"Sanırım okula gitmeyeceksin."
Gözlerimle sırtlarındaki çanta ile binadan uzaklaşan çocukları izledim.
"Okula gitmen gerek Jaemin."
Camın önündeki betonun üzerinden kalkıp yatağıma ilerledim. Jeno da peşimden beni takip ediyordu. Yatağıma uzanıp arkamı Jeno'ya döndüm. Daha fazla bu konu hakkında konuşmak istemedim.
"Bunu yapmanın nedeni ne? Ona inat olsun diye mi yapıyorsun bunu?"
Yorganı dudaklarıma kadar çekip kısık gözlerimi duvara diktim.
"Bunu yapmamın nedenini bilmiyorum Jeno. Sanırım bir çok nedeni var."
Jeno'nun yatağımın başında dikilip gözlerini bana diktiğini bilsem de ona dönmedim.
"Eskiden böyle değildin Na Jaemin. Okula gitmeyi çok severdin."
Aklıma eski anılarım geldi. Annem her sabah beni güzelce hazırlayıp okula götürürdü. Bir keresinde okula giderken yolda yavru kedi bulmuştuk. Annemi onu almak için ikna etmeye çalışmıştım fakat pek başarılı olamamıştım. Okuldan sonra annemle birlikte eve gittiğimizde sabah yolda gördüğüm kedinin evde olduğunu görmüştüm. O zaman hem şaşırmış hem de çok mutlu olmuştum.
Yüzümdeki gülümsemeyi silen Jeno'nun konuşması oldu.
"Burada karamsarlık içinde yaşamak seni daha da kötü yapıyor Jaemin ve buna rağmen sen okula gitmemek için diretiyorsun. Bazen seni anlamıyorum."
Kaşlarımı çatıp yorganımı sıkı sıkı kavradım. Bazen kendimi ben bile anlayamazken Jeno'nun anlamasını beklemiyorum. Ama yaşadığım hiçbir şeyi anlayamazken bana böyle şeyler söylemesi sinir bozucuydu.
Odada oluşan sessizlikten Jeno'nun gittiğini anladım fakat yine de arkamı dönüp odaya bakındım. İç çekip gözlerimi bomboş odadan çekip önüme döndüm. Yine bomboş bir odada yalnız başıma kaldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Stay With Me ❆ Nomin
Short Story"Söylesene Lee Jeno, bende bir gün kuşlar gibi özgür olabilir miyim?" Jeno gözlerini kısa süreliğine bana çevirdikten sonra tekrardan kuşlara döndü. "Kuşlar gerçekten özgürler mi ki?" Kaşlarım hafifçe çatıldı ve bakışlarımı merakla Jeno'ya çevirdim...
