MELEKLERİN OĞLU YERA; GİZEM KALESİ

Bölüm 7

Kısa bir süre sonra bütün köylüler Ares'in evinin önünde toplanmıştı. Kayis cesetlere diğer köylülerden birkaç adım daha yakın duruyordu.

Erta Kayis'in yanına gelerek:"Çevrede her hangi bir şey bulamadık." dedi.

Kayis Erta'nın söylediğini duymamıştı ya da duymuşta cevap verecek gücü kalmamıştı. Hala Ares ve Nikolas'ın hareketsiz şekilde evlerinin önünde yatan cansız bedenlerine bakıyordu. Ölüm anını hiç gören olmamıştı ve bu yaşlı insanlar dün akşamdan bu yana buradaydılar.

Kayis bulunduğu yerden birkaç adım daha atarak Ares'in ve Nikolas'ın cansız bedenlerinin yanına gelerek dizlerinin üzerine çöktü. Elleri ile gözyaşlarını sildikten sonra Ares'in açık olan gözlerini eli ile kapatarak:"Sen görevini başardın dostum." dedi.

Demirci olan Ares, İgor un oğlu idi. Babası ve diğerleri gibi Ares'te bu köyde yaşamaktan çok mutluydu ve şimdiye kadar da bundan hiç şikâyet etmemişti. O mutluluk içinde yaşamayı ve hayatı seviyordu ama hep bir şeyleri eksikti. Orta boylu olan bu adamın yüzündeki kırışıkların her birinde yaşadığı yılların mutlulukları okunmaktaydı. Saçları hala gür olmasına karşın beyazlamıştı. Uzun sakalı hiç sevmezdi ama birkaç günlük beyaz sakalının kendisini daha sevimli gösterdiğini düşünerek sıklıkla tıraş olmazdı. Yüzü hep gülerdi. Gülerken, yeşil gözlerindeki canlılık daha da belirgin bir hal alırdı ve göz kenarlarındaki kırışıklıklara inat yaşama sevincinin geçen onlarca yıla ezilmediğini gösterirdi. İşleri gençliğindeki gibi kısa sürede sonlandıramasa da hala özenli yapardı.

Çocukken çok sevdiği Zaros un kızı Nikolas onun için önemli olan tekşeydi. Köyde, sevgiye duyulan saygı nedeni ile bu iki gencin evlenme isteğinezaten kimse karşıda çıkmamıştı. Evlenme çağları geldiğinde köyde her evlenecekçifte yapılan şaşalı tören onlar içinde tekrarlanmıştı.