I lost my happiness

Chapter 19

"You can't leave unless we talk.. " anito sa akin na para bang no choice ako kung Hindi  susundin na lang ito..napa igtad ako ng lumapit ito samin ng anak ko.. "And you have no choice Luciana.. Kakausapin mo ako sa ayaw at sa gusto mo. "
        
               
                    
Ilang minuto akong napa titig sa guwapo niyang mukha..na langhap din ng ilong ko kung gano ito ka bango! Sa lapit niya sakin nag wala yung puso ko na para bang na buhay ulit ang mga ugat nito after 5 years.. Nawala tuloy yung sakit nang pakiramdam ko kanina.. Just seeing this man..
           
                      
"Fine." Napipilitan kung sabi.. Sigurado akong Hindi niya kami paalisin ng anak ko kung Hindi ko siya kauusapin. "Sabihin mo na kung anong gusto mong sabihin.. Para maka uwi na kami ng anak ko."
        
                     
Kita ko yung pag ngisi niya sa sinabi ko.. "Not here baby.. " malambing nitong sabi sakin saka  ito humarap kay Jaylen.. "Dalhin mo sila sa isang hotel.. May meeting pa akong dapat tapusin.. And make sure they won't get away Carter 2 or else I'm going to burry you alive. "
       
              
               
"Ito naman nanakot pa talaga!! " reklamo ni Jaylen habang naka taas yung isang kilay.. "Ikaw na nga ang nang uutos ikaw pa ang galet!bossy ka masyado! " anito saka ako tinignan.. "Halina kayo. . " yaya nito sakin saka nauna nang nag lakad palabas..
        
                
"And one more thing Jaylen.. Don't touch her " may babalang banta ni Xavier kay Jaylen while looking him so dark.. "I'll skin you alive.. Kapag nalaman kung hinawakan mo kahit dulo pa ng buhok niya. "
         
                  
"Ohh shut up castellion!! Pano kung tumakas siya hahayaan ko lang Hindi ko hahabulin O hahawakan!?" ani Jaylen na parang naiinis na kay Xavier.. "Bumalik kana Don ako nang bahala sa mag Ina mo. "
        
                      
                    
Pag tingin ko kay Xavier hes eyes are so dark looking on jaylen then he look ay me Kaya mabilis akong nag iwas..Naka rating kami sa isang hotel na sa tingin pa lang ay napaka Mahal na tapos dinala pa kami sa isang mamahaling room..
          
                
"Sorry for what happen earlier.. " hinging pasensiya ni Jaylen pag pasok namin  sa room ng hotel.. "Hindi lang nag iisip ng matinu yung pinsan ko ng malaman niyang nasa mall kayo"Hindi ako kumibo I rather shut my mouth than talking.. Dinig ko yung pag buntong hininga nito.. " he's been so cold seens you leave him.. Hindi namin Alam kung pano namin siya kakausapin and the most worst part it he nearly lost everything he have now... Kung Hindi pa siya kinausap ng mga magulang niya baka ibang Xavier ang makaka harap mo ngayon.. So please try to listen and talk to him.. "
        
                  
Dun ako napa tingin  sa kanya.. He look so serious looking at my son na nag lalaro ng isang laruang sasakyan..
         
                
"He really look like Xavier.. " anito na naka tingin sa anak ko.. "Kung noon nakaya mung mag sinungaling sa kanya mukhang your going to have a hard time to lie to Xavier now.. "Anito saka tumingin sakin..
          
                
He's there when I tell Xavier na Hindi niya anak ang nasa sinapupunan ko.nandun sila ng kakambal kaya they see and hear everything.. Bumuntong hininga lang ako saka nag Iwas ng tingin.. Mukhang napansin nito ang Hindi ko pag kibo Kaya nakipag Laro na lang ito sa anak ko..
             
                   
                            

 "Ma.. Hindi pa pu ba tayo uuwi?"tanong ng anak ko saka umupo pa ito sa tabi ko..     
            
                
               
" Maya maya after we talk to the man in the mall.. "Paliwanag ko sa  anak ko saka ko siya niyakap.. " we can go home after that.. "
         
                  
Matamis na ngumiti sakin yung anak ko.. Then the door suddenly open..niluwa nun si Xavier..
         
                  
"I'm not just a man Luciana and you know that" anito na parang may galit sa boses mukhang narinig nito ang pag uusap namin ng anak ko..
          
