Stay With Me ❆ Nomin

0.4

"Bazen aklıma arkadaşlarım geliyor Jeno."

Gözlerimi dışarıda beraber yürüyen iki çocukta gezdirdim.

"Hangi arkadaşların?"

Bedenimi Jeno'ya çevirip ayaklarımı betondan aşağıya sarkıttım.

"Orta okul arkadaşlarım. Eskiden bir çok arkadaşım vardı."

Jeno karşımda öylece dikilip beni dinliyordu. Tıpkı bir robot gibi.

"Arkadaşlarımla yapmak istediğim bir sürü şey vardı."

Jeno cümlenin devamını bildiğinden gözlerini kaçırdı.

"Ama buraya tıkıldıktan sonra bir daha hiçbirini görmedim."

Burukça gülümsediğimde Jeno başını kaldırıp kendinden emin bir şekilde bana baktı.

"Ben buradayım Na Jaemin. Yanındayım."

Gülüp başımı iki yana salladım ve ayağa kalkıp ona doğru ilerledim.

"Buradasın ama Lee Jeno olarak değil, benim hayal gücümün bir parçası olarak."

Jeno'nun gözleri kısıldı. Bakışları yere çevrildi. Haklı olduğumu biliyordu. Diyecek bir şeyi yoktu.

"Bazen keşke gerçekten burada olsan diyorum. Hayal gücümün bir parçası olarak değil, gerçek Lee Jeno olarak."

Arkamı dönüp kollarımı iki yana açtım. Belki o zaman hissettiğim bu yalnızlık ortadan kalkardı.

"Bunun imkansız olduğunun sende farkındasın Na Jaemin. Tıpkı senin beni hatırlamadığın gibi bende seni hatırlamıyorum."

Gözlerim dolarken gülümsedim. Maalesef ki haklıydı. Lee Jeno hakkında bildiğim tek şey onun ilk aşkım olduğuydu.

Can yakıcı. Yanımda olan kişinin hatırlamadığım biri olması can yakıcı.

"Belki bir gün bir mucize olur ve birbirimizi hatırlarız Lee Jeno."

Kollarımı iki yanıma indirip arkamı döndüm ve Jeno'ya baktım. Jeno'nun bakışları yerdeydi. Verecek bir cevabı olmadığında hep bunu yapardı. Gözlerime bakamazdı.

Gözlerimi yavaşça ondan çekip tekrardan arkamı döndüm.

Bir mucize olamayacak kadar karanlık bir çukurdayım. Ne önümde parlayan ışığı görebiliyor ne de onu hissedebiliyorum.