အခန်း(၁)
"အနိုင်ရေ ကျောင်းသွားမယ်"
"ကျနော် ဒီနေ့ မလိုက်ဘူး"
"ဟဲ့ နင်ကျောင်းပျက်ရက်တွေများနေပြီနော်
စာမေးပွဲကြီးလည်းနီးနေပြီ "
သူမပြောတော့ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ သူ့ပြိုင်ဘီးကိုဖုန်သုတ်နေသည့်အနိုင်...
ဒီကောင်လေးဟာ အမြဲတမ်းပေကပ်ကပ်ဂျစ်ကန်ကန်။
ငယ်ငယ်ကတည်းက အိမ်နီးချင်းတွေမို့ နှစ်အိမ့်တစ်အိမ်နေလာကြသူတွေဆိုပေမယ့် အနိုင်ကနွယ့်ကိုဆို ပြောချင်သလိုမပြောချင်သလိုနှင့် ဆက်ဆံတတ်သည်။
ဒါပေမယ့်လည်း နွယ်သူ့ကိုမခေါ်ဘဲမနေနိုင်ပေ။
နွယ့်ထက် ၂နှစ်ငယ်တဲ့ မင်းမနိုင် ဆိုတဲ့ကောင်လေးဟာ မိတဆိုးလေးမို့ နွယ့်မှာအမြဲအလျော့ပေးဆက်ဆံမိသည်။
မေချိုရှိတုန်းကတည်းက သူမတိူ့မိသားစုအပေါ်မှာလည်း အရမ်းကောင်းကြသည်မို့ မေချိုမရှိချိန်တွင်တော့ သူမမှာဒီကောင်လေးကို ကိုယ့်မောင်အရင်းလေးလို သဘောထားသည်။
မောင်နှမသားချင်းမရှိသည့်တစ်ဦးတည်းသော သမီးမို့ အဖော်မင်သည်။
သူမကသာ အဖော်မင်တာပါ အနိုင်ကတော့သူမကိုဆိုရင် အနိုင်ဆိုတဲ့အတိုင်း အနိုင်ယူဖို့လောက်ပဲတွေးနေတတ်သည်။
အနိုင်က နွယ့်ထက်၂နှစ်ငယ်သည်။
အခုအနိုင်က ရှစ်တန်း
နွယ်ကဆယ်တန်းကျောင်းသူ
အနိုင့်မိဘတွေက နွယ်တ်ု့မြို့ရဲ့သူဌေးစာရင်းဝင်မို့ ချမ်းသာသည်။
နွယ်တို့ကတော့ သာမန်ပါပဲ နွယ့်ဖေဖေနဲ့မေမေကသာမန်အစိုးရဝန်ထမ်းတွေပါပဲ
ဒါပေမယ့် မရှိမရှားမိသားစုလေးမို့ လူတန်းစေ့နေနိုင်သည်
အခုနွယ်တို့နေတဲ့အိမ်ကလည်းဖေဖေ့ဘက်ကအဖိုးအဖွားတွေဆီကအမွေရထားသည့်အိမ်။
အနိုင်တို့အိမ်နဲ့ဘေးချင်းကပ်ဆိုပေမယ့် အနိုင့်အိမ်ကခမ်းနားလှပတဲ့နှစ်ထပ်တိုက်
နွယ်တို့အိမ်ကတော့ ရေနံချေးဝနေတဲ့ပျဥ်ထောင်နှစ်ထပ်ရှေးအိမ်ကြီး။
အနိုင့်မေမေဆုံးပီးကတည်းက အနိုင်ဟာဂျစ်ကန်ကန်လေးဖြစ်လာသည်။
သူ့ဖေဖေကလည်းအလုပ်တစ်ဖက်နဲ့မို့ ဂရုမစိုက်နိုင်ခဲ့။
အနိုင်ဟာတစ်စ တစ်စနဲ့ လူဆိုးလေးဖြစ်စပြုလာခဲ့တယ်ဆိုမလား။
