Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 54.

54.
Βαλέρια.
Μπαμπά.

Δεν το πιστεύω ότι τον έχω μπροστά μου.
Ότι είναι εδώ.

«Είστε καλά;»ρωτάει ο Παύλος που του δίνει ένα ποτήρι νερό.
«Ναι ναι καλά»λεει εκείνος.
«Χίλια συγνώμη...δεν...δεν το ήξερα...»λεει ο Παύλος.
Νιώθει άσχημα.

Εγώ φταίω όμως.Δεν το αναγνώρισα.Έχει αλλάξει πολύ.

«Είσαι καλά μπαμπά;»ρωτάω και κουνάει το κεφάλι του.

«Που είσαι τόσο καιρό μπαμπά;Εχω οχτω μήνες που σε παίρνω συνέχεια....!»του λέω.
«Εγώ σας αφηνω λίγο μόνους να τα πείτε.Θα είμαι μέσα»λεει ο Παύλος και μας αφήνει μονους.

Είμαστε στην τραπεζαρία στο σπίτι του.
Καθισμένοι.

«Δεν έχω αγκαλια;»λεει μετά και ανοίγει τα χέρια του.Χώνομαι μέσα.Έχω καιρό να τον δω και εγώ.Και μου έχει λείψει.

Έκανα αμέσως πίσω.
Μύριζε αλκοόλ πολύ έντονα.

«Μπαμπά βρώμας!»λεω.
Ακόμα πίνει δηλαδή.Είχα μια ελπίδα...

«Γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνο σου;»
«Το έχω χάσει»
«Αμαν βρε μπαμπά.Αμαν.Δεν μπορούσες να με πάρεις ενα τηλέφωνο;..»
«Δεν μπορούσα»
«Που μένεις;Τι κανείς;»ρωτάω.
«Μένω με έναν από την δουλειά για να μοιραστούμε το νοίκι»
«Και τώρα;Τι κανείς εδώ;»
«Με...με έδιωξε.Πρέπει να βρω άλλου να δουλέψω»λεει.

Δεν το πιστεύω...

Τον κοιτάω και δεν μπορώ να το χονεψω ότι τον έχω εγώ.Και αυτός ήρθε και αμέσως τον επριξα με ερωτήσεις.

Τον αγκαλιάζω άλλη μια φορά.
«Μου έλειψες μπαμπάκα...»λέω.
«Και εμένα αγάπη μου»απαντάει.

Τον κοιτάω καλύτερα.
Είναι αυτός.Με πολύ μαλλί και πολύ μούσι αλλά είναι ο ίδιος.

«Πάμε σπίτι έλα»λέω.
«Σπίτι που;Θα είναι η μαμά σου»λεει.
Και που άλλου να τον πάω;Δεν έχω κάπου άλλου...

«Μην ανήσυχεις για αυτό.Πάμε.Σίγουρα θα πείνας»λέω.
«Σαν λύκος»λεει.
Γελάω επειδή πάντα αυτό έλεγε από τότε που ήμουν μικρή.Και έκανε πως ήταν ο λύκος και ήθελε να με φάει εμένα και τον Νικηφόρο.
Και εμείς τρέχαμε γύρω γύρω από το σπίτι.

                                   ***

Με κοίταζαν και οι δυο τόση ώρα.

«Δεν είχα άλλη επιλογή οκ;Που να τον πάω;»λέω.
«Βαλέρια έπρεπε να ρωτήσεις πρώτα»λεει η μαμά.
«Μαμά είναι ο μπαμπάς μου.Να τον αφήσω στους δρόμους;»λέω.
«Όχι.Φυσικά και όχι»λεει ο Ηλίας.