြန္းလွန္ေနၿပီး သတိျပန္ကပ္ခ်ိန္အခန္းတြင္းသူ ေျခခ်မိေနေလၿပီ။ အခန္းရဲ႕အျပင္အဆင္ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားက
ေ႐ွးေဟာင္း တန္ဖိုးႀကီးပစၥည္းမ်ားျဖစ္သည္ဆိုတာ ၾကည့္ရံုႏွင့္သိႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ျငား မီးအလင္းေရာင္မ႐ွိသည့္ ေမွာင္မိုက္ေနေသာ အခန္းတြင္းမွအရာဝတၳဳမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကြဲျပားစြာေတာ့ မျမင္ႏိုင္။ ျပတင္းေပါက္မွထိုးထြက္ေနသည့္ လေရာင္၏ အနည္းငယ္ထြန္းလင္းမႈေၾကာင့္သာ။ ထိုလေရာင္တစ္စြန္းတစ္စႏွင့္ ေမွာင္မိုက္ေသာအခန္းသည္ ခံစားခ်က္အေငြ႔သက္မ်ားေကာင္းမေနခဲ့။
ျမင္ေနရသည့္အရာမ်ားႏွင့္ ေရာက္ေနသည့္ေနရာက ေက်ာခ်မ္းစရာအတိ။
႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာသည့္ အသံတစ္ခု။ ေဘးပတ္ပတ္လည္ ႐ွာေဖြၾကည့္ေပမယ့္ မည္သည့္တစ္စံုတစ္ရာမ်ွမေတြ႔။ ခနအၾကာေတာ့
ထပ္ၿပီး ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။ အခန္းရဲ႕ေမွာင္ေနမႈေၾကာင့္ အျမင္အာရံုကသိပ္မၾကည္လွ။ ေသခ်ာစူးစမ္းကာလိုက္ၾကည့္ရင္း
အခန္းရဲ႕ အိပ္ယာေဘးက စာပြဲခံုေပၚမွ အ႐ုပ္ကလႈပ္႐ွားေနသည္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္။ ထိုအ႐ုပ္႐ွိရာ သူေလ်ွာက္သြားေလေတာ့ ငိုေႂကြးေနသည္။ ထူးဆန္းသည့္အ႐ုပ္တစ္ခု
ငိုေႂကြးကာ သူ႔အားၾကည့္ေနသည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ ေမးျပန္ေလေတာ့ ငိုသာငိုေႂကြးေနသည္။

ထိုအခ်ိန္တိုက္ခတ္လာသည့္ေလအေဝွ့မွာ ရလိုက္သည့္ရနံ႔။ ဇီဇဝါပန္းရဲ႕ ရနံ႔ကႏွာသီးဝမွာ စြဲက်န္ေစသည္။
အခန္းထဲတြင္လူ႐ွိေနသည္လား။ သိခ်င္စိတ္ကျပင္းပ်လာကာ ပန္းရနံ႔လာရာကို အနံ႔ခံကာေလ်ွာက္သြားၾကည့္လိုက္သည္။ အေတာ္အတန္က်ယ္ဝန္းသည့္အခန္း ေအးစက္စက္ခံစားမႈေတြႏွင့္သာျပည့္ႏွပ္ေနသည္ကအဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ေလ်ွာက္၍လာရင္းကေန လေရာင္ႏွင့္ထြန္းလင္းေသာေနရာ လသာေဆာင္ဟုထင္ရသည့္ေနရာ။ ဇီဇဝါပန္းရနံ႔လာရာ ဒီေနရာ။ စြဲေဆာင္မႈတစ္မ်ိဳးကိုျဖစ္ေစေပမယ့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ခံစားခ်က္ကိုလဲ တစ္ၿပိဳင္ထဲေပးစြမ္းေနသည္။ ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္မႈႏွင့္အတူ လႊင္ေမ်ွာေနသည့္လိုက္ကာစ ပါးပါးရဲ႕တစ္ဖက္ျခမ္းမွာရပ္ေနသည့္
အရိပ္ကေလးတစ္ခု။ ျဖဴလႊလႊအရိပ္ကေလးက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကိုမြန္းၾကပ္လာေစသည္။ ထိုလိုက္ကာစကိုဖယ္ကာ ရပ္ျမဲသာရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ညအိပ္ဝတ္အျဖဴေလးကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး
ခါးေလာက္ဆံပင္ကို တစ္ဝက္ခန္႔မ်ွဖဲႀကိဳးႏွင့္ခ်ည္ထားေသာသူက
မိန္းခေလးလား၊ ေယာက္်ားေလးလား ကြၽန္​ေတာ္မသိ။ သူလွည့္ၾကည့္လာၿပီး ေဘးေစာင္းအေနအထားႏွင့္ ျပံဳးလာသည့္အျပံဳးတစ္ခု။ သူ၏မ်က္ႏွာကိုေကာင္းေကာင္းမျမင္ရေသာ္ျငား ထိုအျပံဳးကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းျမင္လိုက္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည့္အရိပ္ေယာင္မ်ိဳး မဟုတ္ပဲ
ဝမ္းနည္းမႈအရိပ္ေယာင္ကိုထင္ဟပ္ေနသည္။ ႐ုတ္တရက္