YENİ BÖLÜM
Olduğum yere çöktüm ve oturmaya başladım. Ne yapacağım ben şimdi? Oraya da gidemem. O adamı görünce yine sinirim tepeme çıkacak.
Şimdi ne yapacaktım inanınki hiç bir fikrim yok. Derin derin düşüncelere daldım. Saat de ilerliyordu. Gitmeliyim ama gidememki of ya. Gitmem gerekiyor ama bir yandan da gidemem. Oturduğum yerde ofluyordum bıkkınca. Birden önüme biri bir şey attı. İrkildim. O telaşla ayağa fırladım. Korkmuştum. Kalbim küt küt atıyordu. Elimi kalbime koydum. Önümde birisi vardı. Ayrıca ah bu benim çantam. Yavaşça kafamı kaldırarak önümde duran adama baktım ve yuh yine o adam.
"kafama atsaydın" dedim tıslayarak.
"İnsan bir teşekkür eder. Sonuçta çantanı getirdim."
"Hııı"
" Bana hem özür borçlusun. Bakma öyle bugün olanlar için ve şimdi de teşekkür borçlusun."
" Yok yaağğ. Bugün o odanı iyiki de dağıttım sen dua et onları kafana atmadığıma. Keşke atsaydım"
Gıcık be oh surata bak kırmızı oldu. Oh canıma değsinde bu beni öldürür ha benden söylemesi. Yine çok kötü bakıyor.Bende kaşınıyorum ama oda hak etti yani haksızmıyım.
"Bunlar yanında kalmayacak bilesin. " sinirli bir tonda söylemişti.
" He he" dedim geçiştirir gibi.
" benimle düzgün konuş" tıslayarak söylemişti.
Bende daha muhattap olmamak için " seninle daha uğraşamam. Çek git buradan"dedim. Bir şey söylemesine fırsat vermeden arkamı döndüm. Çantamdaki anahtarı aldım. Allah'tan çabuk buldum anahtarı. Kilidi açtım. Adım attım içeriye, kapıyı kaptırken bildiğin öküz ya daldı içeriye ve kapıyıda kapattı.
"Ne yapıyorsun sen?"
" Daha konuşmamız bitmedi"
Salonu gözüne kestirdi. Tam adım atıyorken
" Bari ayakkabılarını çıkar " Sırıttı öküz. Ay senin gamzenmi var.Ah hayır kendine gel zeynep ve şu densizi evden kov.
Ayakkabılarını çıkardı ve salona geçti. Oh birde yayıldı koltuğa sanki kendi evin densiz seni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATARLIM
RastgeleKorkak bir okadar da cesaretli bir kız. Birde korkusuz bir erkek. Ve tabikide bir zeyker hikayesi. Bazen duygulanacağınız bazende kahkahaya boğulacağınız bir tarzda.
