Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 64.

64.
Βαλέρια.
Πουλχερία.

«Αυτό;»μου δείχνει ένα άλλο.
«Δεν μαρεσει»
«Αυτό;»ρωτάει για ένα ροζ.
«Ακόμα χειρότερο»λέω.
«Αυτό;»μου δείχνει ένα μωβ τώρα.
«Πολλά στρασακια»λέω.

Εκείνη νευρίασε τώρα.
Εγώ φταίω;

«Μαμά μπορείς να σταματήσεις;»την ρωτάει ο Παύλος.
«Είναι όλα ραμμένα από τον καλύτερο σε όλο τον κόσμο.Δεν μπορεί να μην της αρέσει ούτε ένα!!»λεει εκείνη.
«Κυρία Θωμαη δεν σας ζήτησα φόρεμα»λέω.
«Ναι αλλά θα είναι εκεί όλοι!Θελω η κοπέλα του γιου μου να ξεχωρίζει»λεει και ψάχνει για άλλο φόρεμα.

«Στα μάτια μου ήδη ξεχωρίζεις μωρό μου...μην αγχωνεσαι...»ψιθιριζει ο Παύλος στο αυτί μου.
«Α ναι;»λέω.
«Θα σου δείξω εγώ μετά ποσό ξεχωριστή είσαι»λεει πονηρά και πήγε να με φιλήσει στο αυτί και την έσπρωξα με το χέρι μου πίσω επειδή έλεος.
Είναι η μαμά του εδώ.

«Αυτό το ροζ;»ρωτάει μετά σε ένα άλλο.
«Να είμαι σαν μπομπονιέρα;Όχι ευχαριστώ»λέω και ο Παύλος δίπλα μου γελάει.

Τα έχουμε βρει με την μαμά του Παύλου.
Αυτή λεει τα δικά της και εγώ την απανταω όπως θα απανταγα σε όλους.
Υπάρχει ισορροπία.

«Βαλέρια έχω κουραστεί.Πες μου ένα χρωμα που θες να πάω να σου αγοράσω...»λεει.
«Δεν χρειάζομαι φόρεμα.Έχω στο σπίτι»της λέω.
Κάποιο θα βρω.

«Έχεις;»ρωτάει μέσα στο άγχος.
«Έχω ένα ναι.Είναι το φόρεμα όταν βαφτίστηκα.Αυτο λέω να βάλω»την πειραζω επειδή με τρελαίνει όταν κάνει έτσι.

Βάζει το χέρι της στα μαλλιά της τώρα.
«Πάω να πάρω κάτι να πιω...νομίζω μου έπεσε η πίεση...»λεει και φεύγει από το δωματιο αφηνωντας εδώ όλα τα φόρεματα.

«Θα την αρρωστήσεις την μαμά μου»λεει μετά.
«Εσυ μου είπες να της μιλάω όπως νιώθω.Θυμάσαι;Αυτο κάνω!»λεω.
«Το είπα ε;Δεν θα έπρεπε να μιλάω πολύ μάλλον»μου λεει και με τραβάει από το χέρι και ξαπλωνουμε στο κρεβάτι του.

«Θα κοιμηθείς εδώ απόψε;»την ρωτάω.
«Πάλι;Χθες και προχθες έμεινα εδώ.Πρέπει να παω και σπίτι μου κάποια στιγμή...»του λέω επειδή το έχουμε παρακάνει.

Η αυτός κοιμάται σε εμένα ή εγώ εδώ τις πιο πολλές μέρες.

«Δεν μας αγαπάτε πλέον κύρια Βαλέρια;Μας βαρεθήκατε και ολας;»λεει ο παραπονιάρης της καρδιάς μου.

Σπρώχνω τον εαυτό μου κοντά του και βάζω το χέρι μου στο μάγουλο του καθώς τον χαϊδεύω.
«Εγώ να βαρεθώ εσένα;Τον ήρωα μου;Ποτέ!»λέω και τον φιλάω στα πεταχτά στο στόμα.