                   
"Sino po ba kayo? " tanong ng anak ko kay Xavier.. Pero bago pa maka sagot si Xavier nag Salita ulit si luc.. "Hindi naman po kayo ang ama ko..my father abandoned us nang nasa tiyan pa ako ni mama atska malabung kayo ang papa ko kasi..ang yaman ninyo kami mahirap lang..kung kayo yung ama  ko sigurado ako Hindi mo hahayaang mag hirap si mama habang pinapalaki ako.. "
      
                   
Gulat na napa tingin ako sa anak ko.. He's looking to Xavier so innocent.. Saka ko tinignan Sina Jaylen at Xavier..Jaylen is silent maging ito ay nagulat sa pinag sa sabi  ng anak ko.. Habang si Xavier ay naka tingin kay Lucvier na may lungkot sa mga mata..
           
                   
             
"Luc.. Don't say that things.. " suway ko sa anak ko.. Baka kasi bigla na lang magalit si Xavier sa pinag sa sabi ng anak ko..
        
                
              
"Masama po bang sabihin yon to them? " innocente nitong tanong sakin.."I just want to let them know it..kasi they might hurt you .. Like my father did to you.. Ayoko pong nakikita ko kayong umiiyak at nahihirapan.. "
         
                
"Luc--" saway ko Sana sa anak ko pero pinigilan ako ni Xavier..
         
                
"Let him. " anito saka lumapit pa sa harapan namin ng anak ko at umupo pa ito sa center table facing us.. "Can you tell me everything? Kung gano kayo nahirapan ni mommy mo when your father abandoned both of you? "
        
                 
                    
Nag tatakang tumingin ako kay Xavier.. He look so serious asking pero halata mo yung lungkot at pait nito sa mga mata niya..
         
             
             
"Yes po! " sagot ng anak ko while looking to he's father.. "Gabi Gabi ko pong nakikita si mama na umiiyak at nahihirapan na kahit Hindi sabihin ni mama I know it's about my father but I never ask kasi baka masaktan lang lalu si mama kapag nag tanong ako tungkol kay papa.. Gusto ko sanang malaman kung Sino ang papa ko to ask him.. "
      
                  
                 
Parang sasabog ang utak ko sa pinag sasabi ng anak ko!! Alam kung matalino ang anak ko but I never expected him to be like this! Kaninung utak ba ang namana niya samin ni Xavier?!
        
                  
                     Xavier
                  
                                        
"A--ano naman ang itatanong mo if you see your father? " pilit kung tanong while looking to my son..
         
                  
Kita ko yung lungkot sa mga mata nito but he still manage to smile kahit pa pilit lang ito.. He's still hugging her mom waist while he look at me so innocent..
        
                   
"I'll ask him why she leave my mother and me and why he let my mama suffer.. " malungkot nitong tanong.. "And why he hurt my mama.. Alam mo po ba Minsan sumasagi sa isip ko kung  bakit niya iniwan si mama dahil ba sakin Kaya niya iniwan si mama. dahil ba Hindi niya ako tanggap O hindi niya ako anak?"
       
               
Parang piniga ang puso ko hearing this to him.. Hearing a 4 years old kid asking this that make me realise na Hindi lang si Luciana ang nasaktan ko even my son..   I did really said that to him nung nasa sinapupunan pa siya ng mama niya.. 
           
                     
"Are you mad to your father? " tanong ni Jayden na kasama pa rin namin at nakiki chismis nanaman..
        
              
                         
"Hindi po.. "Sagot ng anak ko while smiling so fake... " wala po akong karapatang magalit sa ama ko na kahit kailan ay Hindi ko pa po nakita O nakilala man lang.."
        
                   
Parang sinaksak ang puso ko sa sinabi ng anak ko.. It's so painful!kita ko ang pag yakap ni Luciana sa anak namin.. Mukhang pinipigilan nito ang mga luha niya..
         
                 
         
            
            
"If you see your father would you be happy? " tanong ko sa anak ko..
      
             
              
"I am..pero kung ikaka lungkot ni mama kahit wag na po.. " anito sakin.. "My mama is enough to me.. Nabuhay naman po kaming wala si papa eh"
          
              
                  
Huminga ako ng malalim para gumaan ang dibdib ko it's so f*cking heavy!! I expect him to be mad at me but he's not! And damn  it kasalanan ko ito!! I look to Jaylen signaling him to get my son.. I need to fix this!! I need to talk to Luciana now..
               
                   
                          
"Luc.. Can you come with me? " tanong ni Jaylen sa anak ko..
        
               
"Hindi po..hindi ko po iiwan si mama.. " anito na humigpit pa yung yakap nito kay Luciana..
         
                 
               
"Babalik din naman tayo.. Bibili lang tayo ng ice cream para kay mama.. " pag kukumbinsi ni Jaylen kay luc..
          
                           
                   Luciana
                 
                    
Parang piniga ang puso ko when Luc say that things.. Kaya pala Hindi ito nag tatanong about he's father dahil ayaw niya ulit akong masaktan at makitang umiiyak Kaya nga pilit kung pinipigilan ang pag Labas ng mga luha ko ngayon..
             
