Bu Sefer Olucak

Karınca basķını

Herkese selam :)  Şu iki hafta boyunca yorucu bir sınav haftası geçirdim . Hepsi de birbirinden beter geçti sınavlarımın . Aslında yeni bölüm yazmaya her niyet ettiğimde birşey çıktı. Yeni vakit bulabildim .
Neyse başlıyalım artık ...

Annem evde olmadığına göre, e babam şehir dışındaydı . Haber vermeden gelmiş olamaz .  Güvuz  minderinde olduğuna göre !
Avazım çıktığı kadar "imdaaaaatt , hırsızzz varr" diye bağırdım . Ama evde yanımda beni kurtarıcak kimse yok ki .

Hırsızlardan küçüklükten beri gelen  bir korkum var zaten. Küçükken o hırsız odama kadar girip yatağıma bile dokunmuştu ama kimse kurtarmamıştı. Bende yorganımın altında sessizce gitmesini beklemiştim .  Annemler hırsızın benim penceremden kaçıp gitmesini bekledikten sonra odama gelip iyi olup olmadığımı sormuşlardı. 'Evet yaa çok iyiyim . Aman alt tarafı bir hırsızdı .'  Ne diyebilirdim ki . Bu kadar düşüncesizler...

Şu an yine aynı durum . Ben yine kendimin kahramanı olucam diyip , elime aldığım vazoyla odamdan çıkıp 'Allah Allah ' nidaları atarak merdivenlerden inmeye başladım. Tam son iki merdivenim kalmıştı ki sakarlığımı yine gösterip yere yapıştım.
"Allahım ! Ben naptım . Neden neden neden bu kalp unutmuyoor ... " diye yalancıktan yakınıyordum ki yerdeyken görüş açıma bir çift siyah ayakkabı girdi. 

O panikle kafamı kaldırmadan vazo nerde diye etrafı taradım .

"Vazonu kurtardım. Kahraman oldum . " diyip kahkaha attığında sesi tanımamın şokuyla ayağına yapıştım.

"Lan ! Eve nasıl girdin ? Sen sapık ... " diye telaşla ayakkabısını cimcikledim .

"Ayakkabım getirdi beni . Evet onları cimcikle ." Dedi yalan bir masumlukla.

Doğruldum . "Enis ? " dedim sorar gibi . "Ne işin var burda? Eve nasıl girdin ? Hem annem böyle şeylerden hiç hoşlanmaz evde. Ya seni görürse ? Sen cidden anahtarları nerden bul - "

"Sakin şampiyon . İstediğimiz sorudan başlayabiliyor muyuz ? "

Tek kaşımı kaldırarak bal renginin en güzel tonunu taşıyan ama şu an annesine hesap veren bir çocuk gibi  bakan gözlerine diktim, gözlerimi.

"Başla . " dedim ve odama doğru yürümeye başladım . Dediğim gibi şu an sanki cezasına doğru ilerleyen bir çocuk gibi peşimden geliyordu . Odama girdim ve onunda girmesini bekledim.  Ellerini göğüslerinde birleştirmiş bir vaziyette yatağıma bağdaş kurup oturdu. Bir yandan onu pür dikkat izliyordum diğer yandan da odamın kapısını kilitliyordum. "Annen evde değil neden kitliyorsun ." Diye sorunca garip garip baktım.

"Tedbir." Dedim r leri uzatarak . Hala bana bakıyordu. Geçip yatağımın yanındaki sandalyeye oturdum. "Evet neden geldin ?"

"Canım sıkıldı tek başıma ."

"Bu mu yani ? Evime nasıl girdin ?" Düşünür gibi  çenesini sıvazladı;

"Zilin arkasını delip anahtar sokmak hiç akıllıca değil."

"Bence gayet de zekice . Heyy ! Bir dakika sen nerden biliyorsun?" Dedim.

"Bari oraya saklıyosun,sakın zile basmayın evde çocuk var diyip zilin etrafına anahtarla açınız yazmasaydın...

ben kadar zeki olmayanlar anlayamaz ."

"Bravo ..." dedim yapmacık bir şekilde alkışlayarak.

