Y'all Have Angels

12

Different spotlight

WHEN I woke up, I saw lights...

I thought I was still in the middle of the fashion show until I realized that there was no noise from the crowd. It took me a minute to wake up from my assumption. There were no people. I'm inside a small room, and the big light in front of me is what I see during my dental check-up.

I stood up from bed when I remember what happened!

A Janitor showed on my face. He was the one who helped me!

He was holding something. I'm not sure if this is a first-aid kit, but I know he has plans for treating me.

"Bakit ka ba nagmodelo?"

Tumaas ang kilay ko sa tanong niya. Gusto kong umalis kasi hindi ko siya kilala at naiinis ako sa kanya pero hindi ako makasigaw. Bukod sa umiiyak ay masakit maglakad!

"Tinatanong pa ba 'yan? Syempre, maganda ako!"

"Modelo ka nga pero hindi ka naman marunong makinig. Paano ka makapag-impluwensya ng ibang tao?"

How did he know?! Kaya siguro gusto nilang kausapin ako kanina ng ilang beses. I felt guilty for not listening to the staff earlier. Ngayon, gusto kong isisi sa sarili ang nangyari.

"Pinagsasabi mo?! Model ako sa sikat na brands!" sagot ko kahit malayo iyon sa naging katanungan niya.

"Iwan mo nga ako!"

Hinahawakan niya kasi ang tuhod ko. Naiinis ako kasi ginamit niya kaya ang kanyang kamay panlinis ng dumi!

"Ang arte mo naman kaya ka napapahamak!"

"Mas mahal pa ang lotion ko kumpara sa sweldo mo!"

I know that I offended this poor man, but he didn't react. Umirap nalang ako. Ilang segundo ulit ay agad akong natigilan.

"Ano ba ang pangalan mo?!"

"Angel"

"WHY?!"

Tumawa ito. "Siguro ay crush mo ako no? Gusto mo kasing malaman ang pangalan ko."

Agad akong napanganga. Bigla akong nahiya sa kayabangan niya.

"Bakit mo ba ako tinulungan?" pag-iiba ko nalang sa usapan.

"Lahat tayo ay anghel..." ngumiti ito at umalis.

Naiwan akong tulala sandali ngunit napahawak agad sa puso nang marinig ang malakas na tugtog at sigaw ng reporter. I-iyong nangyari nga pala kanina!

Hindi nila ako tinantanan hanggang sa mahimatay ako.

Isa lang ang alam ko, dahil sa kahihiyang iyon ay nasira ang pangalan ko.

"Masakit pa ba, Ellen?"

Bumalik ako sa katinuan nang tawagin ako ni mommy.

"K-kinda!" pilit akong masakit.

"Anong masakit sa katawan mo?! Lord! Jesus!"

Sa totoo lang, hindi sumakit ang katawan ko kahapon pagkahulog. Ngayon lang talaga. Ngunit ayon sa check-up ay minor injury lang daw ito. Wala ring nasira na buto.

"I was very worried of you! Hindi mo pa sinabi na ang tungkol sa surgery mo. Buti nalang at hindi bumagsak ang mukha mo. Susuportahan ka naman ni mommy sa gusto mo."

She'll what?

"Ellen, anak kita. Bago mo isipin na husgahan kita, isipin mo muna sana na papakinggan kita sa mga gusto mo.