Nefesini Tut

Safir Mavisi

Derin nefes aldı. İçindeki sıkıntı uyumasına izin vermiyordu.durdu biraz , ulan bu güne kadar huzurlu olduğu tek gün yoktu ki niye sadece bugün bunu takmaya başladım diye düşündü. Bir kaç kere gözünü kapatıp açtı. uykusuzluktan kızardıklarına emindi, hata yapmıştı , gitse sokaktaki bankta yatsa daha rahat uyurdu..Bir süre tavanı izledi boş gözlerle sonra böyle devam edemeyeceğini anlamış olacak ki üstündeki pikeyi kenara atarak ayaklandı.Evde daha fazla kalamazdı , ruhu daralıyordu salonda yatan adam yüzünden.Gerçi ne zaman huzurlu bir uyku uyumuştu ki bu evde.. üstüne klasik bir şeyler giydi ve odasının kapısını açarak çıkmaya yeltendi ki aynı anda kapı açıldı.

"Nereye böyle"

Gözlerini yumdu. Sinirlenmemesi gerekiyordu "şimdi değil" diye geçirdi içinden ve birkaç adım atarak kapıdan çıkmaya çalıştı.

"Duvara mı konuşuyorum ben orospu çocuğu cevap versene!" diyerek kolundan tutup odaya geri itti kumral genci.

Gözlerini ayaklarına dikerek sakinleşmeyi denedi bir kaç saniye, yoksa karşısındakidaki adamın cevap almadan iki adım atmasına izin vermeyeceğini biliyordu.

"İşim var çıkmam gerek" diyerek açıklama yapma zorunda
kaldı.İki gün önceden aldığı yaralar daha iyileşmemişti ,yenilerini eklemek istemiyordu. Hatta elmacık kemiğinde olan morluğun yeni gibi göründüğünü de biliyordu.

Histerik bir gülüş çıktı adamın ağzından.

"ne işiymiş bu?" Tekrar güldü.

Bu gülüşten ne kadar nefret ettiğini birkere daha anladı Barlas. Dudaklarını birbirine bastırdı sinirle bir şey dememek için.

"Ne zamandan beri yaptığım işle ilgileniyorsun?" deyip umursamaz bir tavırla tekrar kapıya yöneldi. Kolundan tutulmasıyla yine başarısız olmuştu. "Al amınakoyim kolum senin olsun yeterli bırak gideyim "diyecek gibi oldu ama sonra vazgeçti. Bugünü dayaksız geçirmek istiyordu.

Zaten ne bekliyordu ki ,karşısındaki canavarın aldığı cevaptan tatmin olmadan onu bırakmasını mı?

Sarsak adımlarla dibine kadar girdi. Sonra da bastıra bastıra konuştu kumralin yüzüne.

"O siktiğimin işi bırakıp yeni bir işe gir de bir halta yara. Yoksa evin önünden bile geçirtmem seni. Bu yaşına kadar baktım sana , vasıfsız bir piç olman için değildi bu yaptıklarım" dediktan sonra yalpalaya yalpalaya odadan çıktı.

Konuştuğu süre boyunca yüzünü buruşturdu Barlas.Elleriyle yüzünü sildi, Zaten yataktan kalktığında yüzünü yıkamamıştı iyi olmuştu en azından zahmetsiz diyerek avuttu kendini. Ve bir de her zamanki gibi içki kokuyordu. Zaten gün içinde yaptığı tek şey uyumak ve içmekti.

Söylediklerini dikkate almadı çünkü her gün aynı şeyler duyuyordu amcasından. Evet maalesef ki amcasıydı az önceki lafların sahibi. Herhangi bir yabancıdan duyabileceği sözleri amcası sarfdediyordu. Gerçi kendisi de her zaman bir yabancı gibi davranmamış mıydı ona.. neyse hakediyordu , o ayrı mesele.

