Courting Mr. Snob

XI

        "asan na ba yun si joshua?" tanong ko sa sarili ko, "Halos mag-iisang oras na tayong nag-aantay" sabi ko kay Din.

      "O.a nito wala pa ngang 15 mins. yung pag-aantay natin"

      "Hehe, wala pa ba?" tumingin ako sa relo ko, Oo nga wala pang 15mins. pero bakit feeling ko isang oras na kong nag-aantay?

    tinext ko ulit si joshua. alam niyo ba kung kanino ko nakuha yung number niya? sikreto.
***

         "basag na yung salamin" komento ni ate sab.

       Kanina pa ko nakaharap sa salamin at naka ilang beses na kong ayos sa buhok ko.

      "argh" ginulo ko ulit ang buhok ko sa inis.

        "bakit ka ba naiinis?" tanong ni ate sab.
Naiinis ako kasi di ko maayos yung buhok ko

        "wala" inayos ko na lang ulit ang buhok ko at umalis na ng bahay, binasa ko yung text ni brianna na magkita raw kami sa mall dahil hindi pa daw niya nakakalimutan yung kasalanan ko, Hindi na ako nagtaka kung pano niya nakuha yung number ko dahil alam kong madaming paraan yun para makuha niya, habang papunta ko inisip ko kung anong posibleng maging kasalanan ko at natawa ko sa naisip ko.

***

          
      "ano na brianna? matagal pa daw ba siya? kanina pa ko hinahanap sa bahay." inip na sabi ni Din.

       "sandali lang, hindi siya nag reply eh."

     "anak ng tofu naman siya, pano ba yan mauuna na ko, kaya mo naman na mag antay mag-isa."

         "kasi, sige na nga." nag alinlangan pa kong pauwiin siya dahil ayokong mag intay mag-isa, pero nahiya na ako kasi pinasama ko lang siya para may kasama ko sa pag-aantay kay joshua.

       Mga ilang minuto  pa lang ng pag-alis ni Din, natanaw ko na si Joshua sa malayo, sinalubong ko siya, at ito ang unang beses na nahiya ako sa kanya, ang gwapo niya sa suot niyang v-neck na kulay itim at pantalon, lumutang ang kanyang mala gatas na kulay.
napatitig ako sa muka niya yung pilik mata niyang mahaba, ang mata niyang nangugusap kung ito'y iyong titigan, ang ilong niyang matangos at yung labi niya na halata namang hindi naninigarilyo, bakit ngayon ko lang ito napansin?

        "titigan mo lang ba ko?"

      "hi-hindi naman feeler ka, iniisip ko lang yung kasalanan mo." taranta kong sagot.

         "Kung sasabihin mo na ang kasalanan ko ay dahil ninakaw ko ang puso mo, di na uubra sakin yan."

         "Ha? hahaha, anong pinagsasabi mo."
tawang tawa kong tanong kay joshua.

         "yung kasalanan ko sayo, bakit hindi ba iyon?" nahiya niyang tanong.

        "hindi yun, marunong ka palang bumanat ikaw ah" pang aasar ko.

   

       "sabihin mo na. sinasayang mo oras ko" cold nitong pagsabi sa dalaga.

         "mamaya na lang, doon muna tayo sa foodcourt may ibibigay ako." hinila ko siya, dahil ayaw niyang maglakad papunta doon.

        pagdating namin nilabas ko yung baked cookies na ginawa ko, kumuha ako ng isa at isusubo sa kanya.

      "tikman mo na dali."  sabi ko.

        "ang sweet" rinig kong sabi nung nasa gilid namin.

         "tikman mo na, nangangawit na yung kamay ko."

       kinuha niya cookies sa kamay ko at kinain. Inantay ko kung ano ang magiging reaksyon niya.

         "Masarap ba?" tanong ko.

         "Lasang cookies naman." nadismaya ako sa narinig ko, inaasahan ko pa naman na ang sasabihin niya ay "Masarap, ang galing mong mag baked, brianna pakasal na tayo. "
kaso hindi, ang dakila kong fil-am.

          "sino yung kasama mong babae nung nakaraan?"

        "si ate, bakit?" Nagkibit bakit lang ako sa kanya at ngumiti.

      "tara sa imagine" pagyaya ko sa kanya isang ktv bar yun kagaya sa mga korean drama.

        "ayoko doon, arcade na lang" sabi ni josh.

       "gusto ko sa imagine eh, ayoko sa arcade." pagpipilit ko.

       "sige na doon na." yey, napapalakpak ako ng kamay ko.

        "anong kakantahin mo?"tanong ko kay joshua.

      "hindi ako kakanta, sinamahan lang kita."

        "ah, sige invisible ba ng hunters gusto mo?"  tanong niya sa akin na para bang hindi narinig yung sinabi ko at pinindot ang play na button.

       "yan na" binigay niya yung mic. pero hindi ko kinuha.

       "hindi nga ko kakanta." pag uulit ko, pinindot naman niya yung stop na button.

      "bakit ayaw mo? nahihiya ka ba? ako lang naman ang makakarinig eh." hindi ako nahihiya nangako kasi ako na siya lang ang kakantahan ko.

     "ako na nga lang ayaw mo naman eh"

    nagsimula ng mag play yung music, at nag start na rin siyang kumanta.

       Sunday morning, rain is falling Steal some covers, share some skin Clouds are shrouding us in moments unforgettable You twist to fit the mold that I am in But things just get so crazy, living life gets hard to do And I would gladly hit the road, get up and go if I knew That someday it would lead me back to you That someday it would lead me back to you

That may be all I need In darkness, she is all I see Come and rest your bones with me Driving slow on Sunday morning And I never want to leave

Fingers trace your every outline Paint a picture with my hands Back and forth we sway like branches in a storm Change the weather, still together when it ends

That may be all I need In darkness, she is all I see Come and rest your bones with me Driving slow on Sunday morning And I never want to leave

But things just get so crazy, living life gets hard to do Sunday morning, rain is falling and I'm calling out to you Singing, someday it'll bring me back to you. Find a way to bring myself back home to you

That may be all I need In darkness, she is all I see Come and rest your bones with me Driving slow on Sunday morning Driving slow

   Napangiwi ako nung kumanta siya, grabe ang galing niya, pwedeng-pwede lakas mang akit ng boses niya.
     Lakas mang-akit ng bagyo.

     Natapos na siya sa pagkanta, at nagyaya ng umuwi.

          "kala ko ba uuwi ka na? bakit ka sumusunod sa akin?" tanong ko.

         "kaya nga, uuwi na nga tayo sa inyo"

       "ha? tayo?" tanong ko kay brianna.

           "Oo, doon ako uuwi sa inyo"

itutuloy....

***

N: Don't forget to Vote and comment.