Taming The Sly Alexandria Gabrielle BOOK 2

CHAPTER 7

BURNT

"Why the hell did you brought me here?!"

"Why what's wrong with that?" at hayun na naman ang nakakaloko niyang ngisi na ang sarap burahin sa kanyang labi!

"Damn you Sebastian! Stop playing games with me baka mabaril kita!"

"Oh really? I like that. Magbarilan tayo baby, gustong-gusto na kitang putukan..." Nag-init ang aking mukha sa kanyang sinabi dahil iba ang dating noon sa akin, lalo't sinabayan niya iyon ng pag-ngisi at kindat!

"Putangina ka talaga Sebastian!" Dumagundong ang malakas niyang halakhak kaya alam kung tama ang pakahulugan ko sa kanyang sinabi. "Maniac! You're so gago!"

"What? Me maniac? How so?" tatawa-tawa paring anya kaya inirapan ko siya sabay talikod at lakad palayo dahil hindi ko matagalan ang pang-iinis niya. Pikon na pikon na talaga ako sa kanyang paglalaro at mukhang nag-eenjoy siyang nakikita iyon sa akin.

"Hey Miss na maganda! Where na you pupunta?" Tangina talaga niya! Nakakagigil!

"Ano ba Sebastian?!" iwinaksi ko ang kanyang kamay na humuli sa isa ko ring kamay.

"Hey, don't be pikon okay? Come on, you might be gutom na kaya pakakainin na kita... ng malaki... I mean ng madami." Nahampas ko siya ng malakas ngunit sinuklian lamang niya iyon ng isa pang halakhak.

I wonder what happened to the stiff and cold Sebastian who doesn't know how to crack a joke and seldom laughs. He has changed a lot at kung ano man o sino man ang rason ng kanyang pagbabago ay isang henyo.

Dati, ako lang ang madalas nakakapagpatawa sa kanya because of my silly jokes and antics, never din siyang naging makulit gaya ng ginagawa niya ngayon kaya nakakapanibago. Somehow, I feel jealous of the one who made him better than before.

Pinipilit ko na lang ang sarili kong magalit sa kanya upang pagtakpan ang tuwang umuusbong sa aking dibdib, because just like before, I'm still awed and mesmerized with the sound of his laughter. The music that I used to adore.

"You're so cute being conyo baby." Nakangisi parin niyang turan kaya muli akong napairap.

"Saan mo gustong kumain? The same restos are still here and there are also others that added. But if you want something else..."

"Please don't bother. I'm not really hungry at mas gusto ko na lang magpahinga. My head aches from the long journey kaya uuwi na lang ako." He looked at me seriously this time kaya ibinaling ko ang aking paningin sa iba, nagkunwa akong interesado sa paligid dahil hindi ko matagalan ang kanyang paninitig.

He leaned on his car habang nakapamulsa, at sa suot niyang casual polo shirt and denim jeans, talo pa niya ang mga male hunks sa Forbes magazine. Hirap na hirap akong ibaling sa iba ang aking paningin lalo na't ang idinidikta ng aking puso ay pakatitigan siya at bawiin ang limang taong tinikis ko ang aking sarili na hindi siya makita ni makibalita man lang ng tungkol sa kanya.

"You can rest upstairs, medyo malayo pa ang condo ni Andrius mula dito plus the traffic." Shit, ano ban ang sinasabi niya? Does that mean na wala pa siyang ibinabahay doon sa penthouse niya?

Inirapan ko siya at padaskol na muling tumalikod. Nambubwisit na lang ang lalakeng ito, at kung umiral na naman ang aking katangahan at pumayag sa gusto niya, di may gagamitin na naman siya para ipahiya ako sa harap ng ibang tao?

"No thanks, uuwi na lang ako."

"Come on Gabrielle, let's eat first bago kita pauwiin." Sa malalaki niyang hakbang ay agad siyang nakaagapay sa akin. Nakakakuha na kami ng atensyon ng ibang mga tao at empleyado malapit sa lobby kaya lalo lamang akong naiinis sa kanyang pangungulit.