                      
                            
"Sige na sumama kana I'll be fine.. " sabi ko sa kanya na ikina tingin niya sakin..he nood at saka ito tumayo pero bago ito maka labas sumigaw muna ito..   
            
                       
                            
"Mr... Please don't hurt my mama.. Siya na lang yung meron ako eh.. " anang anak ko na naka tingin kay Xavier. .
            
           
"I won't hurt her.. " sagot ni Xavier sa anak namin.. Kita ko yung pilit na pag ngiti ng anak ko sa ama niya.
          
                                     
               
I think Alam na niyang ama niya ang kaharap niya..luc never been like this..yung mga ngiti niyang pilit at yung pagtatanung niya..Nang mawala yung anak ko mabilis akong huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili ko..
        
                  
                 
"Ano bang dapat nating pag usapan Mr castellion? " malamig kung tanong sa kanya.."ano pa bang pag uusapan natin after long years.? Atsaka tumupad naman ako sa usapan ng mga magulang natin noon.. "
            
                  
                         
"We need to talk about our son.. " anito na seryoso akong tinignan..
         
                      
Mapakla akong ngumiti sa kanya saka ko siya tinaasan ng kilay.. "Our son? Let me correct you Mr castellion. Anak ko lang si Luc and he's only mine Hindi mo siya anak remember? Ikaw pa nga ang nag sabi na Hindi mo siya anak.. "Sabi ko na may diin ang bawat salitang sina sabi ko..
       
                 
               
"I know at pinag sisisihan ko yon.. " ani Xavier sakin  na naka tingin  sa mga mata ko.. "For past 5 years I'm in hell! Nadala ako ng galit ko sa nakaraan Kaya nasabi ko yon sayo and damn it!! I regret everything that I said to you.. Im sorry baby...im sorry for everything"
         
              
                    
"Huli na para mag sisi kapa Mr castellion.. We don't need you now.." Pigil ang pag iyak kung sabi dahil sa totoo lang ang bigat sa dibdib ng mga pinag sasabi ko.. Seeing him like this hurting me more..naging marupok na ata talaga ang puso ko.. Mukhang kulang ito sa pandikit ahh..
        
              
              
"It never been to late Luciana.." sabi nito na hinawakan  pa yung mga kamay ko.. "I know you don't need me.. Pero I need both of you lalu na ngayon nakita ko kayo ulit...please wag mo naman ipag kait sa akin na makasama ko ang anak ko.. I want to give the best life to him.. "
            
                     
Hindi ko alam kung maniniwala ako sa kanya.. Pero kasi Hindi lang ako ang involved ngayon we are talking not just our self's.. Alam kung siya lang ang makaka pag bigay ng magandang buhay sa anak ko lalu na ngayon na malapit na itong mag aral..
       
                 
              
"Alam kung galit ka sakin Kaya Hindi ko ipag pipipilitang patawarin mo ako.."anito habang pinipisil ang mga kamay ko na hawak niya.. " give me another chance to take care both of you..I promise I won't hurt you again.."
        
                  
Hinila ko yung mga kamay kung hawak niya saka ako huminga ng malalim! Nakaka sofficate naman ang nasa ganitong sitwas yon! I need to think lucvier too.. Yung future niya na Alam kung mahihirapan akong ibigay..  Kung ako lang Kaya kung mag tiis sa hirap ng buhay..    
             
                       
"Fine.. If he accepted you as he's father I'm fine with it.." Sabi ko sa napipilitan na tinig.. "But if he refused  to be with you... You will going to leave us alone at Hindi mo kami guguluhin. "
        
                  
                  
Kita ko yung kalungkutan sa mukha nito sa huling sinabi ko.. Mukhang ayaw nito sa huli kung sinabi sa kanya.. Bago pa ito makapag reklamo dumating na sina Jaylen at kasama pa talaga si Jayden!
           
                     
"Your really here like Jaylen told me.. " anito na naka ngiti.. "I'm glad Xavier see you again.."
         
                       
                          
Glad? Hindi naman siya mukhang glad eh..lalu na nung sumulpot na lang bigla yung mag kambal kasama yung anak ko na may dalang dalawang ice cream na naka cone..mabilis na tumakbo si Luc sakin...
             
                            
"Ma!! This is yours po.. " anito saka inaabot yung ice cream..
          
                     
"Sayo na lahat yan.. " sabi ko na naka ngiti sa anak ko alam ko naman kung gano niya lahat gusto ang ice cream minsan ko lang siya kasi siya mabilhan kapag sobra yung budget namin sa araw araw.