Ten minutes || JHope (COMPLETED)

09

මන් දේශ්ගෙ දඬු මොනරෙ නැගලා ආවත් කවදාවත් නැති තරම් ඒ වෙනකොටත් මගේ හිත රිදිලා තිබුණා.. හොප් වගේම මමත් අපේ පවුල් දෙකත් එකට බැඳිලා තිබුණෙ පිට කෙනෙක්ට හිතාගන්න වත් බැරි තරමට.. 

අපි දෙන්නා  උපන්දා පටන් ඉරාකයයි පලස්තීනයයි වගේ හිටියට හෝප්ට මමවත් මට හෝප්වත් නැතුව එක තත්පරයක් ඉන්න බැරි උණා.. ඒ දවස් වල අපි දෙන්නා මොන තරම් මරා ගත්තත් අපි කිසි කෙනෙක්ගෙ ඔම්මල අප්පල ඒවට අත නොදැම්මෙ ඒ දේවල් හැමෝටම අරුම පුදුම දේවල් නොවුණු නිසා..

ඒ උනාට මොනව නැතත් අපි රුසියාවයි යුක්රේනයයි වගේ හරි සාමදානෙන් ජීවත් උනා හුම්... 

හැබැයි ඒකටත් ලොකු හේතුවක් තිබුණා...

ඒ හේතුව තමයි... අපි අතර තිබුණු මිනිත්තු දහයෙ පරතරය...!!

ඔව්.. අපි ඉපදුනේ තරඟෙට.. හරියටම කිව්වොත් මන් හෝප්ට විනාඩි දහයක් කලින් ඉපදුනා.. ඇත්ත වශයෙන්ම කිව්වොත් අපි අතරෙ මාරන්තික යුද්දෙ පටන් ගත්තෙ ඒකත් එක්ක...

මොකද... හෝප්ට මට සෙකන්ඩ් වෙන එක අපහාසයක් උනා වගේම මටත් හෝප්ට සෙකන්ඩ් වෙන්න ඕනකමක් තිබ්බේම නෑ...

ඉතින් අපි අතරෙ ඒ වගෙ තරඟ කිසිම කෙනෙක්ට අමුතු දෙයක් උනේ නෑ... හරියටම කිව්වොත් කොලේජ් එකෙ ඉන්න බලු නට්ටා පවා අපේ වලි ගැන සෑහෙන්න දැනුවත් භාවෙකින් තමයි හිටියේ..

' සමහර විට අපි දෙන්නම දැක්කම පන කඩාගෙන ඒකා කිලෝමීටර ගනන් ඈතට දුවන්නෙ උගේ ආත්මාරක්ෂාව වෙනුවෙන් වෙන්නත් පුලුවන් හැබැයි...'

ඒ විදිහට අපේ ඇනකොටා ගැනීම් ඒ වෙනකොටත් එයාලගේ ඇට මස් ලේ නහර වලට පවා පත්තියම් වෙලා තිබුණා...( ඔව් හරි ඒ නලු බට්ටගෙ පවා.. ) ඉතින් කියන්න වේදනයි පින්වතුනි අපි අතක් පයක් කඩා ගත්තත් ටොකු දෙක තුනක් ඇනලා අපිට බෙහෙත් කරනවා ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් මගේ මව් යානාවවත් හෝප්ගෙ මව් යානාවවත් කලේ නෑ... 

"සනා.. බහිනවකො.. මගේ චූටිට අමාරු ඇති.. බහිනවා ඉක්මනට..."

අහස පොළව නූල් කෑල්ලකින් ගැට ගහලා කසාත බන්දන තරමට කල්පනාවක ඉදපු මන් ආතබූත උනේ තනිකරම දේශ්ගෙ ටින්කිරි ටින් වොයිස් එකට පින් සිද්ද වෙන්න..