Ağabeyinin canına, feda edilen genç bir kız doğup büyüdüğü Mardinde bir töre geleneği, ağabeyini öldürmek için gelen hiç tanımadığı bir adamla evlendirilirse ne olur?
Peki herkesin korktuğu aşiret ağası, Eflâl ağanın, genç kıza olan naifligi tüm Mar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ð
"Kız yeni gelin!"
Behçe hanımın sesi bir kez daha koca evde yankılandığında, sıkıntıyla ofladım. Ne zaman beni rahat bırakacaktı ya da gerçekten beni rahat bırakacak mıydı? Çünkü artık fazlasıyla sıkılmıştım.
Oturduğum yerden kalkıp, avludaki korkuluğa doğru yaklaştım.
Son bir haftadır her fırsatta uğraşmaktan asla çekinmiyordu. Hatta, ilk zamanlara göre bile fazla olmaya başlamıştı bu durum.
Korkuluğa ellerimi yaslayıp, başımı aşağı doğru eğdim, "yine ne var Behçe hanım?" diye sordum bıkmış bir ifadeyle.
"Hele gel aşağı." diyerek, ellerini arkasında birleştirdi.
"Ne diyeceksiniz diyin, dinliyorum."
"Kız gel hele." diye güldü.
Diretmem sadece kendimi yoracaktı. O yüzden sıkıntıyla oflayıp merdivenlere yöneldim.
O günün üzerinden bir hafta geçmişti. Eflâl ile çok nadir anlarda konuşuyorduk. O günün, o dudaklarının etkisi beni kendime zor getirmiş, onu gördüğüm her fırsatta ondan kaçmıştım. Bir ahmağa dönmüştüm yani.
Aşağı indiğimde, avluda kısa bir göz geçirdim.
Rojda, oturmuş elindeki fincana bakılırsa kahve içiyordu. Beni gördüğü gibi yapmacık bir şekilde gülümsedi fakat onun aksine yalandan da olsa ona bir karşılık vermedim. Ayşe, Avzem hanımın gözü gibi baktığı çiçekleri büyük bir özenle suluyordu. O beni fark etmemişti, o yüzden bakışlarımı karşımdaki kadına sabitledim.
