10. BÖLÜM, NEFES ALMAK MI?

5.1K 263 74
                                    

Medya 11. Bölümden...

.
.
.
🖇️

Ailem tarafından, sürekli istemediğim şeylere mahkum edilmiştim.

Şu anda onların beni mahkum ettikleri, bir evin içerisinde kalmış, beni bir bilinmemezliğe sürüklediklerdi, insanların arasında gün yüzüne çıkmaya çalışıyordum.

Elimi tutsak alan elin sahibi ona baktığımı hissetmiş gibi bana baktı. Bu yaptığı, hareket beklemediğim bir şeydi.

Kalabalığın içinde kalmış, yabancı biriydim. Eflâl, koca bir kalabalığın arasında, tuttuğu elimle beni bulan kişiydi. Bazen kalabalık olan adam, kimi zaman, şu an olduğu gibi kalabalığı dağıtan kişi oluyordu.

"Ne demek karım?" Berzan Bozdağlı'nın sesiyle Eflâl bakışlarını ona çevirdi.

"Ağabey, bunu şimdi konuşmayalım. Odana geç dinlen, sonra anlatırım."

"İyiyim ben! Şimdi anlat. Kardeşim benden önce nasıl, ne ara evlenmiş öğrenmek istiyorum."

"Ağabey."

"Lan ayıp değil mi lan, evlenmek için ağabeyinin vurulmasını mı bekledin?"

Ardından ne söylediğinin farkına varmışca, şaşkın bakışları tekrar bize buldu. "Bir dakika! Yoksa..." İşaret parmağıyla beni işaret ederek, "bu kız kimlerdendir?" diye sordu.

Anlamıştı.

Sadece emin olmak istiyordu.

Kısa bir, çelişkiden sonra başımı hafif bir şekilde yukarı kaldırdım. Güçlü olduğumu unutmuştum. Yere çok fena düşmüştüm evet ama şimdi yeniden kalkmamın zamanıydı.

"Ben, Zelal Arjenoğulu."

Bunu şimdi yapmasaydım bir daha asla yapamayacaktım.

Gözleri, öfkeyle kararan adam ailesine bakarak, "berdel mi oldu?" diye mırıldandı. Avluda öyle bir sessizlik vardı ki, yanımdaki adamın yutkunuşunun sesini bile duyuyordum.

Farkına vardığım gerçekle parmaklarının arasındaki, parmaklarımı çektim.

Özgür olan elini yumruk yapıp, arkasına gizledi.

"Ulan, şaka mıdır bu?" Sinirle bağıran adamla Avzem hanım telaşla, "Berzan sakin ol, dikişlerin açılacak," dedi.

"Ne sakin olması ana! Düşmanımın, kız kardeşi evimde, kardeşimin karısı, benim yengem olmuş. Şaka mıdır bu ya!" diye sinirle konuşurken, sanki hiç suçu yokmuş gibi davranması, sinirlerimi bozuyordu.

Tekrar bana baktı. Bana doğru gelmeye başladığında, hiçbir tepki vermeden öylece aynı yerimde durdum.

"Gideceksin!" dedi.

KİMSESİZLİĞİMİN KURTULUŞU Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin