အပိုင်း(၁၇)

115K 7.7K 1.3K
                                    

မာလာရှမ်းကောဆိုင်မှ အိမ်သို့ပြန်လာသည့်
လမ်းတစ်လျှောက်လုံး သူ့ဘက်ကိုလှည့်မလာဘဲ လမ်းမဘက်ကိုသာ လည်ကိုစောင်းထားပြီး
လိုက်ခဲ့တဲ့ လွှမ်းသုတကို
ဝေမှူးပိုင်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ လွှမ်းသုတတို့ အိမ်ရှေ့တွင် ကားရပ်လိုက်သည်။

"အဟမ်း ..ငါသွားတော့မယ်နော်..။"

ပြောသာပြောသည်။ဝေမှူးပိုင်ကို တစ်ချက်မှ
လှည့်မကြည့်လာ။

ဝေမှူးပိုင်က လွှမ်းသုတ ဖွင့်ဖို့
ပြင်နေသည့် ကားတံခါး lockကို သူ့ဘက်မှနေ၍
ချပစ်လိုက်သည်။
ဒါကိုလည်း အဲ့ဒီ တံခါးကို စိုက်ကြည့်နေရုံကလွဲပြီး
သူ့ဘက်လှည့်မလာသေး။

" မင်းရဲ့ခေါင်းက အဲ့ဒါ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။
အုံးလွဲနေတာလား.."

ဝေမှူးပိုင်က စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့
ပြောပစ်လိုက်သည်။

" မဟုတ်ပါဘူး..ပြန်တော့မလို့လေ.."

လွှမ်းသုတက ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ ပြောလိုက်ပြီးမှ..
သူ့ဘက်ကို မလှည့်ချင်လှည့်ချင်ဖြင့်
လှည့်လာသည်။

လွှမ်းသုတရဲ့
မသိမသာ နီချင်နေတဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး
ဝေမှူးပိုင်က ပြုံးမိမလို ဖြစ်သွားရသည်။

"ကျွေးတဲ့မုန့်ကျအားရပါးရစားပြီး ..
အလကားထွက်သွားချင်လို့ရမလား.."

လွှမ်းသုတက သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်လာပြီးမှ
မကျေမနပ်အသံဖြင့်

" ဘာလဲ.. ပိုက်ဆံပြန်ပေးရမှာလား."

"မင်းကိုအဖြေတောင်းနေတာ"

" မင်းက မာလာရှမ်းကောကျွေးပြီး
ငါ့ကိုအဖြေတောင်းရအောင်..
ငါကမာလာရှမ်းကောလောက်ပဲ
စားလို့ကောင်း... အဲ.. မဟုတ်ပါဘူး
တန်ဖိုးရှိတာလား.."

လွှမ်းသုတရဲ့ မှားသွားသည့်စကားကြောင့်
ဝေမှူးပိုင်က အသံထွက်၍ပင်
တစ်ချက်ရယ်လိုက်ပြီး..

" အင်း.. မင်း ဘယ်လောက်
စားလို့ကောင်းလဲ ဆိုတာတော့
ငါလည်း နောက်မှ သိရမှာပေါ့.."

"စကားမှားသွားတာ..!"

ဝေမှူးပိုင်က လွှမ်းသုတကို ပြုံး၍ စိုက်ကြည့်နေပြီး
အတန်ကြာမှ..

RO ( ရို ) (Completed)Where stories live. Discover now