Her gün aynı meseleler yüzünden tartışırlar sonra da giderdi amcası. söylediği şeyleri tekrar ettiğinde onun unuttuğunu düşünürdü çünkü bir insanın her gün bozuk plak gibi aynı şeyleri tekrar etmesi mümkün değil.o yüzden laf anlatamıyordu ona. Denemişti ama , bir süre sonra bundan vazgeçti. Amcasının nasıl biri olduğunu biliyordu ve ona göre hareket ediyordu artık. Bir nevi bağışıklık kazanmıştı ona karşı hem konuşsa dahi o kafayla onu anlamayacağını biliyordu. Şimdilik yapacağı tek şey azrailin biraz da amcasının etrafında dolanması için dua etmesiydi 'işsizlik bu olsa gerek ' diye geçirdi içinden.

Düşüncelerinden sıyrılarak odadan çıktı. İşe gitmesi gerekiyordu.

***
Işıklı bar kapısından hızlı adımlarla içeri girdi. Gözleri etrafta dolandı. Diğer günlerin aksine kalabalık değildi bugün. Meraklı bakışlarla etrafını süzerken bir yerde sabit kaldı gözleri. Korumalar vardı. Bir an düşündü, az önce kapıda da fazladan bir kaç adam vardı.

"Tabi ya "dedi içinden. Burası sık olmasa da özel müşteriler için kapatılırdı bir geceliğine. Omuz silkti. İşine gelirdi, demek ki bugün çok yorulmayacaktı. Daha fazla oyalanmayarak bar bölümüne yöneltti adımlarını.

"Bir an hiç gelmeyeceksin sandım olum ya " diyerek bıkkın bir nefes verdi emir. Barmen olan bir diğer çalışandı , aynı anda okuduğu bölümde olan sınıf arkadaşı.Onun sayesinde girmişti zaten bu işe.

Gülerek bir makas aldı arkadaşının yanağından. Emir yüzünü ekşiterek kaçmaya çalıştı ama buna izin vermeyerek çocuğun başını kolunun arasına alıp uğraşmaya devam etti.

İkili gülüşürken bardak kırılma sesi geldi masaların birinden. Barlas sesin geldiği yöne doğru çevirdi bakışlarını , dudağında asılı kalan gülüşüyle. Üç dört masa ilerde bir çift safir mavisi gözlere takıldı yeşil gözleri , gülüşü yavaş yavaş soldu. Tuhaftı... Kaç saniye baktı bilmiyordu fakat karşındakinin kasılmış çenesinden , çatılan kaşlarından sinirli olduğunu anladı.Barlas'ta bir süre sonra çattı kaşlarını, anlam verememişti..

Emir'in kolunun altından çıkmasıyla dikkati dağıldı.

Gözlerini çeker çekmez boşluğa düşmüş gibi hissetti bir an.Yine de dönüp bakmadı. Bulunduğu mekan sorun çıkmaya çok müsaitti çünkü. Zaten bugün fazlasıyla amcasına maruz kalmıştı,bu kadar gerilim yeterdi ona.

"Abi hadi uğraşma benimle ,çıkmam gerek yengen beni bekler.Sinema sözüm var ona. Sahil kenarında simit kemirtiyorum zaten kaç gündür , kız martılardan daha çok çekti yemin ediyorum" dedi Emir yakınırcasına.

Arkadaşının dediğine kısık bir kahkaha attı Barlas.

"Tamam burası bende çık sen." Diyip sırtından destekleyerek çıkışa doğru yöneltti onu.

Arkadaşının arkasından bakarken kapıdaki hareketliliğe takıldı gözleri. Bir kaç dakika önce bakıştığı adamdı. Korumalarıyla birlikte çıkıyordu. Arkasına dönüp bakmadı hiç. Barlas bir an yanlış mı anladım diye sorguladı kendini. Sonuçta tesadüf olabilirdi göz göze gelmeleri. Kapıdan çıkışını çatık kaşlarıyla izledi..kendine gelmeliydi . Her şeyi bu kadar düşünmesi saçmaydı.

Bir süre sonra işine devam etti. Nerden bilebilirdi ki ilerde düşüncelerini meşgul eden tek şeyin safir mavisi gözlere sahip olan adamın olacağını...

••••••
Merhabaaa 🤍

Bu kurguyu daha önceden düşünmüştüm ama bir türlü yazıya dökemedim. Sonunda vizelerim bittiği için boşlukta kaldım ve yazmaya karar verdim. Ey vizeler sen nelere kadirsinnn

Her neyse, önümüzde uzun bir yol var , başlayalım.

Kendinize iyi davranın✨