With You | Yoonkook

Sen gelsen yeter.

Jungkook beni evine davet etmişti haftasonu için. Ailesinin iş için yurtdışına çıktığını, bu yüzden haftasonu evde tek olacağını ve yalnız olmak istemediğini söylemişti. Ben de kabul etmiştim, ona gidecektim, bu yüzden de okuldan geldiğimden beri ne giyeceğimi falan düşünüyordum.

Bunun için heyecanlı değilim desem yalan olurdu. Heyecanlıydım, Jungkook'u göreceğim için sabırsızdım. Okulda her gün görüyor olsam dahi onu özlüyordum. Bu yüzden okul çıkış vaktini sevmiyordum çünkü bu vakit, ondan ayrılma vakti demekti.

Elim telefona gitti, acaba ona giderken almamı istediği bir şey var mıydı?

"Kookie, yarın sana gelirken almamı istediğin bir şey var mı?"

Cevap hemen gelmişti.

"Hayır hyung, sen gelsen yeter."

Gülümsedim.

"Geleceğim."

Gelmez miyim hiç? Ne olursa olsun sana gelirim.

--

"Anne ben birazdan çıkacağım, arkadaşıma gidiyorum."

Nihayet sabah olmuştu ve ben de birazdan evden çıkacaktım. Anneme haber vermek istedim ki beni yüz kere aramaya kalkmasın o adam diye.

"Hangi arkadaşın?"

Bu soruyu o sormuştu. O diyordum çünkü baba kelimesi bana çok yabancı geliyordu artık. Babam desem çok samimiyetsiz olacaktı, bir anlam ifade etmiyordu benim için. O bu kelimenin hiçbir anlamını üzerinde taşımıyordu.

"Okuldan arkadaşım."

Daha fazla bir şey söylemek istemedim, özellikle Jungkook ile ilgili ona hiçbir şey söylemek istemiyordum.

"Erken gel."

"İstediğim zaman geleceğim, beni aramayın."

"Yoongi, dediğimi dinlesen iyi olur."

"Canım sakin ol, çocuk gitsin rahatça."

O bana tehdit eder gibi cümle kurduğunda annem de ona canım diyerek cümle kuruyordu. Ben annemi asla anlamıyordum. Ona bunca şeyi yapan, bir sürü kötü söz söyleyen adama hâlâ nasıl canım diyebiliyordu anlamıyordum. Bunu kabullenmek de istemiyordum.

"Dinlemezsem ne olur? Geçen sefer ki gibi vurur musun?"

Annemin duymasını umursamadım çünkü o da bazı şeyleri umursamıyordu.

"Ne?"

Annem şaşırarak bana dönüp demişti bunu ama cidden o gün bana ne olduğunu sorduğunda anlamamış mıydı? Ya da anlamıştı ama görmezden gelip kabul etmek istememiş miydi? Ben ikincisi olduğuna çok emindim.

"Duyduğun gibi. Ben çıkıyorum."

Telefonumu alıp evden çıktım. Montumu zaten onlarla konuşurken giymiştim. Bir an önce Jungkook'a gitmek istiyordum, moralim çok bozulmuştu.

Bana hiçbir babalık yapmayan adamın gelip bana emirler yağdırmasından nefret ediyordum. Üstelik bunu alttan alta tehdit ederek yapıyor olması o kadar canımı sıkıyordu ki. Tüm bunlarla beraber annemin bunları görmezden gelmesi, onu her seferinde affetmesi de canımı yakıyordu.

En çok da bunu neden bize yaptığını anlamıyordum. Kendimi de geçiyordum ama annem bunu neden kendine yapıyordu ki? Kendine neden hiç önem vermiyordu? Bizim ona asla ihtiyacımız yoktu halbuki, biz onsuz çok daha iyi olabilirdik, biliyorum.

"Nerede kaldın, hyung?"

Telefonuma gelen bildirimle mesaja baktım.

"Yoldayım."

Sadece bunu diyebildim çünkü cidden modum çok düşmüştü, keyfim çok kaçmıştı. Daha da hızlı yürümeye başladım, çünkü onu görmek bana iyi gelecekti, biliyordum. Yine de onun olmadığı zamanlarda bunların üstesinden nasıl geleceğimi düşünüp bir yol arıyordum ama sanki hiç bir yol yok gibiydi.

Sanki tek yol, ona giden yoldu.

Hızlı yürüdüğümden dolayı Jungkook'un evini nihayet gördüğümde kendimi toplamak için derin bir nefes aldım, kapıya doğru adımladım ve zile bastım.

Kapıyı bu sefer Hyun Ae teyze değil, Jungkook açmıştı. Beni görünce kocaman gülümsedi.

Sanki tüm ihtiyacım olan şey onun gülümsemesiydi.

"Geldin."

Başımı salladım.

"Geldim."

"Içeri gir, hyung."

İçeri girdim. Montumu çıkardım ve askıya astım. O da beni izliyordu.

"Hyung, şapkan ve atkını takmamışsın."

Ah, ben onları tamamen unutmuştum. Moralimi o kadar bozmuştu ki o adam, bunu aklıma bile getirememiştim.

"Ben farkında değildim."

"İyi misin sen?"

Evet desem, iyiyim desem yalan olmaz mıydı? Ben Jungkook'a yalan söylemek istemiyordum artık. Tüm gerçeğimle beni bilsin istiyordum, aramızda küçük dahi olsa yalan olsun istemiyordum.

Kelimelerle ifade etmek hep zor olmuştu benim için ama söylemesem de anlamaz mıydı?

Denemek istedim.

Ona doğru adımladım ve ona sarıldım. Lütfen anla.