Ten minutes || JHope (COMPLETED)

අවසාන මිනිත්තු දහය...

Jhop prov..

ජීවිතේ හරි පුදුමයි..

"මිනිත්තු දහයක් කියන්නෙත් ගොඩක් ලොකු කාලයක්.."

මගෙ ජීවිතේ මන් වැඩිම වාර ගානක් අහපු කතාව මොකක්ද කියල ඇහුවොත් මන් කියන්නෙ මේක.. මන්තරයක් වගේ නිතර දෙවෙලේ ඔය දේ මතුරන පුංචි ඒත් වැදගත් ජීවියෙක් මගේ ජීවිතේ හිටියා.. නෑ... මට වැරදුනා... එයා අදටත් ඉන්නවා..

මගේ හිත ඇතුලෙම.. මගේ ආත්මයේම...!!

සනා.. නැත්නම් සනායා..

මට වඩා මිනිත්තු දහයක් කලින් ඉපදිලා මගේ මුළු ජීවිතේම වෙනස් කරපු මගේ වයිට් කානේෂන් මල...

ඔව්.. එයාට ගැලපෙන්නෙම ඒක..

එයා වයිට් කානේෂන් මලක්... ඒ වගේම අහින්සක සුපිරිසිදු ආදරයක් එයාට තිබ්බා..

පුදුම වෙනවද...?  මන් කොහොමද දන්නෙ කියලා...??

පුදුමයක් නෑ... ආදරය වචනෙන් කියන්න ඕන නෑ...

අපි ආදරෙ කලා මහ ගොඩක්.. මම වගේම එයත්...

ඒත් එකම එක මිනිත්තු දහයක්.... හැමදේටම හරස් උනේ මහ අවාසනාවන්ත විදිහට..

අවුරුදු තුනක් පරණ එක ෆයිල් එකක් ලඟ හදිසියේම මගෙ ඇස් නතර උනා... තාමත් අඩු නැතුව අලුත් වෙන කදුළු බින්දු එක්කම වෙව්ලන අත් දෙකෙන් මන් ඒ ෆයිල් එක ගත්තෙ ඇයි කියන්න මන්වත් දැනගෙන හිටියෙ නැහැ...

මතක කියන්නෙ වේදනාවක්..

ඒත් ඒ වේදනාවට තම්ම මන් ආදරෙ කරන දෙයක් තව නැතුවත් ඇති..

"අවුරුදු තුනකුත් ගිහින්..."

දේශ්ගෙ කටහඬේ පවා තිබ්බෙ ලොකු වේදනාවක්..

"විනාඩි දහයක් අපි ඉස්සර උනා නම්..."

හැමදාමත් වගේ දේශ් අදත් ඒ ගැන පසුතැවුණා..

"හොප්.. උබ පසුතැවෙනව ද...?"

දේශ් ඇහුවෙ තවමත් එකම වචනයක්වත් කතා නොකරපු මගෙන්..

"ඔව්.. මන් පසුතැවෙනවා.. එකම එක මිනිත්තු දහයක් නොසලකා හැරපු එක ගැන.. ඔව් මන් පසුතැවෙනවා මගේම ආදරෙ මන් විදින්න මෙ තරම් ප්‍රමාද උණු එක ගැන.. ඔව් මන් පසුතැවෙනවා මේ කරුම රස්සාවම මම තෝර ගත්තු එක ගැන..."