"Neyse . " diyip yatağıma girdi. Yani benim en sevdiğim bulut desenli yorganımın altına.

"Batırma yatağımı ." Diyerek saçlarını hafifçe çektim . Yumuşacık!!!

"Evimi karıncalar bastı yine. " diyip gözlerini devirdi.

"Yine derken ?"

"Bu mevsimde 3 haftalık  falan evi yemeden bırakmazlar. Babam karıncalara zarar vermeme kızdığı için onlar geldiğinde ben evden giderim ve zaman geldi. Ne yazık ki . '

"Neden buraya geldin . Burda kalmayı düşünmüyosun heralde(!) "

"Neden . Şimdi 'seni daha tam olarak tanımıyorum bilee , hem annem babam izin vermez ' muhabbetine girme. Çünkü annende babanda şu an şehir dışında . "

"Evet ama seni tanımıyorum ve bir yabancıyla aynı evi paylaşmayı düşünmuyorum. "

"Hıhı ." Diye mırıltılı bir ses çıkardığında kafamı ona çevirdim. Uyumuşmuydu ?  Elime yastığımı alıp tam kafasına sert bir şekilde vurdum.

"Yatağımda uyuyamazsın. ?

"Neden ?"

"Çünkü benim benim benim yatağım, başka bir cinsden kimse yatamaz."

"Rahibe Teressa " dedi dudaklarını hafif yukarı kıvırarak .

"Off tamam uyu ben gidiyorum . " diyip yerimden kalktım. Arkamdan özür dileyip kalkıp gider sandığım kişi.

"Çıkarken kapıyı ört ! Fazla da gürültü yapma " demişti . Bende sinirimden kapıyı aralık bırakıp odadan çıktım. Zaten karnım da baya aç olduğu için direk mutfağa yaylandım .

****

"Horlama" diye kulağımın dibinde tanıdık sesi hissedince bilerek daha çok horlamaya başladım. 

"Televizyondaki belgeseldeki aslan sen kadar kükremiyor. Yavaş istersen . "Diyince dudaklarımı birbirine bastırdım gülmemek için daha şiddetli horlamaya başladım.

"Yemin ederim birazdan mağarada aslan görmüş gezgin gibi kaçarak uzuklaşıcam . " diyince horlamamı dinazor  kükremesine dönüştürdüm gitsin diye ama " şaka yaptım uzaklaşmicam ." Diyince

"Off " diyerek uyuya kaldığım koltukta bağdaş kurarak oturdum. Kafamı televizyona çevirdiğime pişman olup  Enis ' e çevirdim. Ama o benim yüz buruşturduğum belgeseldeki maymun çiftleşmesini  izlerken gözlerini pörtletmiş ders dinler gibi izliyordu resmen.

"Derslerini de böyle pür dikkat dinliyorsan başarılı olmaman için hiç bir sebep yok . "

"Sen bununla dersleri bir mi tutuyorsun . Bu bir yaşam dersi , felsefe falan ... "

"Tabi ..." dedim gözlerimi devirerek.

"Benim sınavlarim falan var ben ders çalışcam . "

"Okey" diye anırdı.
Merdivenleri üçer beşer çıktım ve tek çalıştığım ders olan coğrafya kitabını alıp yatağıma uzandım .

10 dakika sonra :

"Of ! Her yerim -   ahh ! Çok tutulmuş . Hava ne ara karardı ." Diye uzandığım iki saatlik pozisyonumu değiştirdim.
Bu kadar ders çalışmak özellikle bana çok fazla ..

Uykumun açılması için banyoya doğru ilerledim. Ev baya sessiz olduğuna göre beyfendimiz gitmişti . "Enis?"

"Gittin mi ? Gittiysen gittim  de anlarım . " diye bağırdım . Banyonun kapısını açıp direk yüzüme su çarptım. Aynada kızarmış gozlerime baktım . Gülümsedim . "Coğrafya için  feda olsun "

"Şimdi de kendi kendine mi konuşmaya başladın ." Banyoda ses yankılanınca direk kafamı o yöne çevirdim.
Banyodan çığlık atarak çıkmam sadece 3 saniyemi almıştı .

Ne olur görmemiş olayım  !