With You | Yoonkook

Çok tatlı bir çift olduk.

Jungkook ile sevgili olduğumuz günden sonra okula bu gerçekle gitmek çok tuhaf hissettiriyordu ama bu tuhaflık olumsuz anlamda bir tuhaflık değildi. Belki de kullandığım kelime daha farklı olmalıydı.

Huzurluydum, içimde sadece Jungkook'un yarattığı bir kıpırtı vardı. Diğer günlere nazaran daha enerjik hissediyordum. Hani bazen uyandığınızda her şeyi yapabilecek o gücü hissedersiniz ya benimki de böyle bir şeydi. Ama benimkinin farkı hayatımda Jungkook olduğu sürece bunun bitmeyecek olmasıydı.

Bir insanın hayatıma bu denli anlam katacağını hiç düşünmezdim. Demek ki birini sevmek böyle bir şeydi. Bunu Jungkook ile anlamış olmak beni mutlu ediyordu. Çünkü demiştim ya, Jungkook'tan başkası olsun istemezdim, istemiyordum.

Saçma salak sırıtarak yürürken gerçekten bunları düşünüyordum. Kalbim Jungkook'u göreceği gerçeğiyle atarken arada tekliyordu.

"Hey, bugün çok keyifli gibisin."

Bana seslenen kişiye baktığımda bunun Hoseok olduğunu gördüm. Gülümsememi saklamaya çalışıyordum ama imkanı yoktu bunun, olmuyordu. Bu yüzden bunu fark etmesi çok doğaldı.

"Selam. Evet, keyifliyim."

"Hmm, neden bunun Jungkook ile bir ilgisi olduğunu düşünüyorum acaba?"

Bu çocuk bazen beni korkutuyordu.

Gözlerimi hafifçe büyüterek ona bakarken konuştum.

"Bazen beni korkutuyorsun."

"Ne? Demek gerçekten Jungkook ile ilgili. Hadi bana söyle dostum, ne oldu?"

Ah, Hoseok'a kendimi yakın hissetmesem asla ona bir şey söylemezdim ama çocuk bana güvenilir hissettiriyordu. Yine de Jungkook ile sevgili olduğumuzu söylemek biraz zordu.

"Yanii, belki bir şeyler olmuş olabilir aramızda."

Elimi saçıma götürüp söylediğimde gözlerini kocaman açmış ilk beş saniye öyle bakmıştı. Sonra ise heyecanlı ve bağırarak konuştu.

"Oha. Yoksa siz sevgili mi oldunuz? Bu kadar erken(!) beklemiyordum."

Yahu daha ne kadar bekleyecektik ki. Gerçi Jungkook bana açılmasa ben biraz daha beklerdim de neyse. Yine de gerçekten uzun bir zaman olmuştu. Ki zaten Hoseok de imalı bir şekilde söylemişti.

"Evet."

"Inanmıyorum. Ah, gerçekten çok sevindim dostum. Aranızdaki elektriği tüm dünya fark etmişti, siz fark etmeyeceksiniz diye ödüm kopuyordu. Biraz saf salak olduğunuzu düşünmeye başlayacaktım neredeyse."

Ah, cidden, fark ediliyor muydu ya? Oysaki ben duygularımı çok iyi sakladığımı düşünüyordum. Demek ki söz konusu Jungkook olduğunda bunu başarmak zor oluyordu. Çünkü biricik sevgilimi gördüğüm anda gözlerimden bir kalpler fışkırmadığı kalıyordu.

Ah, cidden biz sevgiliydik değil mi?

Bu gerçek beni yeniden çok ama çok heyecanlandırırken karşıdan Jungkook'un geldiğini gördüm. Ve tabii ki kalbim depar atmaya başladı.

Hoseok ile yanına vardığımızda gülümseyerek selam verdim.

"Tebrikler, Jungkook."

Hoseok Jungkook'a bunu söyleyip yanımızdan ayrıldığında ikimiz de şaşkınlıkla arkasından baktık ama belki de en çok şaşıran ve hatta yanakları kızaran kişi Jungkook'tu.

"Sağ ol hyung."

Fısıldayarak bunu söylediğinde bana sorar gözlerle bakıyordu. Keşke bu çocuğu yiyebilseydim, aşırı tatlıydı.