Eskiden güneşli havaları severdim. İçime umut yayardı. Dışarı çıkıp etrafta gezinirdim. Bazen ise parktaki çiçeklerin yanına gider güneş ışığı sayesinde güzelce büyümüş çiçekleri seyrederdim. Şimdi ise güneşten nefret ediyorum.
Her zamanki yerimden dışarıda gezinen insanları seyrettim. Herkes kendini güneşli havayı görünce dışarı atmıştı. Yüzlerindeki parlak gülümsemeler ile yanlarındaki kişi ile konuşuyorlardı. Herkes mutluydu, benim dışımda.
"Dışarı çıkmayı bu kadar seviyorsan neden dışarıda değilsin?"
Jeno merakla konuştuğunda cama arkamı dönüp bacaklarımı kendime çektim. Odam güneş yüzünden aydınlıktı ve bundan nefret ediyorum.
"Dışarı çıkmayı sevmiyorum."
Jeno da benim gibi arkasını dönüp gözlerini yere dikti.
"Dışarıdaki insanlara nasıl baktığını gördüm Na Jaemin, bana yalan söyleyemezsin."
Sahte bir şekilde gülüp gözlerimi Jeno'ya diktim.
"Ben dışarıya çıkmayı değil, sevdiklerim ile dışarıya çıkmayı seviyorum Lee Jeno."
Jeno'nun yüzü düşmüştü. Bir şey demeden gözlerini benden çekti. Bu durumdan sıkıldığını tahmin edebiliyorum ama bu konuda yapacak pek bir şeyim yok.
"Bir gün..."
Jeno duraksayıp arkasını döndü ve gözlerini camdan dışarıya dikti.
"Bir gün dışarıya sevdiğin biriyle çıkacaksın Na Jaemin."
Bu dediğine her ne kadar inanmasam da başımı salladım. En azından Jeno'yu umutsuzluk çukuruna sürüklememeliyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stay With Me ❆ Nomin
Short Story"Söylesene Lee Jeno, bende bir gün kuşlar gibi özgür olabilir miyim?" Jeno gözlerini kısa süreliğine bana çevirdikten sonra tekrardan kuşlara döndü. "Kuşlar gerçekten özgürler mi ki?" Kaşlarım hafifçe çatıldı ve bakışlarımı merakla Jeno'ya çevirdim...
