10.Bölüm

1.6K 75 30
                                    



YENİ BÖLÜM


Benim hayatım aydınlık mı karanlık mı bilmiyorum ama güçlü olacağım. Aydınlığa ulaşacağım. Biliyorum zor ama annemin dediği gibi "sen çok güçlü bir kızsın kuzum" güçlü olmaya çalışacağım. Sizin için anne. Babam ile senin için. Siz orada rahatça uyuyun aklınız bende kalmasın.

Bir gün biliyorum bende onların yanına gideceğim. Bu hasretlik bitecek inanıyorum. Ölene kadar mezarlarıyla hasretlik gidereceğim.

Birine alıştığın zaman onu kaybettiğinde her şey zorlaşıyor.

Yarım kalıyorsun.

Yaşadığın hayattan bir şey anlamıyorsun.

Durgunlaşıyorsun bir zamandan sonra.

Hiçbir şey yapmak gelmiyor içinden.

 Ben o yüzden hayatıma kimseyi almadım. Alamadım. Hiç kimseye âşık olmadım. Bana "aşk nedir?" diye sorsalar cevaplayamam ki. Tadamadığım bir duyguyu anlatamam.

Yağmurun "Zeynep" diye seslenmesiyle pardon cırlamasıyla düşüncelerimden uzaklaştım.

"efendim canım"

"hiçe" şaşkınca ona baktım.

"of yağmur ya bırakmayacaksın değil mi şu alışkanlığını?" diye sitem ettim.

"hayır" dedi gülümseyerek. " sence huylu huyundan vazgeçer mi?" kahkaha atacaktı neredeyse. Şebek seni.

 Canla çok uyumlu bir çiftler. İkisi de çok iyi biri ve kalplerinin temizliği yüzlerine vuruyordu. Her zaman gülümsüyorlardı benim aksime. Onlar hep pozitif bakarlardı her şeye ama ben negatiftim. Soğuk görünebilirim dışardan. Ben gördüğüm insanlar yüzünden böyle oldum. Onların  yaptıklarından dolayı böyle oldum.

Kim istemez ki gülümsemek.

ATARLIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin