4 sene önce, Na Jaemin;
"Artık okuluna gitmelisin Jaemin. Daha ne kadar annenin yanında kalacaksın."
Gözlerimi kısa süreliğine babama çevirip tekrardan anneme baktım. Annem yorgunlukla gülümseyip elini uzattı ve saçlarımın üzerine koydu.
"Babanı dinle Jaeminie~ Okuluna git hadi."
Dudaklarımı büzdüm. Gitmek istemiyorum fakat hiçbir zaman ebeveynlerine karşı çıkan bir çocuk olamadım.
Annem elimi tutup elimin üzerine bir öpücük kondurdu.
"Git hadi."
İstemeye istemeye annemin yatağının yanındaki sandalyeden kalktım. Gözlerimi babama çevirdiğimde babam kapıyı açıp dışarı çıktı. Son kez anneme baktığımda yorgunlukla gözlerini kapatmıştı. Başımı önüme çevirip babamın ardından odadan çıktım.
Babam koridorda yürürken hızlı adımlarla peşinden ilerledim. Çekingen bakışlarımla yanımdan geçen hemşirelere baktım. Hepsi bir şeyle ilgileniyordu.
Babamla beraber hastaneden çıkıp arabasına ilerledik. Arka koltuğa oturup kemerimi taktım. Babam koltuğuna yerleşirken göz ucuyla aynadan beni kontrol etti. Ardından arabayı çalıştırıp okuluma doğru sürdü.
"Anneni önemsediğini biliyorum fakat senin de kendi hayatın var. Kendi hayatını görmezden gelemezsin."
Bir şey demeyip bakışlarımı camdan dışarıya çevirdim. Babam sert ve kuralcı biriydi. Belki de bu kadar korkak olmamın nedeni o. Onun sadece bir bakışı bile korkmama yetiyor.
Annem ise babamın tam tersi. Şefkatli ve nazik. Annem saçlarımı okşamaya başladığında kendimi çok huzurlu hissediyorum. Bütün korkularım yok olup gidiyor.
"Okuluna odaklan Jaemin. Bu sene son senen."
Dudaklarımı ısırıp yavaşça başımı salladım. Diğer çocuklardan çok daha fazla kaygılarım var. Lise sınavı yaklaşıyor, sınav kaygısı var. Annem hasta ve onun için endişeleniyorum. Bazen yaşamak gerçekten yorucu geliyor.
Babam bir daha konuşmadan beni okuluma bıraktı. Bazen babamın beni sevmediğini düşünüyorum ama annem bana babamın beni 'kendi tarzında' sevdiğini söylüyor. Her ne kadar doğru gelmese de annemin bu söylediğine inanmak istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stay With Me ❆ Nomin
Short Story"Söylesene Lee Jeno, bende bir gün kuşlar gibi özgür olabilir miyim?" Jeno gözlerini kısa süreliğine bana çevirdikten sonra tekrardan kuşlara döndü. "Kuşlar gerçekten özgürler mi ki?" Kaşlarım hafifçe çatıldı ve bakışlarımı merakla Jeno'ya çevirdim...
