Lolita (bxb)

Yargı

Akın bir günlük uykusuzluğunu öğlene kadar uyuyarak doldururken huzursuzca kıpırdandı.
Burnunda asılı çiçekli ve şekerli koku hala ciğerinde kalırken ve yastıklarına da sinmişken Lolita'nın bir rüyadan ötesi olduğunu anımsadı.

Rüyasında gözlerini bağlayıp onu öpen ve kolları arasına giren sıcak ve ince bedeni anımsayınca Akın yorgana sarılıp gülümsedi.
Sadece bir rüya ve yüzünü asla göstermediği için rüyasında da yüzsüz halde gördüğünü varsaymıştı oysa.

"Ne sırıtıp duruyorum lan.."diye homurdandı Akın gülmekten ağrıyan çenesiyle.

Sırıtmak en doğal hakkıydı zira minik kaniş ona küs olsa da bir öpücük bahşetmişti.
Kim olduğunu bilmiyordu lakin Akın dediğini hatırlıyordu.
Yakınsak,asla.
Lolita neydi.
Kimdi.
Ne yapmak istiyordu,cevabı bilmiyordu.

Bildiği tek bir şey vardı Akın'ın.
O da saate bakmak.

"Hassiktir..."diye mırıldandı Akın pişmanlıkla.
Saat öğleden sonraydı.

Bugün cumartesi günüydü.
Saat 13: 30 dolaylarına yaklaşmaktaydı ve Mert'in Bolu'ya giden şehirlerarası otobüsü çoktan kalkmaya hazırlanıyordu.
Akın üzerine aceleyle bir kapşonlu ve mont geçirirken kendine bir küfür savurdu.

Ona para vermeye söz vermişti.
Bugün erkenden kalkıp birlikte biraz turladıktan sonra onu yolcu edecekti.
Lakin sabah erkenden gelen Mert'e mahcup hissediyordu.
Muhtemelen Akın uyuyunca utanıp geri gitmişti kendi evine.

"Güzelim."diye seslendi Akın annesine.
"Mert geldi mi?"

"Günaydın sana da. Huysuz Virjin."diye mırıldandı çamaşır katlayan annesi göz devirip.
"Günaydın."

"Anne çok acil. Günaydın bu arada.. "dedi Akın sofradan rastgele bir poğaçayı ağzına atarken.

"Mert gelmedi."dedi annesi omuz silkip.
"Niçin?"

"Hah,bir işimiz vardı da."dedi Akın saate bakıp.
"Ben kaçtım."

"Hatta..."dedi Akın telaşla.
"Ben şunları poşetleyeyim yolluk yapsın Mert..."

Parası var mıydı yok muydu bilmiyordu Akın.
Hemen bankamatiğe gidecek ve Mert evden çıkmadan onu yakalayıp cebine tıkacaktı parayı.
Eh muhtemelen Mert kiraya dokunmamak için harçlığım var derdi gurur yapıp.

Akın lavaboya gidiyorum bahanesiyle hesap ödediği gibi şehir değiştirip ona kahvaltı veya öğlen yemeği de ısmarlayamazdı oralarda.
Bu nedenle eline biraz poğaça doldurup poşete doldurdu.

En azından Mert sıcak sıcak poğaça yerdi ve aç kalmazdı yolda.
Çünkü zaten Akın ona harçlık verebilecek kadar nakite de sahip değildi.
Akşam babasından dilenecekti biraz.
Ama en azından Mert kira işini halledecekti ve yollarda aç kalmayacaktı.

Memoli ise babaannesine gitmiş olmalıydı çoktan.
Haftasonları ara ara kaçıyordu Mert Bolu'ya,Memoli ise babannesine.
Akın ise burun ucunu bir yere uzatamıyordu yaz tatillerinde bile.
Çünkü babası hasta olduğundan beridir ve Ertunç da vasıfsız bir boş gezen olmasından sebep tüm yük ondaydı.

Akın aceleyle bankamatikten para çekerken utançla paraya baktı.
Şimdi delikanlı adamın eline böyle deste deste harçlık verir gibi bayramda yakışık kalmazdı.
Mert'in ailesi evdeyse daha da incinirlerdi.
Utanırlar,sıkılırlardı.

Akın yalan dolandan anlamazdı ama parayı verirken ailesi yanındaysa "Borcunu getirdim kanka."diyebilirdi.
Borcu alan Akın sanırlarsa ,incinmezlerdi hem.
Lakin oğlanı utandırmadan nasıl verecekti bilmiyordu Akın.