ATARLIM

14. Bölüm

 Arkadaşlar bölümden önce sizlere birkaç şey söyleyeceğim. Bana bu hikayede ve diğer hikayemde destek olan olmayan her okuyucuma teşekkür ediyorum. Yorum yapan yorumcularım size de çok teşekkür ederim. Aynı zaman da beğeni verene de çok teşekkür ederim. Wattpad sayesinde bir çok arkadaş edindim. Hepsi çok iyi insanlar. İyiki tanışmışız...

Arkadaşlar sizler iki ricam olacak.

1. çok sevdiğim kuzenim wattpadde yeni bir hikaye ye başladı. Kullanıcı adı blueismylifeee ve hikayesinin adı biz. Gerçekten başarılı bir şekil de yazıyor. Okumanızı tavsiye ederim. Pişman olmayacaksınız.

2. ya sen olmasaydın adlı zeyker hikayesini de biliyorsunuzdur belkide. Yazarı çok sevdiğim arkadaşım busedede. Hikayesi kitap olma yolunda. Kitap olması için sizin desteğinize ihtiyacı var zeyker ailesi olarak. Wattpadde desteklerseniz hikayeyi iyi olur. Ve twiter kullananlar ise #mywattyschoice etiketi ile YSO yazıp desteklerseniz iyi olacaktır.

Herkese iyi okumalar...

                                         

                            👉Yeni Bölüm👈

Karşında duran insan sana "ellerimi birbirine vursam gözlerini kırpar mısın kırpmaz mısın?" diye sorduğunda sende bir çocuk edasıyla " kırpmam" dersin. Sonra karşındaki ellerini kaldırıp bir birine vurdu ve bam. Sende gözlerini kırp tın. İşte o kaybetme hissiyle yanarsın ya bende şimdi kereme karşı kaybetme duygusuyla yanıyorum.

Gözlerimi televizyondan alamıyordum. Öyle kaptırdım ki kendimi birazdan korkacağımı bildiğim halde bakıyordum. Gerilim yavaş yavaş artıyordu. Bende elimdeki yastığı gerilimin artmasıyla sıkmaya başlamıştım. Evet gerilim iyice artıyor ve bir şeyin bana çatmasıyla hızla yerimde debeleniyordum. Yastığı yüzüme kapatmıştım. Allah'ım çok korkuyorum yardım et. Şu an küçük çocuklar gibi ağlayabilirdim.

"Zeynep" dedi kerem. Sesi gülüyormuş gibi geliyordu.

"Zeynep" dedi tekrardan.

Bende yastığı yavaş yavaş aşağıya indiriyordum. Kerem bakış alanıma girdiğinden yüzü kıpkırmızı olmuştu. Ama gülmekten.

"ne gülüyorsun be" diye kızdım ona. Ben burada korkarken o ne diye gülüyordu ki?

"sana gülüyorum"

"sen geri zekalı mısın bana niye gülüyorsun?"

"o geri zekalı lafını ödeteceğim sana ama sonra şimdilik bu halin yeter."

Kötü kötü baktım ona.

Sırıtarak " ben sana dokunmuştum" dedi.

Ne yani ben şimdi of of rezil oldum resmen ya. Karşımda pişmiş kelle gibi gülüyordu.

"hani korkmazdın sen?" dedi alayla.

" korkmuyorum" dedim inatla.

"sen" dedi ve kaşlarını kaldırdı.

"evet ben" dedim. Bir insan bu kadar mı rezil eder kendi ya. Şu düştüğüm hallerin acısını senden çıkartmasam kerem bende Zeynep değilim. Koltuğa tekrar güzelce oturdum ve keremi takmayarak filme döndüm. Keremde sırıtarak filme döndü.