အပိုင်း(၁၀)

118K 7.9K 875
                                    

"အဖျားက ၁၀၁ တောင်ရှိနေတယ် !"

သာမိုမီတာကို ကြည့်ပြီးနောက်..
ရှန်ခွန်းနောင်ရဲ့ ဆူအောင့်အောင့်
အသံလေးက ဧည့်ခန်းထဲတွင်
ထွက်ပေါ်လာ၏။

" ကိုယ်ဆေးသောက်ပြီးပြီပဲ ။
သက်သာသွားမှာပါ.."

ပြောင်းပြန်ဖြစ်နေလားမသိပေမဲ့
စိုင်းအံ့သျှိုင်းယံကပင် ပြန်ကာ
နှစ်သိမ့်လိုက်ရသည်။

ဝမ်းနည်းလွယ် ထိခိုက်လွယ်လွန်းတဲ့
ဒီကောင်လေးရဲ့ မျက်ရည်တွေကို
ဘယ်လိုအကြောင်းမျိုးကြောင့်မှ
သူမမြင်ချင်တာအမှန်...။

" အမြဲဖျားနေကျလား"

" အမြဲတော့မဟုတ်ပါဘူး..။
တစ်ခါတလေ .. အကြောင်းစုံသွားရင်ပေါ့.."

ရှန်ခွန်းနောင်က စူပုပ်ပုပ်ရုပ်လေးနဲ့
သာမိုမီတာကို တစ်ချက်နှစ်ချက်ခါလိုက်ပြီးမှ
ယူလာသည့် နေရာကို ပြန်သွားထားနေသည်။

" အစ်ကို .."

" ပြောပါခင်ဗျာ.."

"အစ်ကို့ကို ဆူလို့ရလား.."

ထိုနေရာမှာပင် ရပ်၍
မျက်မှောင်လေးတွေကုပ်ကာ
စိုင်းအံ့သျှိုင်းယံကို စိုက်ကြည့်ရင်း
ပြောလိုက်သည့် ရှန်ခွန်းနောင်..။

" ဘာကိုလဲ.."

" အစ်ကို မလိမ္မာလို့ ကျွန်တော်
အစ်ကို့ကိုအရမ်းဆူချင်နေတယ် !
ဆူလို့ရလားလို့"

ထူးထူးဆန်းဆန်းစကားလေးကြောင့်
စိုင်းအံ့သျှိုင်းယံ ပြုံးလိုက်မိသည်။
ထို့နောက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်မိ၏။

" အစ်ကိုက တကယ် ...
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း ဂရုစိုက်တဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။
ညတွေလည်း တစ်ခါတလေ
စောစော မအိပ်ဘူး။
ပြီးတော့ kitchen ထဲကရောဘာလဲ..။
ဘာမှလည်းသေချာစားတဲ့ပုံမပေါ်ဘူး။
အကုန်လုံးက အရက်တွေနဲ့
အမြည်းတွေချည်းပဲ..။
ခေါက်ဆွဲတွေချည်းပဲ"

Kitchen ဘက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြရင်း တကယ်ကိုပင် မကျေမနပ်လေး ဆူနေသည့်
ရှန်ခွန်းနောင်ကြောင့်
စိုင်းအံ့သျှိုင်းယံ ခပ်တိုးတိုးရယ်လိုက်မိသည်။

ထိုအခါရှန်ခွန်းနောင်က ပို၍
မကျေမနပ်ဖြစ်သွားဟန်ရှိ၏။

RO ( ရို ) (Completed)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن