My Reachable Star

Chapter 17 : Inspect the Unexpected

Chapter 17 

Inspect the Unexpected

*Trixia's POV*

"Sigurado ka bang sasama ka?"

For almost 20 times na nya akong tinatanong nyan =_= Obvious ba? We're almost here na nga sa gate ng mansion eh

"Oo nga kasi, I'll help you find Celine, I can help more coz I know Celine more than you know her ^_^ so.. Let's go?"

"I guess so.. Hmmm" medyo nag-aalangan pa ata sya, kung ako lang masusunod eh hahayaan ko nang mawala sa buhay ko yung Celine na iyon eh >_<

"Please?"

"Okay okay.. Get inside" binuksan nya yung door ng kotse na nasa harapan

"Yehey!" at pumasok na din ako sa loob, dun sa may driver's side, pumasok na din sya sa may driver's seat at inayos yung position ng mirror sa taas

"So, saan tayo mag-uumpisang maghanap? Mas marami kang alam hindi ba?" tanong nya habang iniistart ang kotse, pero san nga ba kami mag-uumpisang maghanap? Gawa gawa ko lang naman yung sinabi kong marami akong alam kay Celine eh, As if i care naman diba? =_= Pero san nga ba? Hmmm

"Eh what place nga ba yung last na nakita mo sya?"

"Oh, Nice idea.. Let's find her on that place" then nagstart na syang paandarin ang kotse, well well well, that's 'on the spot' thinking of me ^_^ haha! So bright Trixia

Its been a year ago since nakasama ko sya ng ganito katagal, or maybe, mas matagal pa ngayon.. Ewan ko ah, but this would be my best day ever! Kahit na hindi naman nya ako ganon kinakausap ng matagal, Makita ko lang sya or ma-sure na nasa tabi ko sya, i think thats enough

"Uhhmm.. 'bout what happen last week on that hotel.."

"Okay lang, no need to explain, Tanggap ko naman eh" never kong matatanggap ang ganong klaseng bagay.. And tungkol sa nangyari sa hotel na iyon, ill never ever forget that!

"Ayoko lang na umasa ka Trixia"

"Umaasa ka din naman JM hindi ba?" madiin kong tanong habang nakatingin sa side window ng seat ko "Parehas lang tayong umaasa" I dont want to start this kind of conversation, pero nadadala na talaga ako ng damdamin ko

Hindi na sya nagsalita pagkatapos non.. Para bang tinamaan talaga sya at halos tinanggap na lang ang mga nasabi ko, Im right naman hindi ba? Parehas lang kaming umaasa, umaasa sa wala

"Pero, masaya ka ba?"

"Masaya na pagkatiwalaan yang pesteng pag-asa na yan"

"Oo.. Kung umasa man ako habang buhay, okay lang.. Kahit maliit lang yang pesteng pag-asa na sinasabi mo, I'll grab it" seryosong sagot nito ng may sincere na mukha

"Kahit na makakita sya ng mas hihigit pa sayo?"

Pero bakit parang boomerang lahat ng binabato kong tanong sa kanya, bakit parang lahat halos bumabalik sa akin? With twice hurt

"Then I'll set her free, no, not that term, hindi nga pala kami, she's already free" halata sa mukha nya ang lungkot, itinapat nya ang mukha nya sa manibela, at biglang tumingin sa akin

"Well.. That's the time that I'll stop waiting, para saan pa ang paghihintay kung alam mong nasa kamay na sya ng iba, makakampante na akong mapunta sya sa lalaking mas hihigit pa sa akin" kasabay ng isang fake smile.. Alam kong fake ang ngiting iyon, kitang kita sa mga mata nya na hirap din syang tanggapin ang mga sinabi nya

Applicable din kaya sa akin yan? That I'll stop waiting pag nakakita na sya ng iba? Pero sa tingin ko, hindi.. Wala ako dito ngayon, sa tabi ng taong hindi ko kayang i-give up, kung applicable sa akin yan.. I can sacrifice all things I have right now.. And I will make sure to make that stupid girl's life miserable