Fine Line - Dutch

Twenty.

Het was ondertussen alweer maandag, wat betekende dat we vandaag terug aan het album begonnen te werken. Ik had Harry al niet meer gezien sinds hij gisteren was komen checken of mijn pijnstiller had geholpen. Ik had nog de hele dag in bed liggen uitkateren, maar vandaag was ik beter en ging ik weer aan de slag.

Harry en ik zaten in zijn auto onderweg naar de studio, maar het was angstvallig stil. Ik denk dat we beiden niet echt wisten wat we moesten zeggen.

"Nog eens bedankt, hé." Ik keek hem aan.

"Waarvoor?" Hij hield zijn ogen strak op de weg gericht.

"Het leuke feest, maar ook om ervoor te zorgen dat ik veilig in mijn bed geraakt ben." Ik bloosde als ik eraan terugdacht.

"Met plezier, maar voorlopig heb ik zelf ook even genoeg van feestjes." Hij keek me lachend aan. We arriveerden bij de studio.

............................

We waren al de hele voormiddag bezig om de laatste hand te leggen aan een nieuw lied.

"Ik ga even wat te drinken halen. Nog iemand iets?" vroeg ik.

"Ik loop wel even mee." Zei Sarah.

We liepen de studioruimte buiten.

"Luka, update. Wat is er allemaal gebeurd die nacht?" Vroeg Sarah heel benieuwd.

"Bleek dat ik zoveel gedronken had dat alles er nog is uitgekomen die nacht." Ik vertelde Sarah het hele verhaal dat Harry me had verteld.

"Luka, je bent me toch echt niet te doen." Sarah schudde lachend haar hoofd.

"Ik schaam me rot." Lachte ik.

"Ach, das weer een leuke herinnering. Daarover gesproken, is er nog gesproken over de kus?"

Ik schudde mijn hoofd, "Gelukkig geen woord. We waren allebei zo zat."

"Dat wil niet zeggen dat het bij hem niet gemeend was." Reageerde ze.

"Weet jij meer dan ik?" Vroeg ik verbaasd.

"Harry schrijft niet zomaar liedjes, hij schrijft liedjes over zijn leven en geeft er allerlei rare betekenissen aan. Die nieuwe, gaat duidelijk over jou op dat feest zaterdag." Zei Sarah casual.

"Denk je dat?" Ik snapte niet waar uit ze dat kon afleiden.

"Kom, we gaan luisteren hoe hij het inzingt. Dan merk je het vanzelf." Sarah en ik liepen met ons flesje water terug naar de studio.

Toen we binnenkwamen was Harry net begonnen met inzingen.

Golden, golden, golden
As I open my eyes
Hold it, focus, hoping
Take me back to the light
I know you were way too bright for me
I'm hopeless, broken
So you wait for me in the sky
Browns my skin just right
...

Ik snapte eigenlijk niet wat Sarah bedoelde. Tot hij aan zijn tweede strofe begon.

I don't wanna be alone
I don't wanna be alone when it ends
Don't wanna let you know
I don't wanna be alone

I don't wanna be alone
But I, I can feel it take a hold
I can feel you take control
Of who I am and all I've ever known
Loving you's the antidote

Golden
You're so golden
.

..

De iets wat zwoelere melodie van het lied in combinatie met de tekst deed me in gedachten terugdenken aan zaterdag, meer bepaald zaterdagnacht. Ik zag flashbacks in mijn hoofd van het feest. Hoe Harry en ik hadden gedanst. Wij in het maanlicht dat door zijn slaapkamerraam scheen. Hoe hij mijn haren had vastgehouden toen ik alle alcohol eruit had gegooid, hoe hij mij daarna zijn hemd had gegeven om in te slapen zodat ik niet meer met mijn misselijke kop naar mijn kamer moest lopen, hoe hij me had ondergestopt. Ik keek Sarah met grote ogen aan.

"Had ik gelijk of had ik gelijk?" Fluisterde ze in mijn oor.

"Ik begin terug flarden van die nacht te herinneren." ik sloeg mijn hand voor mijn mond. "Hij was zo lief en bezorgd."

Sarah trok haar wenkbrauwen op, "Hebben jullie nu wel of geen seks gehad?"

Ik schudde snel mijn hoofd, "Gelukkig niet, hij was gewoon bezorgd dat ik het in mijn slaap zou begaaien."

Sarah lachte, "Geef hem eens ongelijk."

"Een ding vraag ik me echt af, waarom was ik in zijn kamer? Waarom heb ik in zijn badkamer overgegeven?" Ik ging met mijn hand door mijn haar en dacht diep na.

"Dat zul je hem dan moeten vragen." Zei Sarah

"Laat maar, ik hoef het al niet meer te weten." Antwoordde ik snel.